για επικοινωνία: aristerastikarditsa@gmail.com

για επικοινωνία: aristerastikarditsa@gmail.com

αριστερά στην Καρδίτσα | facebook

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Σύλλογος Δασκάλων Καρδίτσας: Πώς και γιατί με το ΠΑΜΕ;

του Νίκου Φιλίππου
Mε απόφαση του Δ.Σ. του συλλόγου των δασκάλων και με συμφωνία όλων των παρατάξεων και των μελών τους (τουλάχιστον των παραβρισκόμενων συνάδελφων), αποφασίστηκε η συμμετοχή του σωματείου μας στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ της 1ης Νοέμβρη στην Αθήνα. Είναι η πρώτη φορά που το σωματείο συμμετέχει σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, αν και κάθε φορά το ΠΑΜΕ το έθετε. Η λογική που κυριαρχούσε τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον απ’ την Ενωτική Δράση, ήταν: κάλεσμα στην κεντρική πλατεία χωρίς το καπέλο ούτε της ΑΔΕΔΥ ούτε του ΠΑΜΕ, το οποίο έτσι και αλλιώς έκανε ξεχωριστή συγκέντρωση και παρά τις επίμονες προσπάθειές μας για κοινή, έστω, πορεία, ποτέ δεν κατορθώθηκε πλην μιας φοράς, με τα γνωστά τραγελαφικά που αντιμετωπίσαμε…
Πώς αυτή τη φορά το σωματείο συμμετέχει στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ; Με τι πολιτικό πλαίσιο; Tι είδους εναγκαλισμός είναι αυτός και τι εξυπηρετεί; Πρόκειται για πραγματική συμπόρευση με το ΠΑΜΕ σε επίπεδο θέσεων, αντίληψης και κίνησης; Γιατί μέχρι τώρα σε τοπικό επίπεδο, στις συνελεύσεις, στις αποφάσεις, στα πλαίσια δράσης, στις συγκεντρώσεις κ.λπ. δε συμπορευτήκαμε; Τι δείχνει αυτό;
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι, κανένα από τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου μας δεν θα συμμετέχει πραγματικά – τιμώντας την υπογραφή του – στη συγκέντρωση της Αθήνας, πλην ενός (του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ). Επίσης ξέρουμε πολύ καλά ότι το ΠΑΜΕ ήθελε απλά να εγγράψει άλλη μια συμμετοχή στις τόσες σφραγίδες που συμμετέχουν, μόνο και μόνο για αθροιστικούς λόγους και τη δημιουργία εντυπώσεων. Όμως το Δ.Σ. του συλλόγου, να μπαίνει σ’ αυτή τη λογική – λαθεμένη και γραφειοκρατική – εγείρει σοβαρά ερωτήματα για το τι σωματείο θέλουμε και σε τελική ανάλυση αν υπηρετείται έτσι η υπόθεση της συγκρότησής του σε σωματείο - εργαλείο πάλης  και δράσης για τα πραγματικά συμφέροντα των μελών του. Ενός σωματείου που θα διαχωρίζεται οριζοντίως και καθέτως από την κυβέρνηση και τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΔΟΕ αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να συγκρουστεί και με τη γραμμή του ΠΑΜΕ, την οποία όπως την είδαμε να ξεδιπλώνεται τα τελευταία χρόνια και με αφορμή τις μάχες που έδωσε ή έπρεπε να δώσει ο κλάδος, ήταν απέναντι και πολλές φορές σε σύμπνοια με τη ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ, βάζοντας πλάτη στην επέλαση και το ξεδίπλωμα της επίθεσης.
Το ίδιο βλέπουμε και τώρα. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση του κεφάλαιου και των ιμπεριαλιστών δυναμώνει την επίθεση και σκληραίνει την αντιλαϊκή της πολιτική, από την «αριστερά» μας έχουμε ένα ιδιότυπο «σιωπητήριο» αγώνων.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

