για επικοινωνία: aristerastikarditsa@gmail.com

για επικοινωνία: aristerastikarditsa@gmail.com

αριστερά στην Καρδίτσα | facebook

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

συγκεντρώνουμε για τα προσφυγόπουλα του Ατλάντικ στα Τρίκαλα.

Γραφική ύλη, όπως τετράδια, μολύβια, μαρκαδόρους, μπλοκ ζωγραφικής ,… πράγματα χρήσιμα και για το σχολείο  και παιχνίδια  με την απαίτηση  να πάνε  επιτέλους όλα τα παιδιά στο σχολειό.
Παιδιά που έχουν αντικρίσει τον πόλεμο, τον θάνατο, που δεν καταλαβαίνουν γιατί έφυγαν από τον τόπο τους, γιατί χωρίστηκαν από τους παππούδες και τους φίλους τους,  γιατί χωρίστηκαν σε κάποιες περιπτώσεις από τους γονείς τους, γιατί «χάθηκαν» οι γονείς τους... Παιδιά που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν πάνε σχολείο, γιατί είναι απομονωμένα, σχεδόν φυλακισμένα, μέσα σε στρατόπεδα με σκηνές και κοντεΐνερς με απαράδεκτη ,τροφή και υγειονομική φροντίδα . Αυτά είναι τα παιδιά των προσφύγων, παιδιά, που δεν φταίνε σε τίποτα για ό,τι ζούνε.
Τι κι αν η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του παιδιού του 1959 (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) αναφέρει ότι: «Το παιδί θα απολαμβάνει ιδιαίτερη προστασία και θα του παρέχονται, με νομοθετικά ή άλλα μέσα, ευκαιρίες και δυνατότητες για να μπορέσει να αναπτυχθεί σωματικά, ψυχικά, ηθικά, πνευματικά και κοινωνικά, με τρόπο φυσιολογικό και υγιεινό και σε συνθήκες ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Όταν θεσπίζονται νόμοι για το σκοπό αυτόν, πρωταρχική φροντίδα θα είναι η εξασφάλιση των πραγματικών συμφερόντων του παιδιού».
Η πραγματικότητα δείχνει ότι για τα παιδιά των προσφύγων τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει.
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε στο να νιώσουν τη χαρά των γιορτών, αποδεικνύοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη μας. Αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η ξενοφοβία και ο ρατσισμός δεν έχουν θέση σ’ αυτόν τον τόπο που έχει γνωρίσει στο πετσί του την προσφυγιά και στο παρελθόν και τώρα.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

