Κι ήθελε ακόμα πολύ φως να ξημερώσει, αλλά εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα… (Μ. Αναγνωστάκης)

διακήρυξη της Ενωτικής Δράσης για τις εκλογές στην ΕΛΜΕ Καρδίτσας

Η ΝΥΧΤΑ ΕΝΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕ ΝΥΧΤΑ…

Κάθε μέρα που περνά προστίθεται και νέα απελπισία και άλλη δυστυχία, νέα αδιέξοδα για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Κάθε μέρα που περνά, μετράμε και νέα θύματα του “success

story”. Εκεί, λοιπόν, φτάσαμε ! Να απειλούν να βγάλουν στον πλειστηριασμό ακόμα και τα σπίτια μας. Απολύουν, φτωχοποιούν και χρεοκοπούν το λαό, τον αποκαλούν «κοπρίτη» «γάιδαρο», «τεμπέλη», και τώρα «μπαταχτσή».

«Ποιο πράγμα είναι πιο δύσκολο στον κόσμο; Να δεις με τα μάτια σου αυτό που στέκεται μπροστά σου» (Γκαίτε). Κι αυτό που στέκεται μπροστά στα μάτια μας δεν είναι παρά ένα σύστημα αρπαγής και ταξικής λεηλασίας. Ένα σύστημα βαρβαρότητας που χωρίς σταματημό, με αμέτρητα «νέα» μέτρα οδηγεί νέους και συνταξιούχους, εργαζόμενους και άνεργους στον κοινωνικό Καιάδα.

ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΑ;;;

Ο αντίπαλος έχει όνομα. Είναι το ΔΝΤ, η ΕΕ, τα ξένα και εγχώρια αρπακτικά που ληστεύουν τη χώρα, τη ζωή μας και το μέλλον μας. Είναι η δικομματική τους κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι

παρατάξεις τους, οι κάθε λογής παράγοντές τους, που με διατάγματα, εκβιασμούς, τρομοκρατία, βγάζουν στο «σφυρί» το λαό και τον πλούτο της χώρας για να σώσουν το τομάρι τους.

Παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες, ρεύμα και νερό μετατρέπονται από δικαιώματα σε εμπόρευμα Οι στοιχειώδεις όροι λειτουργίας της κοινωνίας και της χώρας έχουν ήδη ρημάξει και εγκαταλειφθεί στην επέλαση των λεγόμενων «δανειστών».

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ …

Από τη μια οι 1875 εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα και από την άλλη χιλιάδες στην επικράτεια, περίπου 100 στην Καρδίτσα συνάδελφοί μας, είναι χωρίς ωράριο και πολλοί άλλοι με μειωμένο. Αυξάνω το ωράριο, κλείνω τομείς και σχολεία, αλλάζω τις αναθέσεις, φτιάχνω τμήματα με 28-30 μαθητές κλπ και να ένα πλεόνασμα «δια παν ενδεχόμενο», για κάθε χρήση σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας.

Το σύστημα των μεταθέσεων και των αποσπάσεων θα αντικατασταθεί από τους νόμους για τη κινητικότητα. Αυτό διαμηνύει η κυβέρνηση. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις: είναι όσοι και όσες αποσπώνται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και στις Δημόσιες Βιβλιοθήκες. Ενώ με το «myschool» επιδιώκουν να ελέγξουν κάθε πτυχή της σχολικής ζωής.

Το ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥΣ, είναι το σχολείο των ταξικών φραγμών που ωθεί τους μαθητές στην εγκατάλειψη και την μαθητεία-δουλεία των 9€, που το σύστημα διδασκαλίας θα είναι η διδασκαλία τους συστήματος, από εκπαιδευτικούς εξαθλιωμένους οικονομικά και χειραγωγημένους που θα συμμορφώνονται με τις άνωθεν εντολές. Γιατί αλλιώς…

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΔΙΩΞΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ …

Ανθεί η βιομηχανία διώξεων εκπαιδευτικών για πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Ο συνδικαλισμός διώκεται. Όχι αυτός που ξέραμε, της ήττας, της παράλυσης, των εξυπηρετήσεων και της ανάθεσης, που σαν άταφος νεκρός κυκλοφορεί ακόμη ανάμεσά μας, αναζητώντας στο σήμερα θέση και ρόλο. Αλλά αυτός που χτίζουμε, παρά τις υποχωρήσεις και τις ήττες, με τους αγώνες μας όλο το προηγούμενο διάστημα και ιδιαίτερα το καυτό τελευταίο εξάμηνο.

Μ’ αυτό το σκεπτικό πρέπει να «διαβάσουμε» και την απαγόρευση διεξαγωγής των εκλογοαπολογιστικών συνελεύσεων σε εργάσιμη μέρα το πρωί. Ό,τι πρέπει, μέσα στις πιο δύσκολες στιγμές που ζούμε, να οικοδομήσουμε τον ανεξάρτητο συνδικαλισμό που έχουμε ανάγκη, χειραφετημένο από το κράτος τη διοίκηση και τις καθεστωτικές παρατάξεις.

Αυτή η απαίτηση των καιρών χρειάζεται στράτευση, οργάνωση, μάχες, αγώνες, κίνημα.. Δεν κερδίζεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Οι μάχες που ως τώρα δώσαμε είναι μόνο η αρχή. Ο αντίπαλος θέλει να μας πείσει πως πρέπει να σταματήσουμε. Θέλει να μας διαιρέσει ξανά και ξανά, για να τσακίσει τον καθένα μόνο του. Εμείς πρέπει να ενωθούμε όλοι μας και με όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους μας. Γιατί ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ, Η ΕΛΜΕ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΠΛΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΕΚΡΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ.

ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ …

ΟΛΟΙ ΜΑΣ!!! Γιατί δεν υπήρξε συνάδελφος που να μην «επένδυσε» στον απεργιακό αγώνα που ξεκινήσαμε. Είτε τον έβλεπε σαν «αποστολή μηνύματος» προς τους κυβερνώντες, είτε σαν σύγκρουση-δε μπορούσε να είναι αλλιώς- με αυτή την πολιτική που συνθλίβει τις ζωές μας, επιδιώκοντας τη ΝΙΚΗ, με την επιστροφή των συναδέλφων μας που ήταν σε διαθεσιμότητα στα σχολεία τους.

Τα συντριπτικά ποσοστά, η συμμετοχή στις συνελεύσεις και τις διαδηλώσεις δεν έπεσαν από τον ουρανό. Ήταν το ξεχείλισμα ενός θυμού που συσσωρευόταν χρόνια. Οι διαθεσιμότητες των συναδέλφων ήταν η σταγόνα και καθώς οι αυταπάτες για το παρόν και το μέλλον μας, έχουν χάσει τη λάμψη τους και εξαφανίζονται από τον ορίζοντα, έδωσαν τη θέση τους στη ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ: ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΑΛΗ. Αυτή η εξέλιξη είναι ήδη μια νίκη. Αποτελεί πλέον πολύτιμη παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται, γιατί «κάθε πραγματικό βήμα του κινήματος αξίζει πολύ περισσότερο από μια δωδεκάδα προγράμματα».

Παρά την πικρία και την απογοήτευση –δε θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά- για την κατάληξη του αγώνα, πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά στις σειρήνες της ήττας, που είναι οι ίδιες φωνές που υπονόμευσαν και τον αγώνα το Σεπτέμβρη. Γιατί κάθε φορά τίθεται το ερώτημα:

ΤΩΡΑ ΤΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;

Αυτό που φαίνεται μέσα στα σχολεία σαν αμηχανία, με βλέμματα που λένε πολλά, αλλά με κουβέντες λίγες και αρκετό «χαζολόγημα», για να «ξεχνιόμαστε», δεν είναι αυτό που υπάρχει. Η αδράνεια, η ακινησία της περιόδου λειτουργεί σα παραμορφωτικός φακός στρεβλώνοντας την εικόνα. Γιατί μέσα μας έχει συσσωρευθεί πολλή οργή για αυτά που έγιναν που γίνονται και αυτά που έρχονται. Απαιτείται να γίνει πράξη αυτή η λογική οργανώνοντας μέσα στη χρονιά μια μεγάλη μάχη που θα μπλοκάρει και θα ανατρέψει την επίθεση που δεχόμαστε. Βαδίζοντας τον δρόμο που έχουμε ανοίξει της παρατεταμένης πάλης και σύγκρουσης με την πολιτική κυβέρνησης-τρόικας.

Ξεπερνώντας λογικές «αναζήτησης σωτήρων», τιμωρώντας τις καθεστωτικές παρατάξεις, το μακρύ χέρι του συστήματος εντός του κλάδου, συγκροτώντας τους όρους και τις προϋποθέσεις για την οικοδόμηση ενός σωματείου, μιας ΕΛΜΕ, ΧΩΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ- ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΑΣΗΣ -ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.

ΔΕ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΕΛΜΕ,
ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ

Μόνο τους εαυτούς μας τιμωρούμε απέχοντας από την υλοποίηση αυτής της κατεύθυνσης. Στιγμή αυτή της πορείας και οι εκλογές στις 19/12 για το ΔΣ της ΕΛΜΕ. Όπως συμμετέχουμε στις συνελεύσεις, τις συζητήσεις, τις πορείες και τις διαδηλώσεις, έτσι συμμετέχουμε και στις εκλογικές διαδικασίες του σωματείου. Και ψηφίζουμε, όπως αγωνιζόμαστε, στηρίζοντας και ενισχύοντας εκείνες τις δυνάμεις που συμβάλλουν σ’ αυτή την προοπτική.

Και μεις η ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ θεωρούμε ότι ανήκουμε σ’ αυτές. Παρά τις αδυναμίες και ανεπάρκειες που έχουμε δείξει, παρά τα λάθη που έχουμε κάνει ταχτήκαμε χωρίς ταλαντεύσεις στην κατεύθυνση ενεργοποίησης των συναδέλφων, ανασυγκρότησης του σωματείου προβάλλοντας και υλοποιώντας τη γραμμή της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του κλάδου στην εργασία και τη μόρφωση των μαθητών μας. Αναμετριόμαστε και μεις καθημερινά μέσα σ’ αυτή τη κοσμοχαλασιά με τους εαυτούς μας, για να αναμετρηθούμε τελικά νικηφόρα με αυτούς που μας στερούν το ΨΩΜΙ, τη ΠΑΙΔΕΙΑ, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, τη ΖΩΗ ΜΑΣ.

Για τους λόγους αυτούς συνάδελφέ μας σε καλούμε να μας στηρίξεις στις εκλογές. Για να συνεχίσουμε ΜΑΖΙ αυτό που έχουμε ΜΑΖΙ ξεκινήσει.

ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