για επικοινωνία: aristerastikarditsa@gmail.com

για επικοινωνία: aristerastikarditsa@gmail.com

αριστερά στην Καρδίτσα | facebook

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

απόντες: οι εκπαιδευτικοί – παρόντες: απογοήτευση, αγωνίες, ερωτήματα…

με αφορμή τη
Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Καρδίτσας
Την Πέμπτη 25/9 είχε προγραμματιστεί ΓΣ της ΕΛΜΕ Καρδίτσας. Συμμετείχαν κοντά στους 20 καθηγητές (τα 9 ήταν τα μέλη του ΔΣ) οπότε έγινε «ανοιχτό» ΔΣ. Το θέμα ήταν η συζήτηση της εισήγησης του ΔΣ της ΟΛΜΕ και η απόφαση του τοπικού σωματείου που θα «κατέβαινε» στη ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ το Σάββατο 27/9 στην Αθήνα.
Η απόφαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στηρίχτηκε από ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ και εισηγούνταν στον κλάδο το …τίποτα. Επιβεβαίωση ακινησίας με δόσεις κάποιων δράσεων, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε. Μια κατάσταση που βολεύει και το ΠΑΜΕ που έχει το δικό του «αγωνιστικό» σχέδιο (το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 1/11).
Έτσι τα δύο προγράμματα αδράνειας «συναντήθηκαν» με αποτέλεσμα να υπερψηφιστεί από το ΔΣ  της ΕΛΜΕ αυτό της ΟΛΜΕ από ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ (4+1 ψήφοι) ενώ η ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ανέδειξε την ανάγκη προετοιμασίας ενός μεγάλου απεργιακού αγώνα με διάρκεια και προοπτική. Πρότεινε «…48ωρη απεργία 22 και 23 Οκτώβρη (κινητοποίηση που θα συγκροτεί τον κλάδο για τις επόμενα κινηματικά βήματα και με στόχο να κλείσουν πανελλαδικά όλα τα σχολεία ) με διαδηλώσεις την πρώτη μέρα και νέες συνελεύσεις τη δεύτερη μέρα. Νέα συνέλευση προέδρων 25 Οκτώβρη για συνέχιση με παρατεταμένο απεργιακό αγώνα.»
Ο κλάδος συμπληρώνει ένα χρόνο ουσιαστικά αδράνειας ενώ δέχτηκε κύριες και κεντρικού χαρακτήρα ήττες (διαθεσιμότητα -απολύσεις και (αυτό)αξιολόγηση παρά τη σημαντική αλλά ανεπαρκή μάχη που δόθηκε).Το προεκλογικό κλίμα μέχρι το Μάη ενίσχυσε την παράλυση και την αδράνεια. Σήμερα έχουμε ξανά προεκλογικό κλίμα και προστίθεται σ' αυτό το γενικό και το εσωτερικό του κλάδου με τις εκλογές για τα Υ.Σ (ΠΥΣΔΕ-ΚΥΣΔΕ κλπ).

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Όχι στη βάρβαρη και ταξική φοροληστεία του ΕΝΦΙΑ

Με ένα νέο κύμα βάρβαρης φορομπηξίας και φοροληστείας βρίσκονται αντιμέτωποι αυτές τις μέρες ο λαός και οι εργαζόμενοι. Σαν να μην έφτανε η δυσβάσταχτη φορολογία που γονατίζει τη λαϊκή οικογένεια, σαν να μην έφταναν ο ΦΠΑ, τα τεκμήρια, τα τέλη επιτηδεύματος, οι πρόσθετοι φόροι κλπ κλπ έρχεται τώρα και ο νέος φόρος στα ακίνητα (ΕΝΦΙΑ) να αποτελειώσει ότι απόμεινε από το λαϊκό εισόδημα. Για να εξυπηρετηθούν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της τρόικας, της ΕΕ και του ΔΝΤ επιχειρείται μια βίαιη ανακατανομή και μεταφορά πλούτου και πραγματικών αξιών (ακίνητα) από τους κάτω προς τους πάνω, από τους μέσα προς τους έξω. Το «έκτακτο» και «προσωρινό» – όπως μας το παρουσίαζαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος – χαράτσι της ΔΕΗ όχι μόνο δεν καταργείται αλλά με τον ΕΝΦΙΑ γίνεται μόνιμο και διαρκές. Η ιδιοκατοίκηση γίνεται ασύμφορη και δυσβάστακτη αφού με τον ΕΝΦΙΑ είναι σαν να πληρώνεις ενοίκιο για το ίδιο σου το σπίτι. Καταργείται το αφορολόγητο στα ακίνητα και υπερφορολογείται η λαϊκή μικροϊδιοκτησία, σπίτια, χωράφια κλπ ώστε να γίνει ασύμφορη και να ανοίξει ο δρόμος για μαζικές πωλήσεις-κοψοχρονιά και συγκέντρωση γης και ακινήτων στα χέρια λίγων μεγαλοκεφαλαιούχων, οφσόρ εταιρειών, εταιρειών real estate κλπ.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Απεργία (;) ΑΔΕΔΥ