τα ερωτήματα των εκλογών της ΕΛΜΕ Καρδίτσας

του Αλέξη Φυτσιλή
από τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Οι εκλογές στην ΕΛΜΕ Καρδίτσας διεξάγονται σε μια περίοδο που γινόμαστε για ακόμη μια φορά θεατές του έργου “σκληρή διαπραγμάτευση”. Παρά τη χωρίς όρια επιχείρηση πολιτικού ψεύδους και απατεωνιάς είναι πια ξεκάθαρο: Η κρίση θα περάσει. Από πάνω μας.
Η αλήθεια είναι πως πράγματι δεν μπορούμε να ελπίζουμε ούτε σε “σταθεροποίηση” της βαρβαρότητας. Η αλήθεια είναι πως είναι μάταιο να περιμένουμε από τους εχθρούς των δικαιωμάτων μας και της ζωής μας, “μια κάποια λύση”! Είτε παραμείνει ο Τσίπρας, είτε πάρει προαγωγή ο Μητσοτάκης, είτε οποιαδήποτε άλλη παραλλαγή, με ατέλειωτα μέτρα θα συνεχίζουν να νομοθετούν μόνιμους κόφτες δικαιωμάτων, μόνιμο γδάρτη της ζωής μας. Θα “αλείφουν με λάδι” την κατακαμένη ζωή του λαού μας, την ίδια στιγμή που ανάβουν νέες φωτιές εμπρησμού των εργασιακών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών.  
Από την άλλη στο σωματείο, έρημο και εγκαταλελειμμένο το συνδικαλιστικό τοπίο. ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ και ΔΑΚΕ αγκαζέ (αντίστοιχα ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ) αποτελούν τους “δίδυμους πύργους” της παραμονής του κλάδου στο καθεστώς της ήττας και της υποταγής, της συντήρησης της διαλυτικής κατάστασης στο εσωτερικό του.
Νυν και πρώην κυβερνητικοί συνδικαλιστές παρότι ανταλλάσουν σκληρές(!!) ανακοινώσεις και επιπλήξεις, έχουν επιβάλει σιγή νεκροταφείου. Βέβαια οι έμπειροι του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ) με μαστοριά έχουν αποφύγει τα “ξεσαλώματα” των εκπροσώπων της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ που με μπόλικο θράσος και αμοραλισμό, αλλά και με στιλ που είναι πιστό αντίγραφο όλων των κυβερνητικών συνδικαλιστών, τριγυρνάνε στα σχολεία και διαφημίζουν (ναι, διαφημίζουν!) το… κυβερνητικό έργο. “Ντρέπονται έτσι τα ψέμματα, μια και δεν ντρέπονται τα στόματα που τα λένε”.
Αναδεικνύεται με δραματικό τρόπο, ότι ο «συνδικαλισμός που γνωρίσαμε» ενσωματώθηκε, ηττήθηκε, εκφυλίστηκε. Γιατί κυριάρχησε σε αυτόν η γραμμή της συνδιαλλαγής με τον αντίπαλο. Όμως δεν ηττήθηκε η ιδέα και η ανάγκη οι εργαζόμενοι να ενώνονται και να παλεύουν τα συμφέροντα τους! Αυτό το συνδικαλισμό, αυτά τα σωματεία τα ανεξάρτητα από τον αντίπαλο και όπλα στα χέρια των εργαζομένων, χρειάζεται να συγκροτήσουμε «από την αρχή».
 Με βάση τα παραπάνω, τα ερωτήματα των εκλογών της ΕΛΜΕ προκύπτουν αβίαστα:

