να μην κάνουμε το χατίρι της κυβέρνησης και των παραρτημάτων της

του Τάσου Γκαραγκάνη

Mια ξεχωριστή απεργία ήρθε να προστεθεί στο ημερολόγιο των  κινητοποιήσεών μας.  Κι είναι ξεχωριστή ως προς το συγχρονισμό γιατί εξαγγέλθηκε μετά από την δολοφονία του  Π. Φύσσα, ενώ η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων συνέχιζε να έχει πολύ μεγάλη συμμετοχή και  αφότου  είχε σταματήσει η απεργία των εκπαιδευτικών της β/θμιας και η ΑΔΕΔΥ ξαναμπήκε στους  γνωστούς αγωνιστικούς  ρυθμούς της.

Είναι ξεχωριστή ως προς τη χρονική στιγμή της εκδήλωσής  της γιατί  έχει καταρρεύσει τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό  το λεγόμενο «success story» και   ξαναζούμε εποχές  «Marfin» με τους δυο δολοφονημένους κι έναν που χαροπαλεύει χρυσαυγίτες. Με τη δολοφονική αυτή ενέργεια οι θιασώτες της θεωρίας  των δυο άκρων ξεσάλωσαν και προσπαθούν   να ενοχοποιήσουν  τη μαζική λαϊκή αντίσταση στα μνημόνια ταυτίζοντάς την με δολοφονικές ενέργειες  σκοτεινών (κυριολεκτικά και μεταφορικά)  τιμωρών. Κι   έρχεται κι η Τρόικα, και νέα μέτρα  συμπληρώνουν τα παλιά και πρέπει να μας ξανασερβιριστεί το πιάτο της Κυβέρνησης που διαπραγματεύεται  «πολύ πολύ σκληρά» και των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ που αγωνίζονται «ακόμη πιο σκληρά». Είναι ξεχωριστή επίσης γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ θα πρέπει να απαντήσουν στα παρακάτω ερωτήματα.

- Γιατί δεν εξήγγειλε  η ΑΔΕΔΥ απεργία για να σπάσει η επιστράτευση των απεργών στην πράξη τον περασμένο Μάιο;

- Γιατί αρνήθηκε να συντονίσει τον αγώνα των εργαζομένων του δημοσίου ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις το Σεπτέμβριο;

- Γιατί η ΓΣΕΕ και τον Μάιο και όλο το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο συνέχιζε τα μπάνια της ενώ  η κυβέρνηση ξεδίπλωνε την επίθεσή της στο λαό;

Τέλος  ας μας απαντήσει και η πλειοψηφία του ΔΣ της  ΔΟΕ  γιατί αρνήθηκε να συμπορευτεί με τους απεργούς εκπαιδευτικούς  της β/θμιας και τους διοικητικούς της γ/θμιας;

Ξέρουμε τις απαντήσεις  και γνωρίζουμε ότι μέσω της απεργίας προσπαθούν να  αποφυγούν να τις απαντήσουν. Κυρίως όμως θέλουν σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή  να σπάσουν το ηθικό όσων επιμένουν να αγωνίζονται και να δικαιολογήσουν την «κλιμάκωση» των απεργιακών αγώνων από απεργίες διαρκείας ( β/θμια ,γ/θμια)  σε επετειακές τουφεκιές στον αέρα, ελεγχόμενες και αποστειρωμένες πολιτικά 24ωρες. Και το κάνουν γιατί η  πραγματική απεργία είναι το μόνο που φοβούνται. Γι’ αυτό και επιστρατεύουν τους απεργούς όπου η απεργία ξεφεύγει από τα πλαίσια του εθιμοτυπικού. Γι΄αυτό και υιοθετούν προτάσεις «κλιμάκωσης»  απεργιών διαρκείας σε 48ωρες. Γι’ αυτό και θέλουν να  κρατούν τα κλειδιά των ομοσπονδιών, για να  μπορούν να ανοιγοκλείνουν την στρόφιγγα της εκτόνωσης ανάλογα με τις ανάγκες των κυβερνητικών αφεντικών τους. Προκήρυξαν την απεργία  και οι παρατάξεις τους (ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ) δεν έκαναν τον κόπο να τη στηρίξουν στους εργασιακούς χώρους. Την υπονομεύουν γιατί θέλουν μικρή συμμετοχή για να ρίξουν στο τέλος την ευθύνη στον κόσμο που δεν απεργεί.  Έτσι υπηρετούν τ΄αφεντικά τους.  Γι αυτό και δεν υπάρχει ενότητα μαζί τους. Γιατί  βρίσκονται στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Θέλω να επισημάνω  όμως  πως όλα τα παραπάνω συμβαίνουν γιατί ακόμη εμείς , οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, ο λαός , παραμένουμε θεατές στη λεηλασία των δικαιωμάτων μας , στην άλωση της χώρας και τον  εξανδραποδισμό της νεολαίας. Γιατί  κυριαρχεί ο καναπές, το καφενείο , ο φόβος και η απογοήτευση.  Γιατί αν δεν πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας τίποτα δε θ΄αλλάξει προς το καλύτερο.  Γιατί μόνο με αγώνα  και σε πείσμα όλων αυτών θα σταθούμε απέναντί τους. Γι΄αυτό θα πρέπει να είμαστε παρόντες και σε τούτη την απεργία. Για να μην τους κάνουμε το χατίρι. Να γεμίσουν η Κεντρική Πλατεία  και οι δρόμοι της Καρδίτσας,  την Τετάρτη 6 του Νοέμβρη,  με απεργούς και διαδηλωτές και να απομονώσουμε τους εκφραστές του κρατικο-γραφειοκρατικού συνδικαλισμού.

Γιατί η δικομματική κυβέρνηση και οι φανεροί ή κρυφοί υποστηρικτές της, γιατί η Τρόικα,η ΕΕ,το ΔΝΤ , οι Τραπεζίτες και οι κάθε λογής μοντέρνοι κοτσαμπάσηδες  που μας ξεπουλάνε αρκεί να πάρουν τη μίζα τους  γνωρίζουν πως το αντίπαλο τους  δέος είναι  οι πλατείες που γεμίζουν από απεργούς και οι δρόμοι που πλημμυρίζουν από διαδηλωτές.

Γιατί για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας θα πρέπει να ανακαταλάβουμε τα σωματεία μας από τα κυβερνητικά φερέφωνα  κι ο μόνος τρόπος , ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος

Εκεί μόνο έχει νόημα η ενότητα κι εκεί αξίζει να συναντηθούμε.

 Τάσος Γκαραγκάνης δάσκαλος