αναφορά στον κομμουνιστή Άγγελο Καρακαντά

του Στέφανου Καπνιά
 
Με αφορμή τον κύκλο εκδηλώσεων που οργανώνονται αυτό το διάστημα σε διάφορες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννινα, Ηράκλειο κ.α.) για τα 50 χρόνια από τον Οκτώβρη του 1964 που εκδόθηκε το α’ τεύχος του περιοδικού «Αναγέννηση», αξίζει να αναφερθούμε σε ορισμένους Καρδιτσιώτες κομμουνιστές που έπαιξαν πρωτοπόρο ρόλο στην υπόθεση του μ-λ κινήματος. Οι Καρδιτσιώτες Άγγελος Καρακαντάς από τον Μεσενικόλα, Γιάννης Θεολόγης από το Ρούσο, Θόδωρος Τσιτσιπάς από την Αγία Τριάδα, Αποστόλης Δημακόπουλος από τη Μητρόπολη, Γιώργος Κοτρώτσιος από τη Δαφνοσπηλιά, Νίκος Μαγόπουλος από την Αχλαδιά, Πέτρος Μπολτσής από τη Μούχα κ.ά. ήταν μερικοί μόνο από τους εκατοντάδες και χιλιάδες έλληνες κομμουνιστές, που στα χρόνια εκείνα αντιπάλεψαν τη ρεβιζιονιστική στροφή που σηματοδοτήθηκε για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα με το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956. Επέλεξαν το μόνο δρόμο που ήξεραν και ξέρουν οι κομμουνιστές, τη συνέχιση και ανάπτυξη της πάλης ενάντια στη δεξιά και ρεβιζιονιστική στροφή που βίαια και πραξικοπηματικά επιβλήθηκε τα χρόνια εκείνα στο ΚΚΕ. Για τη δράση τους αυτή διαγράφηκαν, διώχθηκαν, εκτοπίστηκαν… Η πάλη αυτή σηματοδότησε τη γέννηση του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος στην Ελλάδα, το οποίο στα χρόνια που ακολούθησαν πάλεψε για την υπεράσπιση και την ανασυγκρότηση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος σαν κομμάτι της διεθνούς πάλης του μ-λ κινήματος που, ξεκινώντας από την αντιπαράθεση στη Χρουστσωφική στροφή, έφτασε στην Κίνα και -με την ηγεσία του Μάο Τσετούνγκ- στη ΜΠΠΕ που αποτελεί πηγή και πεδίο απαντήσεων για την καπιταλιστική παλινόρθωση και την υπόθεση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.
Ο Άγγελος Καρακαντάς (1918-2006) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεσενικόλα Καρδίτσας. Ήταν ο τρίτος γιός των έξι αγοριών και μιας κόρης του παπά Γιώργη Καρακαντά. Όταν κατέβηκε στην Καρδίτσα, μαθητής στην Γ’ Γυμνασίου, ήταν ήδη μαρξιστικά μυημένος. Οργανωμένος στην ΟΚΝΕ και συναγωνιστής του Ζήση Σκάρου (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Απόστολου Ζήση από τα Κανάλια) έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στις μεγάλες μαθητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις που έγιναν το 1936 στην Καρδίτσα. Για τη δράση του αυτή αποκλείστηκε «δια παντός» από τις απολυτήριες εξετάσεις «λόγω αντεθνικών ιδεών». Αργότερα, στα χρόνια της κατοχής, συμμετείχε στην εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Συνεργάστηκε στενά με τον πρωτοκαπετάνιο των Αγράφων Νικηταρά, φιλοξένησε για μέρες στο σπίτι του τον Άρη Βελουχιώτη στο ξεκίνημά του, φίλος του Γιώργη Σιάντου, χορηγός του φυματικού Πλουμπίδη στο Πετρίλο, συνεργάτης όλων των στελεχών του Αρχηγείου Αγράφων (Καραγιώργη, Ζαχαριά κλπ), φρούραρχος Καρδίτσας για ένα μεγάλο διάστημα, επικεφαλής πολιτοφυλακής στη Λάρισα κλπ υπηρέτησε τη λαϊκή υπόθεση από πολλά πόστα, ως απλός αντάρτης μέχρι στέλεχος Ταξιαρχίας. Από τους πρώτους που εντάχθηκαν στο ΔΣΕ, έλαβε μέρος σε πολλές μάχες με τ’ όπλο στο χέρι. Με την κατάρρευση του Γράμμου πέρασε στην Αλβανία και από εκεί αναγκαστική προσφυγιά στην Πολωνία όπου έζησε με την Πολωνέζα γυναίκα του, τα δυο παιδιά και τα τέσσερα εγγόνια του μέχρι το τέλος της ζωή του.
(*) Τα βιογραφικά στοιχεία είναι παρμένα από το βιβλίο-αυτοβιογραφία του Άγγελου Καρακαντά «Σκόρπιες Αναμνήσεις»-Αθήνα 1997, όπως αναφέρονται στην εισαγωγή που έγραψε ο συντοπίτης, συμμαθητής και συναγωνιστής του Γιάννης Δ. Παϊζάνος) 
Να πως περιγράφει ο ίδιος ο Άγγελος Καρακαντάς τη διαδρομή του στο μ-λ κίνημα μέσα από το βιβλίο του «Σκόρπιες Αναμνήσεις»-Αθήνα 1997 (σελίδες 124-129):