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

σαν σήμερα, Δεκέμβρης του 1948: η κατάληψη της Καρδίτσας από τον ΔΣΕ

Αυτό το Σάββατο, 11 Δεκέμβρη του 1948, μια απροσδιόριστη ανησυχία σκέπαζε την Καρδίτσα. Η πόλη από το πρωί συζητά την διαταγή του στρατού για περιορισμούς στην κυκλοφορία που δημοσιεύονταν στο φύλλο εκείνης της ημέρας της τοπικής εφημερίδας «Θεσσαλική Φωνή» (φύλλο 7186 της 11-12-1948):
«Στρατιωτική Διοίκησις Καρδίτσης. Διακήρυξις. Διατάσσομεν. 
Η κυκλοφορία του πληθυσμού Καρδίτσης και περιχώρων επιτρέπεται μόνον από τας κεντρικάς οδούς: 1) Καρδίτσης-Μητροπόλεως 2) Καρδίτσης-Καρδιτσομαγούλας 3) Καρδίτσης-Φαναρίου 4) Καρδίτσης-Τρικκάλων 5) Καρδίτσης-Σεκλίζης 6) Καρδίτσης-Λαρίσης. 
Οιαδήποτε άτομα, κτήνη, ποίμνια κλπ αποπειραθούν να εισέλθωσιν ή εξέλθωσι της Καρδίτσης δια παρόδων, καρροποιήτων ή ημιονικών ή ενδιαμέσων χώρων μεταξύ φυλακίων εκτός των ως άνω καθοριζομένων, καθίσταται γνωστόν, ότι θα πυροβολούνται άνευ ετέρας διατυπώσεως παρά των φυλακίων, τα οποία έχουσι αυστηράν προς τούτο διαταγήν. 
Β.Σ.Τ. 904 τη 11-12-48 
Εκ της Στρατιωτικής διοικήσεως Καρδίτσης»
Τι συμβαίνει; Ο εμφύλιος πόλεμος μαίνονταν. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) έδινε έναν άνισο αγώνα απέναντι στο κυβερνητικό στρατό που με την αμέριστη στήριξη των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών υπερείχε συντριπτικά τόσο αριθμητικά όσο και σε οπλισμό. Η μεγάλη μάχη του Γράμμου που κράτησε σχεδόν 70 μέρες και έληξε τη νύχτα 20 προς 21 Αυγούστου του 1948, με το πέρασμα των δυνάμεων του ΔΣΕ στο Βίτσι, του προκάλεσε μεγάλες απώλειες. Μετά το Γράμμο το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αποφασίζει σειρά αλλαγών. Ο ΔΣΕ αναδιαρθρώνεται, ο Μάρκος Βαφειάδης
Χ.Φλωράκης και Γ.Αλεξάνδρου
απαλλάσσεται των καθηκόντων του και τη διοίκηση του ΔΣΕ αναλαμβάνει συλλογική ηγεσία με επικεφαλής τον Ν.Ζαχαριάδη. Δεν πέρασε ούτε μήνας από την απώλεια του Γράμμου και οι δυνάμεις του ΔΣΕ , στις 9 προς 10 Σεπτέμβρη του 1948, πετυχαίνουν μια μεγάλη τακτική νίκη στο Βίτσι. Η 22η Ταξιαρχία του κυβερνητικού στρατού διαλύεται και τα τμήματά της, σε άτακτη φυγή, πλημμυρίζουν πανικόβλητα την Καστοριά. Εβδομήντα οκτώ φαντάροι του κυβερνητικού στρατού περνάν από έκτακτα στρατοδικεία και εκτελούνται επί τόπου «προς παραδειγματισμό», όπως αναφέρει ο στρατηγός Δ. Ζαφειρόπουλος («Ο αντισυμμοριακός αγών 1945-1949», Αθήνα 1956, σελ.453 και 456), ο Ευ. Αβέρωφ («Φωτιά και Τσεκούρι», εκδόσεις ΕΣΤΙΑ, σελ.368) κ.ά.
Όλα δείχνουν ότι ο ΔΣΕ παραμένει αξιόμαχος. Όχι μόνο αντιμετωπίζει τις επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού αλλά προχωρά και σε επιθετικές ενέργειες ακόμα και κατά αστικών κέντρων. Μια τέτοια επιχείρηση, με στόχο την πόλη της Καρδίτσας σχεδιάστηκε για κείνο το βράδυ της 11 Δεκέμβρη από τις δυνάμεις του ΔΣΕ. Συμμετείχαν η 1η Μεραρχία με διοικητή τον Χαρίλαο Φλωράκη (Γιώτη) από το Παλιοζογλώπι Καρδίτσας και η 2η Μεραρχία με διοικητή τον Γιάννη Αλεξάνδρου (Διαμαντή). Στην επιχείρηση πήρε επίσης μέρος και η ταξιαρχία ιππικού του ΔΣΕ με διοικητή τον Στ. Μανάκα (Στέφο) που ανήκε στην 1η Μεραρχία, ενώ διατέθηκαν και 3 ορειβατικά πυροβόλα. Τη γενική διεύθυνση της επιχείρησης είχε ο Κ. Καραγιώργης, διοικητής του Κλιμάκιου Γενικού Αρχηγείου Νότιας Ελλάδας (ΚΓΑΝΕ). Ο Δ. Βλαντάς αναφέρει ότι η συνολική δύναμη του ΔΣΕ που χρησιμοποιήθηκε στην επιχείρηση ήταν περίπου 4.000 μαχητές («Εμφύλιος Πόλεμος 1945-1949», Γ’ τόμος, β’ ημίτομος, εκδόσεις «Γραμμή», σελ.210). 
Δελτίο Ειδήσεων του ΔΣΕ
(15-12-1948)
Αντίθετα οι πηγές του κυβερνητικού στρατού κάνουν λόγο άλλοτε για 3.000 μαχητές και άλλοτε για 2.250 πεζούς και 300 έφιππους (ΓΕΣ/ΔΙΣ: «Αρχεία Εμφύλιου Πολέμου», 11ος τόμος, σελ. 434 και 444).
Τους σκοπούς της επιχείρησης τους αναλύει ο Κ.Καραγιώργης στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» (τεύχος 2, Φλεβάρης 1949): αντιπερισπασμός στο κύριο μέτωπο του Βίτσι και στις επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού στη Πελοπόννησο, ανεφοδιασμός των ανταρτών σε πολεμικό υλικό, υγειονομικό, ιματισμού, υπόδησης κλπ, αντιμετώπιση του χειμερινού επισιτισμού τους κλπ («Η μάχη της Καρδίτσας», περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός», τεύχος 2/Φλεβάρης 1949, επανέκδοση από το «Ριζοσπάστη», Αθήνα 1996, τόμος β’, σελ.77).