Απογοητευτική ήταν σε συμμετοχή η σημερινή συγκέντρωση των απεργών στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας, ενώ το ίδιο απογοητευτικά ήταν τα συνολικότερα ποσοστά συμμετοχής των εργαζομένων στο Δημόσιο.
Η απεργία προκηρύχτηκε απ’ την ΑΔΕΔΥ σε απάντηση της ενορχηστρωμένης προσπάθειας της κυβέρνησης να καταργήσει δια νόμου ακόμα και αυτό καθ’ αυτό το δικαίωμα της απεργίας! Πέρα απ’ τα συνολικότερα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο στο Δημόσιο και μόνο το γεγονός του απεργιακού δικαιώματος όπως αυτό μεθοδεύεται, θα έπρεπε να ήταν-και είναι- ικανός λόγος αντίστοιχης απάντησης απ’ τη μεριά του κόσμου της εργασίας.

Για τη σημερινή αναντίστοιχη «απάντηση», για να είμαστε «ρεαλιστές»,  υπάρχουν εξηγήσεις και θα πρέπει να αναζητηθούν σοβαρά από τις δυνάμεις που μιλούν στο όνομα του κινήματος. Πρώτα-πρώτα, η ίδια η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, με το πώς πάλεψε ή δεν πάλεψε το ζήτημα της «αξιολόγησης» από τότε που τέθηκε μέχρι και σήμερα. Η όλη της στάση αυτής και των Ομοσπονδιών ήταν και είναι κλείσιμο του ματιού στην κυβέρνηση και αυτό είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Δεύτερον, είναι αλήθεια ότι,  απ’ τις παρατάξεις που αναφέρονται στην Αριστερά δεν έγινε καμιά προσπάθεια προπαγάνδισης της απεργίας  και μαζικοποίησης της συγκέντρωσης. Το ΠΑΜΕ για πρώτη; φορά ήταν παντελώς ανύπαρκτο, είτε σε ανακοινώσεις –καλέσματα στην απεργία, είτε σε κινητοποίηση του κόσμου του. Η ευκολία με την οποία κάποιοι τα «χώνουν» στον κόσμο για το ότι δεν «τραβάει», δεν απεργεί, δε διαδηλώνει, δεν ξεσηκώνεται… είναι απόρροια της αδυναμίας τους απ’ τη μια να δουν τα πραγματικά αίτια και απ’ την άλλη τη δικιά τους  στάση, ευθύνη, ή αδυναμία. Τρίτον, αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και την παραλυτική κατάσταση της αναμονής και προσμονής των εκλογών και των κάθε εκλογών που καλλιεργείται εδώ και αρκετό καιρό και σε κάθε ευκαιρία, μάλλον εξηγούνται πολλά σε σχέση με τη σημερινή εικόνα της πλατείας…

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

ενάντια σε αξιολόγηση-απολύσεις, για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία

