λίμνη Πλαστήρα / πολιτικό διήμερο νεολαίων του ΚΚΕ(μ-λ): Ανάβαση στη Νιάλα

Σάββατο 7 Μάη: Προορισμός, αυχένας Νιάλας, υψόμετρο 1.850+ μ. Τόπος προσυγκέντρωσης ο αυχένας του Αγίου Νικολάου. Ώρα 8:30 το πρωί, με ηλιοφάνεια, με ουρανό πεντακάθαρο και το θερμόμετρο να δείχνει 6 βαθμούς. Ο αέρας, παγωμένος να φυσομανά, νομίζεις θα σηκώσει και τις πέτρες. Μαζευόμαστε, κάποιες κόκκινες σημαίες ξεδιπλώνονται και αρχίζει η ανάβαση για το μνημείο, για «το πέρασμα της Νιάλας» όπως είναι γνωστό. Δυόμιση ώρες πεζοπορία. Σε πιάνει δέος από την αγριότητα αλλά και από την ομορφιά του τοπίου. Ανεμοδαρμένοι βράχοι, αβυσσαλέες χαράδρες, αλπικά τοπία με καταπράσινα λιβάδια γεμάτα αγριολούλουδα, χιονισμένες πλαγιές, ρυάκια που τρέχουν… Εδώ κι εκεί κονάκια τσοπαναραιων. Στον αυχένα το μνημείο, μια απλή μαρμάρινη πλάκα τσιμεντωμένη στο βράχο. «Στη θέση αυτή έπεσαν χτυπημένοι από φοβερή χιονοθύελλα αντάρτες του ΔΣΕ, στρατιώτες του Κυβερνητικού Στρατού και άμαχοι πολίτες. Στις 12.4.1947». Η Νιάλα γι’ αυτό έμεινε γνωστή. Για τους μαχητές του ΔΣΕ, τους καταδιωκόμενους πολίτες και τα στελέχη του επαναστατικού ΚΚΕ που τον Απρίλη του ’47, βράδυ Μεγάλης Παρασκευής ξημερώνοντας Μεγάλο Σάββατο, βρήκαν το θάνατο προσπαθώντας να διασπάσουν τον κλοιό του κυβερνητικού στρατού. Άλλοι ξεπάγιασαν από το κρύο, άλλοι γκρεμίστηκαν στις απόκρημνες χαράδρες, άλλοι συνελήφθηκαν από τον κυβερνητικό στρατό και εκτελέστηκαν… Σαν γεγονός βέβαια, δεν είναι και το πιο σημαντικό απ’ όσα έγιναν εκείνη την περίοδο σ’ αυτά τα μέρη. Άλλα γεγονότα όπως η μάχη της σοδειάς που δόθηκε στο Θεσσαλικό κάμπο, το αντάρτικο αεροδρόμιο που λειτουργούσε στο οροπέδιο της Νευρόπολης (σημερινή λίμνη Πλαστήρα), ο αφοπλισμός 14.000 ανδρών της ιταλικής μεραρχίας Πινερόλο από τον ΕΛΑΣ, η απελευθέρωση της Καρδίτσας κ.ά. έπαιξαν τότε πιο καθοριστικό ρόλο για την πορεία του αντάρτικου, της αντίστασης και συνολικά του λαϊκού κινήματος στην περιοχή. Και από την άλλη, η Νιάλα αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται από Δήμους και λοιπούς συστημικούς φορείς για να φιλοτεχνηθεί ένα αφήγημα «εθνικής συμφιλίωσης» και να αλλοιωθεί ο αγώνας του ΔΣΕ «για την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας μου. Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω τη Δημοκρατία, την τιμή, την εργασία, την περιουσία και πρόοδο του λαού μας» (όρκος του μαχητή του ΔΣΕ). Στη Νιάλα, τον Απρίλη του ’47, μαχητές του ΔΣΕ και απλοί φαντάροι του κυβερνητικού στρατού, όλοι τους παιδιά του λαού, παραμέρισαν τις διαφορές τους και μοιράστηκαν τα ίδια αντίσκηνα, τις ίδιες κουβέρτες και τις ίδιες χλαίνες, τις λίγες σταφίδες τους, για να αντιμετωπίσουν τη μανία της φύσης και να επιβιώσουν στη φοβερή χιονοθύελλα. Μόνο που αυτή η συναδέλφωση των παιδιών του λαού κράτησε λίγες ώρες. Όταν έγινε αντιληπτό από τους βαθμοφόρους του «εθνικού» στρατού, διατάχθηκαν συλλήψεις. 31 αντάρτες και πολίτες συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι, στις 3 Μάη του ΄47 δικάζονται από έκτακτο στρατοδικείο στη Λαμία και για 10 από αυτούς η απόφαση είναι «εις θάνατον». Εκτελέστηκαν στις 9 Μάη του 1947. Βασίλης Τσιρώνης, Βαγγελίτσα Κουσιάντζα, Μήτσιος Παπαγεωργίου, Κώστας Χαλκιάς, Αλέκος Γαλανίτσας, Αλέκος Βαρνάβας, Δημήτρης Χασιώτης, Θανάσης Καψάλης, Δημήτρης Αθάνατος, Χαρίλαος Κυρίτσης. Κομμουνιστές.

Δανειστήκαμε τα κείμενα από ΕΔΩ.