Να πως τα περιγράφει στο βιβλίο του «Αντάρτες στ’ Άγραφα (1946-1950)» ο Τάκης Ψημμένος από τον Μεσενικόλα Καρδίτσας, που νεαρό ανταρτόπουλο τότε, συμμετείχε στη μάχη της Καρδίτσας (σελ.200-211):

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

ΕΛΜΕ Καρδίτσας: στα αζήτητα τα πανό των αγώνων;

από τις Αγωνιστικές Κινήσεις εκπαιδευτικών
Το πανό αυτό έχει “αποσυρθεί από την κυκλοφορία” και βρίσκεται διπλωμένο και αραχνιασμένο στα γραφεία της ΕΛΜΕ Καρδίτσας πάνω από 1 χρόνο.
Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά καθώς οι παρατάξεις που ελέγχουν το ΔΣ (ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ/ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ) έχουν αποβάλλει από το λεξιλόγιό τους τις λέξεις ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ-ΑΓΩΝΑΣ, αντικαθιστώντας τες με τον “ρεαλισμό”, την “υπευθυνότητα”, τον “διάλογο” με το υπουργείο. Δηλαδή με την αδράνεια, την υποχώρηση, την υποταγή.
Από τον μνημονιακό νόμο ολοκληρωτικής κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης μέχρι τις υπουργικές -”χειρουργικές”- αποφάσεις διάλυσης των εργασιακών μας σχέσεων η εξάπλωση της αδικίας αντιμετωπίστηκε με... υπομνήματα, δελτία τύπου, συνεντεύξεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας κοκ. Με τον κλάδο θεατή. 
Ουσιαστικά πρόκειται για τη διαφύλαξη από τη μεριά των καθεστωτικών παρατάξεων  ότι δε θα υπάρξει καμία ουσιαστική κινηματική παρέμβαση. Καμιά σύγκρουση με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.
Αντ’ αυτού προβάλλονταν και προβάλλεται ένας εικονικός-συμβολικός συνδικαλισμός που η πληθώρα “δράσεων”, “αιτημάτων” και “συνελεύσεων”  δε πατά πουθενά παρά μόνο στην αναπαραγωγή του. Στην πραγματικότητα προωθούν τη διάβρωση -από κάθε άποψη-συνειδήσεων και κινήματος. 
Ο στόχος τους είναι να πειστεί ο κόσμος ότι δεν αλλάζουν τα πράγματα. Για να είναι θεατής άντε ψηφοφόρος και όχι ενεργός αγωνιστής δηλαδή πραγματική δύναμη ανατροπής.
Το ζήτημα της ανασυγκρότησης του κινήματος είναι ζήτημα που με προφανή πια τρόπο είναι ζήτημα ζωής. Η ανασυγκρότηση αυτή θα γίνει. Αλλά θα γίνει δια πυρός και σιδήρου! Με ελπίδες και αναστολές, με αβεβαιότητες, με προχωρήματα και πισωγυρίσματα. Με αναμέτρηση με τις πραγματικές αδυναμίες. Όποιος ελπίζει σε βελούδινο περιβάλλον βεβαιοτήτων, σιγουριάς και ασφάλειας, κάνει λάθος. Η μόνη εγγύηση που υπάρχει είναι ότι όσο ο λαός και οι εκπαιδευτικοί είναι στη γωνία τόσο θα αποθρασύνεται ο αντίπαλος.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