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

και τώρα τι λέμε και κύρια τι κάνουμε;

ερωτήματα προς τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς

του Αλέξη Φυτσιλή-καθηγητή

Θα συζητάμε στα σχολεία οτιδήποτε ανόητο ή «χαλαρό», σαν αγχολυτικό, χωρίς να ανοίγουμε συζήτηση για τα ζητήματα που μας απασχολούν, αυτά που πασχίζουμε να απωθήσουμε από τη σκέψη  μας και κατ’ επέκταση από τις κουβέντες μας;
Θα παρατηρούμε την «οδύσσεια» των συναδέλφων μας σε διαθεσιμότητα να πασχίζουν ουσιαστικά μόνοι τους να αποφύγουν την απόλυση που έρχεται;
Θα περιμένουμε το σχολικό σύμβουλο και το διευθυντή να μας αξιολογήσουν για να απεγκλωβιστούμε(;;) από τη φτώχεια του μισθού μας; Θα ξανακάνουμε εκθέσεις αυτοαξιολόγησης –«άλλωστε δεν πάθαμε(;) και τίποτα» - αποδεχόμενοι την ενοχή μας για τη κατάσταση στο δημόσιο σχολείο; Και όλα τα παραπάνω κάτω από τη γενική εποπτεία των εξωτερικών αξιολογητών που συγκροτούνται τις μέρες αυτές σε κάθε περιοχή; Τρεις συνιστώσες για να παράξουν τη συνισταμένη της πειθάρχησης, υποταγής του κλάδου, τις νέες δεξαμενές απολύσεων, το κλείσιμο και τη κατηγοριοποίηση σχολείων. Τελικά  την αμορφωσιά γιατί ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΚΥΦΤΟΣ ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ ΛΑΟΣ!
Θα βλέπουμε τον ένοχο στο απέναντι γραφείο/σχολείο, με το μικρόβιο της διάσπασης να «μολύνει» τις συνειδήσεις μας, ζητώντας να τη πληρώσουν οι άλλοι (οι τεμπέληδες, οι της τεχνικής κλπ) για να τη «γλιτώσουμε» οι ίδιοι;

