φτώχεια, ανεργία και άγρια καταστολή σε… προεκλογικό σκηνικό! Συνέχεια, συντονισμός της μαζικής πάλης η μόνη απάντηση για το λαό!

Όλο και περισσότερα στοιχεία αστάθειας εκδηλώνονται στο πολιτικό σκηνικό, ενώ διαρκώς εντείνονται τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά του. Κάθε μέρα της μακριάς προεκλογικής περιόδου είναι φορτωμένη με νέα αντιλαϊκά μέτρα και επιλογές αλλά και με περισσότερες ασάφειες και αβεβαιότητες για το «που πάει» και «τι θα προκύψει» για τη χώρα. Μια χώρα ρημαγμένη και καταληστευμένη οικονομικά και παραγωγικά από τους «προστάτες» της, μια χώρα που «ζει και λειτουργεί» με απαράβατη προϋπόθεση τα δάνεια και τις «επενδύσεις» των ιμπεριαλιστών. Μια χώρα διαταγμένη σήμερα ως βάση και ορμητήριο πολέμου των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στο μεγάλο μέτωπο της Ουκρανίας που όλο και περισσότερο αναδεικνύεται ως ένα πολύ αιματηρό θέατρο διαμόρφωσης όρων για ένα παγκόσμιο μακελειό!
Όλα τα αδιέξοδα της αστικής τάξης, του εξαρτημένου καπιταλισμού, παροξύνονται σήμερα μέσα στο πλαίσιο της γενικευμένης κρίσης και του πολέμου. Το μίγμα της υποτέλειας και του τυχοδιωκτισμού που διαχρονικά χαρακτηρίζει την πολιτική της αστικής τάξης και των κυβερνήσεων στη χώρα, βρίσκεται σήμερα σε μεγάλη δοκιμασία και ανισορροπία, καθώς δοκιμάζεται από τις αντικρουόμενες πιέσεις και απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της Ευρώπης, καθώς «συναντά» τις ανάλογες πολιτικές μεγαλοϊδεατισμών και μωροφιλοδοξιών των αστικών τάξεων της περιοχής.
Με αυτούς τους όρους για τα ξένα και ντόπια κέντρα το ζήτημα των εκλογών-όποτε και αν γίνουν- γίνεται πρόκριμα για μια ακόμα πιο αντιδραστική διάταξη του πολιτικού συστήματος, πρόθυμου και ευλύγιστου να υπηρετήσει τις γεωπολιτικές ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις. Παρόλο που αυτές οι απαιτήσεις είναι σε πλήρη εξέλιξη και έως και αντικρουόμενες μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ένα είναι βέβαιο: Τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα πρέπει να χτυπηθούν και να τσαλαπατηθούν, ο λαός και η νεολαία πρέπει να μείνουν «στη γωνία» αδρανείς και «προσαρμοσμένοι» μέσα στο πλαίσιο της κλιμακούμενης φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
Γίνεται φανερό συνεπώς ότι η αναμονή των εκλογών ή –ακόμα χειρότερα- οι προσδοκίες και τα… «αριστερά σχέδια» που «θα φέρουν» απαντήσεις για το λαό στις κάλπες, όχι μόνο δεν υπηρετούν αλλά αντίθετα υπονομεύουν τη λαϊκή υπόθεση. Αυτή που ήδη ξεμύτισε στους δρόμους στην απεργία της 9 Νοέμβρη και στο φετινό Πολυτεχνείο και συνέχισε αμέσως μετά στις μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις της 6ης του Δεκέμβρη! Εκεί –στο δρόμο του μαζικού αγώνα- και μόνο εκεί μπορεί να παλευτεί και να παλεύεται το δίκιο του λαού και της νεολαίας!

Π.Σ.