πολύ πίσω από τις αναγκαιότητες η σημερινή απεργία

Ως «μη γενόμενη» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η σημερινή απεργία στην Καρδίτσα. Φαίνεται ότι η υπονομευτική δουλειά των εργατοπατέρων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ έπιασε τόπο και σήμερα είχαμε από τα χαμηλότερα ποσοστά απεργών και τον λιγότερο κόσμο που διαδήλωσε. Ελάχιστα, σχεδόν μηδαμινά τα απεργιακά ποσοστά στο δημόσιο (2,9% στους δασκάλους, 7% στους καθηγητές κοκ), μετρημένοι στα δάχτυλα οι απεργοί στις τράπεζες (βασικά μόνο στην Εθνική), απογοητευτικά στους ΟΤΑ, ούτε για κουβέντα στον ιδιωτικό τομέα (με λίγες εξαιρέσεις όπως στο συνεταιριστικό οινοποιείο)…   Είναι χαρακτηριστικό ότι εκτός από το ΠΑΜΕ, τη Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ και τις Αγωνιστικές Κινήσεις εκπαιδευτικών κανένας άλλος φορέας, συνδικάτο, συλλογικότητα, παράταξη κλπ δεν έβγαλε έστω μια ανακοίνωση που να καλεί στην απεργία.  Εξοργιστική η υπονομευτική στάση του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας που όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για την προπαγάνδα της απεργίας, όχι μόνο δεν οργάνωσε την συνηθισμένη απεργιακή συγκέντρωση αλλά έβγαλε ανακοίνωση που καλούσε στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ στη… Θεσσαλονίκη!  Όσο για συγκεντρώσεις, ουσιαστικά έγινε μόνο μια, αυτή του ΠΑΜΕ (με τη λίγο-πολύ… στάνταρ μαζικότητα) που συνέχισε με πορεία στους κεντρικούς δρόμους και κατέληξε στο πρώην σούπερ μάρκετ του Καρυπίδη που έκλεισε και οι εργαζόμενοι πετάχτηκαν στο δρόμο με πολλά απλήρωτα μηνιάτικα. Παρότι δεν υπήρχε κάλεσμα για άλλη συγκέντρωση, ελάχιστοι απεργοί και μαζί ένας κόσμος του κινήματος συγκεντρώθηκαν στη πλατεία διακριτά από το ΠΑΜΕ, χωρίς όμως να ακολουθήσει πορεία. Από τη Λαϊκή Αντίσταση-Α.Α.Σ. μοιράστηκε προκήρυξη-καταγγελία για τον υπονομευτικό ρόλο των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας. Η σημερινή άσχημη εικόνα ανέδειξε για πολλοστή φορά το βασικό επίδικο της περιόδου: συγκρότηση δυνάμεων αντίστασης και αναμέτρησης για να ανοίξουν δρόμοι ελπίδας και προοπτικής για τους εργαζόμενους και το κίνημα. 
Ακολουθεί η προκήρυξη της Λαϊκής Αντίστασης-Α.Α.Σ.:  

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

δε θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσεις - στο δρόμο, λαέ, μπορείς να τους νικήσεις!