ΟΛΟΙ στην ΑΠΕΡΓΙΑ  της ΤΡΙΤΗΣ  23-9-14
ΟΛΟΙ στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ στις  10:30΄
Η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να εφαρμόσει την αξιολόγηση, ένα πολυεργαλείο για απολύσεις, περικοπή μισθών, εντατικοποίηση και τρομοκράτηση των εργαζομένων στο Δημόσιο. Σ' αυτό αποσκοπούν οι ελιγμοί των τελευταίων μηνών. Από αυτήν την κεντρική επιλογή της τρόικας και του κεφαλαίου δεν σκοπεύει να κάνει πίσω. Αυτό αποδεικνύει και η -καθαρά πολιτική- απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που έκρινε την απόφαση της ΑΔΕΔΥ για απεργία-αποχή από τις διαδικασίες της αξιολόγησης ως παράνομη και καταχρηστική.
Να το πούμε ευθέως: Οι κεντρικού χαρακτήρα επιθέσεις του συστήματος θέλουν κεντρικού χαρακτήρα αντιπαράθεση από τους εργαζόμενους. Το σύστημα την απεύχεται. Η συνδικαλιστική ηγεσία την αποφεύγει. Η γραμμή για «απειθαρχία-ανυπακοή» που αποτελεί την κεντρική γραμμή πλεύσης της συνδικαλιστικής ηγεσίας μπορεί να καθυστερήσει την εφαρμογή του νόμου αλλά δεν αρκεί. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι είναι εύκολο να παραδώσεις το αξιολογόχαρτο στο σωματείο σου, αφού δεν έχεις επί του παρόντος κάποια επίπτωση. Τι θα γίνει όμως όταν σκληρύνει τη στάση της η κυβέρνηση; Μπορεί μια απλή, σχεδόν διαδικαστική κίνηση να υποκαταστήσει τον ΜΑΖΙΚΟ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ αγώνα που είναι ολοφάνερα αναγκαίος και μπορετός; Οι εργαζόμενοι ξέρουμε ότι οι νόμοι ανατρέπονται με ΣΟΒΑΡΟΥΣ, ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥΣ αγώνες. Πρέπει να περάσουμε απ' τη διαμαρτυρία στη δράση. Η γραμμή συμβιβασμού και υποταγής της συνδικαλιστικής ηγεσίας είναι μια γραμμή ήττας που δεν μας ταιριάζει. Απεναντίας έχουμε κάθε λόγο να πάμε ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ και ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ. Αυτό φοβούνται κυβέρνηση και τρόικα. Γι' αυτό θέλουν ν' απαγορεύσουν τις απεργίες ή τις βγάζουν μέσω της δικαιοσύνης τους παράνομες. Είναι αυτό ακριβώς που έχουμε να κάνουμε.
ΝΦ
Δημοσιεύουμε παρακάτω ανακοινώσεις για την αυριανή απεργία του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Καρδίτσας, της ΕΛΜΕ Καρδίτσας και του Συλλόγου Εργαζομένων Ο.Τ.Α. Ν. Καρδίτσας

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα… η αντιλαϊκή πολιτική που γεννά το φασισμό, συνεχίζεται

Στις 17 Σεπτέμβρη του 2013, στην εργατούπολη του Κερατσινίου, ο αγωνιστής Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από επίθεση με μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Η δολοφονία αυτή αποτέλεσε το αποκορύφωμα της δράσης του νεοναζιστικού μορφώματος ενάντια στο λαό, που είχε ώς τότε θύματα μετανάστες, αλλά και τραμπουκισμούς σε βάρος και Ελλήνων. Κατέδειξε, ωστόσο, πως η δράση αυτής της φασιστικής οργάνωσης, που σκόπιμα έμεινε ανεμπόδιστη και ενθαρρύνθηκε απ’ το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα για να χρησιμοποιηθεί ως τρομοκρατικό εργαλείο κατά των λαϊκών και αριστερών δυνάμεων, κινδύνευε να γίνει ανεξέλεγκτη απ’ το ίδιο το σύστημα που τη γέννησε και την τροφοδότησε, ενώ, ταυτόχρονα, η διεύρυνση της επιρροής της στο εκλογικό σώμα της Δεξιάς, έγινε πρόβλημα για τη ΝΔ. Το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται η φασιστική δράση της «Χρυσής Αυγής» είναι η πολιτική της εξαθλίωσης, της ανεργίας, του ξεπουλήματος της χώρας. Μια πολιτική που αποκτά ολοένα και πιο «φασίζοντα» χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα, επιχείρησε να «κοντύνει» τη «Χρυσή Αυγή» με τις φυλακίσεις στελεχών της, όχι βέβαια επειδή την χαρακτήρισε κάποιος «όψιμος αντιφασισμός» αλλά για να περισωθούν απ’ τη φθορά οι φορείς της επίσημης διαχείρισης του συστήματος και για να ανακόψει την διείσδυση της στην εκλογική βάση της.
 Ένα χρόνο μετά όμως, η «Χρυσή Αυγή» έδειξε πως και ερείσματα στον κρατικό μηχανισμό έχει (στην αστυνομία και το στρατό), αλλά και επιρροή στον ίδιο το λαό, όπως έδειξαν και τα ποσοστά της στις πρόσφατες εκλογές. Το γεγονός αυτό, και ενόψει της δίκης των στελεχών της Χρυσής Αυγής, οδηγεί την κυβέρνηση στην προσπάθεια να

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια στην εκπαίδευση: «αξιοποίηση δυνατοτήτων» ή παγίδευση και υποταγή στην πολιτική του συστήματος;

του Αλέξη Φυτσιλή
(*) Το παρακάτω κείμενο διακινήθηκε σε εκπαιδευτικούς της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ως συμβολή στη συζήτηση και στον προβληματισμό που αναπτύσσεται αυτό το διάστημα σχετικά με τις επικείμενες εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών ΠΥΣΔ(Π)Ε ΚΥΣΔ)Π)Ε κλπ. Και φυσικά, η συζήτηση για τα υπηρεσιακά συμβούλια δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς…  

