Πρώτη
απεργία με ΝΔ στη κυβέρνηση αλλά κι αυτή
-όπως και τα προηγούμενα χρόνια με ΣΥΡΙΖΑ- ήταν σε πλήρη αναντιστοιχία με την
επίθεση που ασταμάτητα εξελίσσεται ενάντια στον κόσμο της εργασίας.
Το
κλίμα στους χώρους δουλειάς πριν την απεργία προϊδέαζε για αυτή την κατάληξη.
Κανένας χώρος-σωματείο δεν έκανε Γενική Συνέλευση για να συζητήσει τα νέα
μέτρα. Στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Καρδίτσας δεν μαζεύτηκαν ούτε τα μέλη του
ΔΣ (!!), ενώ τέθηκε από εκπρόσωπο του Σωματείου Ιδιωτικών υπαλλήλων να υπάρξει
κοινή απεργιακή συγκέντρωση των τριών σωματείων με αναφορά στο ΠΑΜΕ (ιδιωτικοί
υπάλληλοι-οικοδόμοι-συνταξιούχοι ΙΚΑ) με την ΕΛΜΕ το σύλλογο δασκάλων, ΟΤΑ κλπ
με δικαίωμα λόγου και όχι ταμπέλα ΠΑΜΕ (βέβαια η Λαϊκή Συσπείρωση Λίμνης Πλαστήρα
δεν είχε ...ενημερωθεί και καλούσε στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ!). Η πρόταση έγινε
...περίπου δεκτή. Αποφασίστηκε αρχικά συγκέντρωση στο εργατικό κέντρο, μετά
επίδοση ψηφίσματος στον αντιπεριφερειάρχη και μετά η κοινή συγκέντρωση.