Όλοι την Πέμπτη 8 Δεκέμβρη στην πανεργατική απεργία

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων της, ακολουθεί πιστά τις οδηγίες των ιμπεριαλιστών-αφεντικών και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, ΕΕ και ΔΝΤ
- Μειώνει τις κατώτατες αποδοχές,
- Καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας,
- Απελευθερώνει τις ομαδικές απολύσεις,
- Χτυπά τον εργατικό συνδικαλισμό και την συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων με ιδιαίτερη έμφαση στο δικαίωμα στην απεργία,
- Μας φορτώνει νέους φόρους πολλών δις ευρώ.
Εμείς, ξέρουμε ότι:
 Τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, είναι κατακτήσεις που η εργατική τάξη και ο λαός κέρδισαν με την πάλη τους και δεν τα “χάρισε” κανένας.
 Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπηρετεί το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, το σύστημα των “λίγων και των εκλεκτών”, των εκμεταλλευτών, που αναπαράγει τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Αυτό το σύστημα και οι μηχανισμοί του, δεν θα νοιαστούν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού.
 Δεν περιμένουμε από καμιά κυβέρνηση ούτε δεξιά, ούτε “αριστερή” και καμιά πρόταση νόμου στη Βουλή, να σταματήσει τη διάλυση της ζωής μας.
 Στα συλλογικά προβλήματα δε χωρούν ατομικές λύσεις. Η σημερινή επίθεση στα εργατικά και λαϊκά στρώματα της κοινωνίας, δεν κάνει διακρίσεις σε κλάδους και ειδικότητες, χτυπάει τον καθένα μας ξεχωριστά και όλους μαζί.
 Πρέπει να σταθούμε απέναντι στις λογικές του “ατομικού δρόμου” που προκρίνει το σύστημα και στις λογικές «ο καθένας ας σώσει τον εαυτό του, να σώσει το μαγαζί του», πράγμα αδύνατο στην ανισόμετρη αναμέτρηση με το σύστημα. Κανείς δεν μπορεί να 'ναι μόνος του σ' αυτή τη μάχη.
 Πρέπει να βάλουμε φραγμό στα σχέδιά τους, να σταματήσουμε τη βάρβαρη και “λυσσασμένη” επίθεση στο σήμερα, ώστε το αύριο να φέρει ξανά νίκες για τα εξαθλιωμένα απ' την κρίση κοινωνικά στρώματα.
Να βγούμε μαζικά και αγωνιστικά στο δρόμο, διεκδικώντας τα δικαιώματα για δουλειά ασφάλιση και μισθούς για μια αξιοπρεπή ζωή, ζωή με δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Να κάνουμε την απεργία δική μας υπόθεση, για να μην περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα!
Να βροντοφωνάξουμε, «Δε θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσεις. Στο δρόμο, λαέ, μπορείς να τους νικήσεις»!

