το Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας για το νομοσχέδιο Χατζηδάκη-Βρούτση: Άμα έχεις τέτοιους φίλους…

Ανακοίνωση για το νομοσχέδιο Χατζηδάκη-Βρούτση έβγαλε το Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας (ΕΔΩ). Μια ανακοίνωση που θα τη ζήλευε και ο πιο φιλοκυβερνητικός συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ αφού σ’ ένα κείμενο 411 λέξεων δεν λέει κουβέντα για όλες εκείνες τις αντεργατικές διατάξεις του νομοσχέδιου με τις οποίες:

-          καταργείται το 5θήμερο-8ωρο,

-          καθιερώνεται 10ωρη εργασία, 

-          καθιερώνονται απλήρωτες υπερωρίες,

-          αυξάνονται οι νόμιμες υπερωρίες σε 150 (από 96-120 που είναι σήμερα),

-          μειώνεται η  παραπάνω αμοιβή για την υπερωρία,

-          καταργείται η κυριακάτικη αργία για ακόμα περισσότερους κλάδους εργαζόμενων,

-          υπονομεύονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας,

-          χτυπιέται το δικαίωμα στην απεργία και στον ελεύθερο συνδικαλισμό,

-          κλπ, κλπ

Για όλα αυτά δεν λέει κουβέντα το Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας. Όλη και όλη η «κριτική» που κάνει στο νομοσχέδιο είναι γιατί έγινε «χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με την εκπροσώπηση των Εργαζομένων» και γιατί «δεν υιοθετήθηκαν οι ουσιώδεις ρυθμίσεις που προτείνει η ΓΣΕΕ» για την τηλεργασία και το δικαίωμα Αποσύνδεσης (!), για την ψηφιακή κάρτα εργασίας (!), την παρενόχληση και τη βία στην εργασία  κ.α. Τους παρέκαμψε ο Χατζηδάκης και γι αυτό γκρινιάζουν…

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν νοιάζονται για τα εργατικά συμφέροντα. Για τα δικά τους συμφέρονται νοιάζονται και πασχίζουν. Για να διασφαλίσουν τις καρέκλες τους και τα προνόμιά τους. Για να είναι αποδεκτοί ως επίσημοι συνομιλητές της κάθε κυβέρνησης. Ως διαμεσολαβητές-κυματοθραύστες των εργατικών διεκδικήσεων. Στο πλάι της κυβερνητικής πολιτικής, ξεπουλάνε τα εργατικά δικαιώματα, κάνουν πλάτες στην αντεργατική επίθεση. 

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να προσδοκούν τίποτα από τους εργατοπατέρες. Είναι ανάγκη να πάρουν την υπόθεση των αγώνων στα δικά τους χέρια, να υπερασπιστούν τα ταξικά τους συμφέροντα. Κόντρα σε κυβέρνηση-κεφάλαιο αλλά και κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν δυσφημίσει το συνδικαλισμό, έχουν διαλύσει τα συνδικάτα και τώρα βλέπουν στις νέες αντεργατικές εξελίξεις την ευκαιρία να στρογγυλοκαθίσουν πιο αναπαυτικά στο πλευρό της εξουσίας και στις πλάτες των εργαζομένων.