η υποτέλεια και οι τυχοδιωκτισμοί καθοδηγούν την αστική τάξη στην Ελλάδα

Περισσεύουν, αυτή την εποχή, τα σχέδια και οι μεγάλες φιλοδοξίες στην πλευρά της αστικής τάξης. Πριν από όλα, για «νέα κυριαρχία» στην Α. Μεσόγειο, αλλά και για αναβάθμιση του ρόλου της στα Βαλκάνια, με βάση τους κόμβους, τους αγωγούς και τις αναζητούμενες συμφωνίες με τις αντίστοιχες δυνάμεις της περιοχής. Σχέδια και φιλοδοξίες, που της σερβίρονται και της καλλιεργούνται από τον αμερικάνικο παράγοντα, ενώ, παράλληλα, οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές -και όσο όλα αυτά δεν φτάνουν σε κρίσιμους κόμπους- δείχνουν «ανοχή», όντας οι ίδιοι μέσα σε πέλαγος προβλημάτων. Ο ρεαλισμός αυτών των αστικών φιλοδοξιών είναι αντιστρόφως ανάλογος με τα επικίνδυνα σχέδια που υπηρετούν σε όλη την περιοχή, με τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά και δεδομένα που φέρνουν και εμπεδώνουν στη χώρα μας.

Δίπλα σε αυτή την … μεγάλη πολιτική των μωροφιλοδοξιών και των αντιδραστικών τυχοδιωκτισμών, ξετυλίγεται και εξοπλίζεται διαρκώς περισσότερο η αντιλαϊκή επίθεση. Εν τω μεταξύ ο λαός, αν.. τολμήσει να σκεφτεί για συλλογική στάση και μαζική αντίσταση, σπεύδει το κράτος να του πει ότι στα σωματεία θα κάνει αυτό κουμάντο (με εισαγγελείς, ΣΔΟΕ και ασφαλίτες), ότι το λαϊκό Άσυλο είναι «παράνομο», ενώ, από δίπλα, οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν τα πάντα για να υπονομεύσουν το όπλο της απεργίας!

Η ανασυγκρότηση της μαζικής πάλης είναι παραπάνω από αναγκαία! Η ανασυγκρότηση της μαζικής πάλης είναι, όμως, πριν από όλα, πολιτική υπόθεση και δεν μπορεί να γίνει αναπαράγοντας και αναπαλαιώνοντας τα υλικά της ήττας του κομμουνιστικού

κινήματος και με την άρνηση όλων των θεμελιωδών επαναστατικών χαρακτηριστικών που απαιτεί μια τέτοια κατεύθυνση απέναντι στο σύστημα και στον ιμπεριαλισμό. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να γίνει με άξονα τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό που κυριαρχεί στις θέσεις και τις επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ.

Απέναντι από το λαό και τη νεολαία βρίσκονται το σύστημα και οι κάθε λογής δυνάμεις του και όχι «δίπλα του» ή «έξω και πέρα» από τους αγώνες, που χρειάζεται να συγκροτηθούν! Δεν είναι – μόνο- η θεωρία και η ιστορία, αλλά η σημερινή πραγματικότητα που επιμένει στην ανάγκη μιας τέτοιας γραμμής , οργάνωσης και πάλης!

ΠΣ  17-11-2018