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

για το σημερινό αγροτικό συλλαλητήριο


Κάτω από τα αναμενόμενα ήταν το αγροτικό συλλαλητήριο που έγινε σήμερα στην Καρδίτσα και ίσως ένα από τα μικρότερα των τελευταίων χρόνων. Παρότι το κάλεσμα της Ομοσπονδίας ήταν για συλλαλητήριο με αγροτικά μηχανήματα, τελικά τα τρακτέρ που συμμετείχαν ήταν κοντά στα 60-70 ενώ και οι συγκεντρωμένοι δεν ξεπέρασαν τους 130-150. Άφαντοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι (τώρα είναι κυβέρνηση…), άφαντοι και οι διάφοροι αυτοδιοικητικοί (δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, νομάρχης κλπ) που παλιότερα συνήθιζαν να παρευρίσκονται στα αγροτικά συλλαλητήρια.  Από την μεριά της κυβέρνησης, παραμονές του συλλαλητηρίου, ο υπουργός γεωργίας Αποστόλου, προκαλούσε στα ΜΜΕ δηλώνοντας ότι τάχα οι αγρότες δεν θίγονται από το φορολογικό-ασφαλιστικό, ότι όχι μόνο δεν φορολογούνται αλλά θα πάρουν και πίσω χρήματα από την περσινή προκαταβολή φόρου κλπ. Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που η φτώχεια γονατίζει τους φτωχομεσαίους αγρότες, που η φοροληστεία δυναμώνει, που με την 2η αξιολόγηση ετοιμάζονται νέα χειρότερα μέτρα (μείωση αφορολόγητου κ.α.) και από 1.1.2017 αρχίζουν να εφαρμόζονται οι εξοντωτικές εισφορές του νέου αντιασφαλιστικού νόμου… 
Εκτός από τα μνημονιακά μέτρα  που οδηγούν στο ξεκλήρισμα τους φτωχομεσαίους, φέτος είχαμε και την άσχημη χρονιά στο βαμβάκι με τους μισούς βαμβακοπαραγωγούς να έχουν μειωμένες παραγωγές ή/και υποβαθμισμένα βαμβάκια, που σημαίνει επιπλέον μειώσεις στο εισόδημά τους. Πριν τη σημερινή συγκέντρωση είχαν προηγηθεί συσκέψεις (πανθεσσαλική στον Παλαμά στις  28/11) και τοπικές κινητοποιήσεις (αποκλεισμός της Εφορίας στις 24/11) όπου και πάλι η συμμετοχή ήταν πίσω από τις αναγκαιότητες αλλά και πίσω από παλιότερες παρόμοιες κινητοποιήσεις. Παρόλα αυτά, οι αγρότες είναι εδώ. Όπως εδώ είναι και τα προβλήματα. Και παρά τα όσα λέει ο Αποστόλου, είναι αυτά τα προβλήματα που σύντομα θα τους ξαναβγάλουν στα μπλόκα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση οφείλει να συμβάλει κάθε αγωνιστής αγρότης.

μπροστά στην απεργία της 8ης Δεκέμβρη

Η εμπειρία των τελευταίων 6- 7 χρόνων έχει κάνει ολοφάνερο σε όλους μας ότι η επίθεση σε βάρος των εργαζομένων συνεχίζεται ανελέητη, ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος της εκάστοτε κυβέρνησης. Μια επίθεση ενορχηστρωμένη από την ΕΕ και το ΔΝΤ, από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Μια επίθεση που στόχο έχει να μας καταστήσει, όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σύγχρονους δούλους, χωρίς κατακτήσεις και δικαιώματα, χωρίς ζωή. Με το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι το σύστημα, αυτό το καπιταλιστικό- ιμπεριαλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, είναι παντοδύναμο. Ότι η κρίση είναι μια θεομηνία που πλήττει τους πάντες. Ότι τα αφεντικά, ντόπια και ξένα, είναι πανίσχυρα κι άρα δεν υπάρχει τρόπος αντίδρασης. Και σπέρνουν έτσι την παράλυση, την ανημπόρια, την παραίτηση και την απογοήτευση. 
Και τα δυσκολότερα δεν “βρίσκονται πίσω μας”, όπως αρέσκεται να λέει η κυβέρνηση, αλλά μπροστά μας. Ήδη στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης σχεδιάζονται απολύσεις (σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα), υποκατώτατος μισθός εξαθλίωσης, γενίκευση άπλωμα της ελαστικότητας στις εργασιακές σχέσεις, ακόμα μεγαλύτερος οδοστρωτήρας στη περίθαλψη, ταξική βαρβαρότητα στην εκπαίδευση, νέο άνοιγμα του ασφαλιστικού με κατάργηση εφάπαξ και νέο πετσόκομμα στις συντάξεις κ.α.
Υπάρχει όμως και η άλλη εμπειρία, η εμπειρία αιώνων ανθρώπινης ιστορίας που λέει πως τα εκμεταλλευτικά, τα βίαια συστήματα, αργά ή γρήγορα ανατρέπονται. Πως ο λαός, με την πάλη και τους αγώνες του, κέρδισε όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που βρίσκονται τώρα στο στόχαστρο. Χάρη στην πάλη, την αποφασιστικότητα και τη δύναμη που του δίνουν οι συλλογικές διαδικασίες πολλές φορές βγήκε νικητής, πολλές φορές μπόρεσε να αποκρούσει και πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις. Και θα το καταφέρει πάλι!
Κανείς δεν λέει ότι τα πράγματα είναι εύκολα. Οι εύκολες, γρήγορες λύσεις (εκλογές, δικαστικές προσφυγές, προτάσεις νόμων, εικονικά κινήματα…) δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Είναι ώρα οι εργαζόμενοι να ακολουθήσουν τον άλλο δρόμο: της μαζικής, οργανωμένης πάλης. Να παραμερίσουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και να πάρουν την υπόθεσή τους στα χέρια τους. Τις ηγεσίες που κηρύττουν την πολιτική του συμβιβασμού και της συνεργασίας με τον αντίπαλο. Τις ηγεσίες που ευθύνονται για την ανυποληψία και τη δυσφήμιση του συνδικαλισμού, για την ουσιαστική διάλυση των σωματείων. Για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες τύπου ΑΔΕΔΥ, που προκηρύττουν 24ωρη απεργιακή τουφεκιά ως αγωνιστικό άλλοθι στο συνέδριο που πραγματοποίησαν μακριά από τις ανάγκες και τις αγωνίες των εργαζομένων. 

