Η αξιολόγηση προ των πυλών

του Νίκου Φιλίππου

Με γοργούς ρυθμούς η κυβέρνηση προωθεί το θεσμικό πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης- αξιολόγησης των εκπαιδευτικών εν μέσω απολύσεων των ήδη σε διαθεσιμότητα συναδέλφων μας. Όλες οι σχολικές μονάδες καλούνται να συγκροτήσουν επιτροπές αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, ενώ την Πέμπτη 23-1-2014 στο 8^ο  Δημοτικό σχολείο, οι σύμβουλοι οργανώνουν σεμινάριο για την επιμόρφωση των Δ/ντων προκειμένου να αποτελέσουν τον βασικό μηχανισμό επιβολής της «αξιολόγησης».

Για το ζήτημα της «αξιολόγησης» έχουν γραφεί κατά καιρούς αρκετά και έχει καταδειχθεί και αποκαλυφθεί τόσο η θέση όσο και ο ρόλος της κάθε παράταξης. Για την ιστορία μόνο θα θυμίσω ότι ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ ουσιαστικά ήταν υπέρ της «αξιολόγησης» και έβαλαν πλάτη όλα τα προηγούμενα χρόνια σε επίπεδο ΔΟΕ- ΟΛΜΕ να διαμορφωθεί θετικός συσχετισμός υπέρ της. Η δε ΕΣΑΚ αλλά και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ δούλευαν τον κόσμο με το φετίχ της απειθαρχίας και της ανατροπής στην πράξη! Σήμερα βρισκόμαστε στο δια ταύτα, με την κυβέρνηση να επελαύνει, οι εκπαιδευτικοί τρομοκρατημένοι και το κίνημα να προσπαθεί να δώσει μάχες οπισθοφυλακής…

Η συντριπτική πλειοψηφία των εκπ/κών κατανοεί ότι η αξιολόγηση σε όλες τις μορφές της έρχεται για να επιβάλει ένα καθεστώς τρόμου στα σχολεία για να παγιώσει την κατηγοριοποίηση τους, για να δώσει άλλοθι στην πολιτική των απολύσεων. Αποτελεί ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ του συστήματος γιατί υπηρετεί τον κατακερματισμό των εργασιακών σχέσεων, τη διάλυση του Δημόσιου σχολείου και το τσάκισμα της ραχοκοκαλιάς της δυνατότητας συγκρότησης συνδικαλιστικού κινήματος αντίστασης. Είναι φανερό ότι, πέρα απ’τις συμβολικές κινήσεις οι οποίες μπορούν –υπό  προϋποθέσεις- να δημιουργήσουν κάποια προβλήματα καθυστέρησης στην κυβέρνηση, δεν είναι ούτε αρκετό ούτε ικανό για να αποτρέψει την εφαρμογή της και την οριστική αποτροπή της. Η κυβέρνηση δε θα κάνει πίσω, επειδή ακόμα και αν οι σύλλογοι διδασκόντων δεν προχωρήσουν σε ορισμό ομάδων εργασίας, ακόμα και αν διαλυθούν τα σεμινάρια. Θα προχωρήσει παρακάμπτοντας τον… εθελοντισμό και εφαρμόζοντας την πολιτική του «εντέλλεσθε».  Η μόνη γόνιμη και χρήσιμη συζήτηση που σήμερα πρέπει να γίνει είναι το πώς θα συγκροτηθούν οι αγώνες του κινήματος για την ανατροπή του θεσμικού πλαισίου της «αξιολόγησης» και της ανατροπής των απολύσεων.

Αυτό το καθήκον δε μπορεί να παρακαμφθεί, δε μπορεί να προσπεραστεί, δε μπορεί να υποκατασταθεί από συμβολικές κινήσεις και αξιοθρήνητες αυταπάτες γύρω απ’ το χαρακτήρα της μάχης που διεξάγεται. Με καθαρό το ρόλο των κυβερνητικών παρατάξεων αλλά και τις διαθέσεις ΔΟΕ- ΟΛΜΕ, που απλώς θέλουν να βγουν απ’ την υποχρέωση,  επιβάλλεται να προετοιμάσουμε  επειγόντως στα σωματεία μας ένα μεγάλο απεργιακό αγώνα, να συντονίσουμε από τα κάτω τις κινήσεις μας με όλους τους κλάδους του Δημοσίου που μπαίνουν στο χορό της «αξιολόγησης» και των απολύσεων, να διαμορφώσουμε εκείνους τους απαραίτητους όρους και τους συσχετισμούς νικηφόρας σύγκρουσης με αυτή την πολιτική κυβέρνησης – Ε.Ε – ΔΝΤ. 

   Όσον αφορά τα τρέχοντα, θεωρώ ότι οι όποιες κινήσεις μας πρέπει να είναι συντονισμένες, μαζικές και άμεσα να πάμε σε μαζική Γενική Συνέλευση και συντονισμό,  κατ’ αρχήν με την ΕΛΜΕ και γενική απεύθυνση σε  όλα τα σωματεία. Επίσης  να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για την επιτυχία του συλλαλητηρίου στις 31/1/2014 την Παρασκευή ενάντια στις απολύσεις και την «αξιολόγηση.

Το κλίμα αυτή τη στιγμή –παρά την τρομοκρατία- μεταξύ των συναδέλφων είναι σχετικά αγωνιστικό και απ’ τα μηνύματα που έχουμε είναι βέβαιο ότι με μαζικούς όρους θα αποτραπεί το σεμινάριο της Πέμπτης. Επίσης σε αρκετούς συλλόγους καθηγητών ανά την Ελλάδα αποτράπηκε η συγκρότηση-  προς το παρόν- ομάδων εργασίας  αυτοαξιολόγησης ενώ μένει να πράξουμε το ίδιο και εδώ, τονίζοντας πάντα ότι, στην ιστορικών διαστάσεων μάχη που διεξάγεται δεν είναι ικανό ,αν δεν συνδυαστεί  με αυτό που φαντάζει δύσκολο, –και είναι- της οργάνωσης πραγματικού αγώνα σύγκρουσης με απεργία και μαζικές- μαχητικές διαδηλώσεις.

Αυτή είμαι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος. Όλα τα άλλα είναι θλιβερές αυταπάτες συνδικαλιστικών ηγεσιών και κυβερνώσας αριστεράς…   

 Ν.Φ.