επιχείρηση τρομοκράτησης εργαζόμενων στο Νοσοκομείο Καρδίτσας

της Αγωνιστικής Δράσης Νοσοκομειακών Καρδίτσας
Έχει γίνει συνείδηση της κοινής γνώμης η απαξίωση του νοσοκομείου Καρδίτσας και η μοίρα που του έχει επιφυλαχτεί από την σημερινή ηγεσία, για την υποβάθμισή του σε ασήμαντο υγειονομικό ίδρυμα.
Η Αγωνιστική Δράση νοσοκομειακών Καρδίτσας οφείλει να καταγγείλει στην κοινή γνώμη την συμπεριφορά της Διοικήτριας του νοσοκομείου, με αφορμή ένα ακόμη περιστατικό που εναρμονίζεται πλήρως με την προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας για δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας.
Η  «αξιολόγηση» είναι εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης για την δημιουργία δεξαμενής προς απόλυση υπαλλήλων, αλλά κάποιοι φαίνεται να προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Πρόσφατα η Διοικήτρια του νοσοκομείου Καρδίτσας προχώρησε σε επιβολή εξοντωτικής ποινής σε βάρος υπαλλήλου του ακτινολογικού τμήματος με αφορμή ασήμαντο περιστατικό και παρά τις διαβεβαιώσεις του διευθυντή του τμήματος και του θεράποντος ιατρού, που κατέχουν και τις εξειδικευμένες γνώσεις, για την ουσιαστική ανυπαρξία παράβασης.
Δεν είναι τυχαία η επιλογή του “θύματος” όμως. Η συγκεκριμένη (εξαίρετη σε όλο τον υπαλληλικό της βίο) συνάδελφος, έχει δώσει αγώνα –και με την συμπαράσταση του συλλόγου εργαζομένων- για τις αυθαίρετες μετακινήσεις της από την Διοίκηση του νοσοκομείου. Προφανώς έπρεπε να τιμωρηθεί επειδή δεν συμβιβάζεται. Η ποινή δε, είναι εξοντωτική και εντελώς ασύμμετρη με την υποτιθέμενη παράβαση.

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

σαν σήμερα, 11 Οκτώβρη του 1943: Η Καρδίτσα στη «δεύτερη κατοχή»

Τέτοιες μέρες, φθινόπωρο του 1943, πριν από 71 χρόνια, τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής αρχίζουν επιχειρήσεις στη Καρδίτσα με σκοπό το χτύπημα του αντάρτικου και την ανακατάληψη της πόλης. Για τους Kαρδιτσιώτες είχαν προηγηθεί 8 μήνες ελευθερίας. Από τον Μάρτη του 1943 και για 8 ολόκληρους μήνες η Καρδίτσα ζει ελεύθερη, χωρίς κατακτητές. Η ραγδαία ανάπτυξη της ΕΑΜικής αντίστασης και τα χτυπήματα του ΕΛΑΣ είχαν εξαναγκάσει τους ιταλούς κατακτητές να αποσυρθούν από την πόλη. Η Καρδίτσα γίνεται «η πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας». Και όχι μόνο της Ελλάδας αλλά «η πρώτη πόλη της Ευρώπης που απελευθερώνεται κάτω από την πίεση των δυνάμεων της Αντίστασης» όπως τότε, το βράδυ της 12 Μάρτη του 1943, είχε μεταδώσει σε όλες τις γλώσσες ο ραδιοσταθμός του BBC. Τον Οκτώβρη του ’43 και μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας οι Γερμανοί αρχίζουν επιχειρήσεις για την ανακατάληψη της πόλης. Για την Καρδίτσα αρχίζει η δεύτερη κατοχή.     
Να πως τα περιγράφει ο Απόστολος Στρογγύλης στο βιβλίο του «Η
πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας» (ΦΥΤΡΑΚΗΣ, 1988):
Η Καρδίτσα παραμένει ελεύθερη ακόμη, αλλά οι Γερμανοί θα κάνουν μερικές «επισκέψεις» στην πόλη ωσότου εγκατασταθούν μόνιμα σ' αυτή. Σε μια τέτοια επιδρομή, στις 11 Οκτωβρίου 1943, θα μας αιφνιδιάσουν και θα κινδυνέψουμε αρκετοί, στην προσπάθεια εξόδου απ' την πόλη ή στην προσπάθεια να κρυφτούμε σε σπίτια, στα οποία ωστόσο μπήκαν και έψαξαν οι Γερμανοί.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

«τρέχουμε και περπατάμε» για… το σχολείο της αγοράς!