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

«η δύναμη του σκότους»

Να μιλήσει κανείς για θέατρο δεν είναι εύκολο πράγμα. Πολύ περισσότερο για  Τολστόι. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να καταπιαστείς με έννοιες όπως πίστη, συνείδηση, ηθική, θρησκεία κ.ά. Και όταν μια θεατρική παράσταση γίνεται ερέθισμα για να σκεφτείς, να προβληματιστείς, να μιλήσεις για όλα αυτά, είτε θετικά είτε αρνητικά, με τις συμφωνίες ή τις διαφωνίες σου, με τις αντιρρήσεις και τις κριτικές σου, τότε σαφώς και η παράσταση κατάφερε τον σκοπό της. Μια τέτοια πετυχημένη παράσταση είναι και «η δύναμη του σκότους» του Λ. Τολστόι που παρουσιάζεται φέτος, κάθε σαββατοκύριακο, στην Θεατρική Σκηνή Καρδίτσας.   
Κεντρικός ήρωας ο Νικήτας, ένας νεαρός, κομψός και αδίστακτος χαροκόπος, παραγιός στη φάρμα του μεσόκοπου και άρρωστου Πιότρ. Άλλοτε, είχε αποπλανήσει μια μικρή ορφανή. Τώρα, είναι εραστής της δεύτερης γυναίκας του αφεντικού του, της όμορφης και μικροπαντρεμένης Ανίσυα. Η δαιμονική, άπληστη και υποχθόνια μητέρα του Νικήτα, πείθει την Ανίσυα να φαρμακώσει τον άνδρα της ώστε να τον κληρονομήσει και να χαρεί ελεύθερα τον έρωτά της με τον Νικήτα. Το σχέδιο πετυχαίνει, όμως ο ακόρεστος Νικήτας, μετά το γάμο του με την Ανίσυα, ξεπλανεύει την δεκαεξάχρονη Ακουλίνα, προγονή της Ανίσυα, που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί. Και η δαιμονική Ματριόνα, η μητέρα του Νικήτα, ξανακάνει την εμφάνισή της: το παιδί πρέπει να πεθάνει και η Ακουλίνα να παντρευτεί έναν βολικό γείτονα. Ματριόνα και Ανίσυα πείθουν τον Νικήτα που