αφισοκόλληση για την επέτειο του Πολυτεχνείου από το ΚΚΕ(μ-λ)

17 Νοέμβρη 2025:

Επίθεση…

• Οι μεγάλες δυνάμεις, με πρώτες τις ΗΠΑ, προετοιμάζονται για το επόμενο μεγάλο παγκόσμιο σφαγείο, στρατιωτικοποιώντας τις οικονομίες και ανασύροντας την πιο μαύρη αντιδραστική προπαγάνδα αποσυγκρότησης και αποπροσανατολισμού των λαών. Για να προετοιμαστούν οι λαοί να χύσουν ποτάμια το αίμα τους για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

• Ο εργαζόμενος λαός και η εργατική τάξη βιώνουν επίθεση χωρίς προηγούμενο, στο σύνολο των δικαιωμάτων τους: στοv μισθό, στο ωράριο, στις εργασιακές σχέσεις, στην ασφάλιση-περίθαλψη, στην εκπαίδευση.

• Η νεολαία συμπιέζεται σε ένα μέλλον με μοναδική προοπτική τον τρόμο.

• Οι λαοί αντιμετωπίζουν μια μεγάλη επίθεση στις ελευθερίες, στα πολιτικά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. Το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός φασιστικοποιούνται για να καταστείλουν κάθε ενδεχόμενο ανάπτυξης των λαϊκών αντιστάσεων. Εργαζόμενοι απολύονται γιατί αγωνίζονται, διαδηλωτές συλλαμβάνονται γιατί κρατούν παλαιστινιακή σημαία και τα ΜΑΤ μπαίνουν στο Πολυτεχνείο συλλαμβάνοντας τους καταληψίες φοιτητές!

Αυτή είναι η δημοκρατία τους!

…και παρακμή του συστήματος

Όλα αυτά σε ένα φόντο απόλυτης παρακμής του συστήματος. Αστοί πολιτικοί παράγοντες που θυμίζουν βρικόλακες και κάνουν δηλώσεις σαν να βρίσκονται στα σκοτεινά βάθη του μεσαίωνα… Που συνωστίζονται στη δεξιά μεριά της πολιτικής τραμπάλας, μαλώνοντας ποιος είναι πιο αντιδραστικός. Είναι με τον «αυταρχικό» ή με τον «δημοκρατικό» καπιταλισμό; Είναι εναντίον ή καμώνονται ότι είναι υπέρ των Παλαιστινίων (αλλά πάντως ενάντια στην Παλαιστινιακή Αντίσταση); Όλοι τους ορκίζονται στο μονόδρομο του «ρεαλισμού» της φρίκης.

Η ιστορία κινείται!

Με κόπο και δάκρυ, αλλά κινείται!

Καμία διέξοδο δεν έχει να δώσει η μια ή η άλλη εκδοχή αστικών λύσεων. 

Καμία διέξοδο δεν έχει να δώσει ο «ρεαλισμός» της υποταγής, αλλά και όσοι μας λένε ότι η λύση είναι στις κάλπες ή στις προτάσεις νόμου στη Βουλή. Έτσι κι αλλιώς, όλοι αυτοί είναι οι ίδιοι που το 1973 ήταν εχθρικοί στην εξέγερση (από τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, μέχρι το ΚΚΕ και το τότε ΚΚΕ εσωτερικού) και παραμένουν –ο καθένας με τον τρόπο του– είτε εχθρικοί στον λαό είτε εχθρικοί και φοβικοί στην ανάπτυξη της πάλης του.

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Όπως δεν υπήρξαν το ’73. Απέναντι στον πρωτοφανή ιστορικό αναχρονισμό, μόνη πραγματική διέξοδος είναι η λαϊκή οργάνωση και η συγκρότηση των λαϊκών αγώνων έξω και ενάντια στον κόσμο της καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.

Οι λαοί που ξεχύνονται στους δρόμους –από το Περού μέχρι τη Γαλλία, και από τις Φιλιππίνες μέχρι τις ΗΠΑ– αναζητούν τον δρόμο τους. Μαζί τους κι ο δικός μας λαός, που ξεσηκώνεται ενάντια στην πολιτική που δολοφονεί τον ίδιο και τα παιδιά του, ενάντια στην πολιτική που έχει μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο θανάτου των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και συμμαχεί με τους σιωνιστές-φασίστες του Ισραήλ. Σε αυτήν την αναζήτηση θα αναμετρηθούν ξανά και ξανά με τις δυνάμεις της αντίδρασης και της οπισθοδρόμησης, με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Και θα συναντηθούν ξανά με τις ιδέες της επανάστασης και του σοσιαλισμού, της οικοδόμησης μιας κοινωνίας ελεύθερης από εκμετάλλευση και καταπίεση.