«Τρέχουμε και περπατάμε για τα σχολεία των παιδιών μας» ονομάζεται η «δράση» (αγώνας δρόμου) που οργανώνει το Γραφείο Σχολικών Συμβούλων Καρδίτσας με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για αγορά εξοπλισμού των σχολείων. Με συνεντεύξεις και ανακοινώσεις στα τοπικά ΜΜΕ λανσάρεται σαν «πρωτότυπη» και «καινοτόμος» δράση που «επενδύει» στην εκπαίδευση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έμμεση αποδοχή της υποχρηματοδότησης των σχολείων. Για «άφεση αμαρτιών» στην αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική κυβέρνησης και υπουργείου που μέρα με τη μέρα κατεδαφίζουν ότι απόμεινε από τη Δημόσια-Δωρεάν Παιδεία. Μια δράση που «ανοίγει την πόρτα» σε σπόνσορες, ΜΚΟ και διάφορους «φιλάνθρωπους» και μετατρέπει το σχολείο σε επιχείρηση. Αντί να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε λεφτά για την παιδεία, «τρέχουμε και περπατάμε»… Γονείς και εκπαιδευτικοί να γίνουμε κυνηγοί «χορηγών» και «ευεργετών». Να μοιράσουμε τη φτώχεια μας και «εκ των ενόντων» να καλύψουμε από την τσέπη μας όλα όσα στερεί από το δημόσιο σχολείο η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. 
Αγώνας ενάντια στη λιτότητα και στις περικοπές. Αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει «να τρέξουν και να περπατήσουν» εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές και ας αφήσουμε τους παρατρεχάμενους της κυβερνητικής πολιτικής να… κοσιεύουν.
Παρακάτω οι ανακοινώσεις για το «τρέχουμε και περπατάμε…» που έβγαλαν η ΕΛΜΕ Καρδίτσας και το ΠΑΜΕ

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Ανοιχτή Συνέλευση-Συζήτηση

Ανοιχτή Συνέλευση-Συζήτηση της Λαϊκής Αντίστασης-Α.Α.Σ. έχει προγραμματιστεί για την
Πέμπτη 9 Οκτώβρη,
στις 7 μμ,
στο Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας.
Σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για την εργατική τάξη και τους λαούς, με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις να οδηγούνται σε παροξυσμό και με νέες εστίες πολέμου να ξεπηδούν στη γειτονιά μας (Ουκρανία, Συρία κλπ), με την εξάρτηση της χώρας μας να βαθαίνει και με την αντιλαϊκή επίθεση να εντείνεται και να κλιμακώνεται σε όλα τα επίπεδα, με την ολοένα  και πιο δεξιά μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού, την απροκάλυπτη «απουσία» της Αριστεράς από τα πεδία πάλης και την ενίσχυση των εκλογικών αυταπατών… σίγουρα έχουμε να πούμε πολλά! Να ανταλλάξουμε γνώμες και απόψεις και – κυρίως – να οργανώσουμε την παρέμβαση, την πάλη,  τις αντιστάσεις μας. 
Η συνέλευση-συζήτηση είναι ανοιχτή σε κάθε αγωνιστή, σε κάθε εργαζόμενο και νεολαίο που θέλει να συμβάλει στην υπόθεση του κινήματος και της λαϊκής αντίστασης.