1. Η συγκρότηση θεσμών συνδιοίκησης- συνδιαχείρισης δεν είναι εκπαιδευτικό φαινόμενο ούτε καν ελλαδικό. Αποτέλεσε μια ευρύτερη επιλογή της αστικής τάξης που απέβλεπε στην εμπέδωση της ταξικής «ειρήνης», (δηλ. της συνδιαλλαγής με το σύστημα και του αφοπλισμού του διεκδικητικού κινήματος των εργαζομένων) μέσα από την διαμόρφωση χώρων «υποδοχής» μιας εργατικής αριστοκρατίας και την χρησιμοποίησή της στην καθυπόταξη των εργατικών αγώνων και συνειδήσεων. Μαζί και μια φόρμουλα για τη διεύρυνση προς άλλες ενδιάμεσες(;) πολιτικές δυνάμεις των βάσεων στήριξης της αστικής και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
2. Έτσι από τη δεκαετία του ’60 ξεκινώντας από τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία κλπ) δημιουργούνται αντίστοιχοι θεσμοί  τόσο σε εργοστάσια (συμμετοχή των εργατών στα αντίστοιχα …ΠΥΣΔΕ των επιχειρήσεων) όσο και στην υπαλληλία στο δημόσιο, ενώ ιδιαίτερη κατεύθυνση υπάρχει στη σπουδάζουσα νεολαία με τα συνδιοικητικά όργανα στα Πανεπιστήμια (καθόλου τυχαία αυτό ξεκίνησε μετά το Γαλλικό Μάη  του ’68). Σημείωση ότι η κίνηση αυτή δεν «ξεχνούσε» την άγρια και ωμή καταστολή των κινημάτων και εξεγέρσεων,  αλλά τη  συμπλήρωνε με δόσεις χειραγώγησης του κινήματος διασφαλίζοντας έτσι την αναπαραγωγή της αστικής και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
3. Μια σειρά δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά βρήκαν στην κίνηση αυτή τη χρυσή ευκαιρία να μπουν στο παιγνίδι και να διαμορφώσουν σχέσεις με τμήματα των αστικών τάξεων και του πολιτικού της προσωπικού. Η μήτρα αυτών των προσανατολισμών βρίσκεται στη θέση και αντίληψη (έχει τεθεί στην κουβέντα) για το ρόλο και τη φύση του αστικού κράτους.

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

«Καλή Σχολική Χρονιά, σε όλους». Φωνάξτε την ευχή για να την πιστέψουμε…

του Συλλόγου Εκπαιδευτικών
Π.Ε. Καρδίτσας
Συνάδελφοι, 
Μια δύσκολη σχολική χρονιά ανοίγεται μπροστά μας. Το υπουργείο, πιστό στην πολιτική της τρόικας, προσπαθεί να «βαφτίσει το κρέας ψάρι». Δυστυχώς, δεν μπορεί να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα κάνοντας τα ίδια πράγματα!
Οι εκπαιδευτικοί, εκτός απ’ το ότι λείπουν κατά χιλιάδες (22.000 κενά μόνιμων εκπαιδευτικών σύμφωνα με το ΥΠΑΙΘ), είναι τσακισμένοι ψυχικά και οικονομικά
Το ολοήμερο καρκινοβατεί και οι υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών είναι προ των πυλών (ΔΟΕ 1019/4-9-14). Παρ’ όλα αυτά, οι μεγαλοστομίες συνεχίζονται. Ας αναλογιστούμε: Πόσες τσάντες μείνανε στο σχολείο με το «νέο σχολείο» του ΥΠΑΙΘ; Πόσα παιδιά μειώσανε τις εξωσχολικές δραστηριότητες γιατί τις παρείχε το σχολείο; Όταν τα αναδεικνύαμε, ήμασταν οι κακοί και οι δύσπιστοι. Τώρα που τα βιώνουμε, αποκαλούνται «βελτιωτικές προσπάθειες» και το «νέο σχολείο» ονομάζεται «κοινωνικό σχολείο». 
Η κατηγοριοποίηση – βαθμολόγηση, σχολείων και εκπαιδευτικών, προσπαθεί να επιβληθεί μέσα από κυβερνητικούς ελιγμούς, (ΔΟΕ 1020/5-9-14). 
Οι κουτσουρεμένοι μισθοί απομειώνονται μέρα τη μέρα. Πάψαμε να ζούμε! Απλά επιβιώνουμε. 
Συνάδελφοι, μας αξίζει μια τέτοια κατάσταση;