αναγκαία η μαζική λαϊκή πάλη!

Ταραχή στην πΓΔΜ, στα Βαλκάνια και θέρμανση στην Ν.Α. Μεσόγειο, παρ’ όλο που η κυβέρνηση προωθεί πολιτική «ειρήνης και σταθερότητας» στην περιοχή. Ταραχή και στις τράπεζες που ξεπουλιούνται μαζικά οι μετοχές τους, αν και, πάλι κατά την κυβέρνηση, μπήκαμε σε περίοδο «ανάκαμψης και ανάπτυξης». Διπλό (!) σχέδιο προϋπολογισμού και πολλαπλά παρακάλια στην Κομισιόν και το ΔΝΤ για να ακυρωθεί η χαριστική βολή στους συνταξιούχους που δεν τους πρόλαβε ο Κατρούγκαλος, ενώ ο Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι η χώρα «ανέκτησε την ανεξαρτησία της»!

Τα κυβερνητικά παραμύθια βρίσκονται απέναντι από την πραγματικότητα. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή καθορίζονται από τις ολοένα πιο ωμές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τις αντιθέσεις τους. Η αστική τάξη από τη μια τρέχει να προλάβει τις αμερικάνικες απαιτήσεις αλλά και να ανταποκριθεί στις βαριές δεσμεύσεις της και εξαρτήσεις από τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές ενώ από την άλλη παραμένει φρακαρισμένη οικονομικά σε ένα περιβάλλον γεμάτο από τους σπινθήρες της κρίσης. Όλα αυτά μαζί κρατάνε σφιχτά τη μέγγενη της εξαθλίωσης και της ανεργίας για τον λαό, προετοιμάζουν νέα κύματα επίθεσης και φέρνουν μεγάλους κινδύνους για όλους τους λαούς της περιοχής.(…)

Η απάντηση σε αυτή την κατάσταση, που είναι αναγκαία για τον λαό και τη νεολαία δεν μπορεί να δοθεί με πολιτικούς όρους που θα είναι συμβατοί και συμπληρωματικοί με τις κυρίαρχες πολιτικές. Για παράδειγμα, όλα όσα κυριάρχησαν στο λόγο της μεγάλης πλειοψηφίας των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά όλους τους προηγούμενους μήνες για το ζήτημα με την πΓΔΜ (από τον «αλυτρωτισμό» ως το κύριο πρόβλημα της συμφωνίας, μέχρι τις ελαφρότητες που θεωρούσαν ότι με την ευκαιρία της συμφωνίας κρίνεται το ζήτημα της αυτοδιάθεσης του γειτονικού λαού) όχι μόνο δεν συγκροτούν πολιτικό μέτωπο για τον λαό απέναντι στην αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό αλλά τον κάνουν ακόλουθό τους! Η απάντηση, επίσης, δεν μπορεί να δοθεί στη βάση προεκλογικών σχεδιασμών που επιχειρούνται με εικονικές κινητοποιήσεις και απεργίες με έτοιμα πλαίσια, που προβάλλουν έναν «άλλο σχεδιασμό», μια «άλλη κυβερνητική πολιτική» και όχι στόχους πάλης και αγώνα για τους εργαζόμενους.

Η απάντηση βρίσκεται και οικοδομείται με την πολιτική κατεύθυνση που είναι απέναντι στην πολιτική του συστήματος και σε όσα οι δυνάμεις του υπηρετούν. Με την πολιτική κατεύθυνση που παλεύει μέσα στο λαό και με τον λαό να οικοδομήσει εστίες αντίστασης και όρους μαζικής πάλης ενάντια στην επίθεση, την εξάρτηση, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

ΠΣ 6.10.2018