να ανατρέψουμε την αξιολόγηση, να φράξουμε το δρόμο στις απολύσεις

Η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να εφαρμόσει την αξιολόγηση, ένα πολυεργαλείο για απολύσεις, περικοπή μισθών, εντατικοποίηση και τρομοκράτηση των εργαζομένων στο Δημόσιο. Από αυτήν την κεντρική επιλογή της τρόικας και του κεφαλαίου δεν σκοπεύει να κάνει πίσω. Αυτό αποδεικνύει και η -καθαρά πολιτική- απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που έκρινε την απόφαση της ΑΔΕΔΥ για απεργία-αποχή από τις διαδικασίες της αξιολόγησης ως παράνομη και καταχρηστική.
Οι εργαζόμενοι όμως ΕΧΟΥΝ άλλη γνώμη! Η  λεγόμενη αυτοαξιολόγηση δεν πραγματοποιήθηκε σε μαζική κλίμακα. Η μαζική απροθυμία να ενταχθούν στις διαδικασίες του νόμου 4250/14 και της αξιολόγησης εκφράζει τη θέλησή τους ν' αντισταθούν σ' αυτή την πολιτική, να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, ν' αγωνιστούν για τις συλλογικές τους κατακτήσεις.
Η απειθαρχία-ανυπακοή που αποτελεί την κεντρική γραμμή πλεύσης της συνδικαλιστικής ηγεσίας μπορεί να καθυστερήσει την εφαρμογή του νόμου αλλά δεν αρκεί. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι είναι εύκολο να παραδώσεις το αξιολογόχαρτο στο σωματείο σου, αφού δεν έχεις επί του παρόντος κάποια επίπτωση. Τι θα γίνει όμως όταν σκληρύνει τη στάση της η κυβέρνηση; Μπορεί μια απλή, σχεδόν διαδικαστική κίνηση να υποκαταστήσει τον ΜΑΖΙΚΟ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ αγώνα που είναι ολοφάνερα αναγκαίος και μπορετός;
Να το πούμε ευθέως: Οι κεντρικού χαρακτήρα επιθέσεις του συστήματος θέλουν κεντρικού χαρακτήρα αντιπαράθεση από τους εργαζόμενους. Το σύστημα την απεύχεται. Η συνδικαλιστική ηγεσία την αποφεύγει. Οι εργαζόμενοι ξέρουμε ότι οι νόμοι ανατρέπονται με ΣΟΒΑΡΟΥΣ, ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥΣ αγώνες. Αυτό φοβούνται κυβέρνηση και τρόικα. Γι' αυτό θέλουν ν' απαγορεύσουν τις απεργίες ή τις βγάζουν μέσω της δικαιοσύνης τους παράνομες. Είναι αυτό ακριβώς που έχουμε να κάνουμε.
Δημοσιεύουμε παρακάτω ανακοινώσεις της ΕΛΜΕ Καρδίτσας και του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Καρδίτσας σχετικά με τις εξελίξεις στο μέτωπο της αξιολόγησης.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

«χαράτσι στάθμευσης»; Όχι ευχαριστώ!

του Αντώνη Τσατσαρώνη
Δεν πρόλαβε καλά-καλά να αναλάβει ο νέος δήμαρχος Καρδίτσας και βιάζεται να φορτώσει με νέους φόρους στους Καρδιτσιώτες. Άρχισε έτσι να μοιράζει ειδοποιητήρια ότι μέσα στο μήνα (από 20 Οκτώβρη) θα αρχίσει να εφαρμόζεται ξανά η κακόφημη «ελεγχόμενη στάθμευση». Αντί να νοιάζεται για λύσεις στα πολλά και οξυμένα προβλήματα της πόλης, αντί να νοιάζεται για το πώς θα ανακουφίσει τους πολίτες από τις συνέπειες της βάρβαρης πολιτικής των μνημονίων, η νέα δημοτική αρχή βιάζεται να φορτώσει επιπλέον χαράτσια, κλήσεις και πρόστιμα στους Καρδιτσιώτες. Χωρίς έναν στοιχειώδη απολογισμό για την παλαιότερη περίοδο που εφαρμόστηκε η «ελεγχόμενη στάθμευση», χωρίς να μπουν στον κόπο να μας πουν αν, ποια και πόσα προβλήματα λύθηκαν τότε, ξεχνώντας πολύ γρήγορα τα προεκλογικά περί «δημοκρατίας», «συμμετοχής», «διαβούλευσης» κλπ βιάζονται να επαναφέρουν ένα άχρηστο και χρεοκοπημένο μέτρο. Σε μια περίοδο φτώχειας και ανεργίας, με μισθούς και μεροκάματα πείνας, που η λαϊκή οικογένεια αγκομαχά από τη γενικότερη φορομπηχτική πολιτική, ο δήμαρχος νοιάζεται για το πώς θα αυξήσει τα δημοτικά έσοδα επαναφέροντας τον κακόφημο «φόρο στάθμευσης». Η «ελεγχόμενη στάθμευση» εδώ και χρόνια ατόνησε, δεν εφαρμόστηκε και ανατράπηκε στην πράξη όχι γιατί καταργήθηκε η Δημοτική Αστυνομία (όπως ισχυρίζεται ο δήμαρχος) αλλά γιατί ήταν μέτρο φορομπηχτικό και αναποτελεσματικό που δεν έλυσε κανένα από τα προβλήματα που επικαλέστηκαν αυτοί που την πρωτοεφάρμοσαν.