Έχουν περάσει 5 χρόνια απ’ τα ξημερώματα της 18ης Σεπτέμβρη
του 2013, που ο 34χρονος τότε μουσικός Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από το
μαχαίρι του χρυσαυγίτη δολοφόνου, Γιώργου Ρουπακιά στο Κερατσίνι. Τότε, που μια
από τις αναρίθμητες «συμπλοκές» που ενορχήστρωσε η Χρυσή Αυγή οδήγησε στο
θάνατο έναν νέο άνθρωπο. Και σε όλη τη διάρκεια των 5 αυτών χρόνων, οι
δολοφονικές και τρομοκρατικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής κάθε άλλο παρά έπαψαν.
Εξακολουθούν να χτυπούν μετανάστες και πρόσφυγες, δημοκράτες αγωνιστές, να
τρομοκρατούν σε σχολεία και πανεπιστήμια, σε γειτονιές της Αθήνας και άλλων
πόλεων.
Απέναντι σε όλα αυτά, στη δολοφονική και τραμπούκικη δράση
της Χρυσής Αυγής, την τρομοκρατία του φασισμού με κάθε μορφή, οι κυβερνήσεις
έχουν επιστρατεύσει τη δήθεν ανεξάρτητη, ταξική «δικαιοσύνη». Εκείνη που
κωλυσιεργεί και διαιωνίζει τη δίκη, εκείνη που απελευθερώνει τον δολοφόνο του
Παύλου Φύσσα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με πολιτικές ενέργειες που ξεπλένουν τους
νέο-ναζί, και η αστική αντιπολίτευση (δεξιά, «κεντροδεξιά» και
«κεντροαριστερή»), αφήνουν τις φασιστικές δυνάμεις να κινούνται και,