να ξαναπιάσουμε το νήμα της Αντίστασης και της Διεκδίκησης

των Δημήτρη Τσιάρα και Νίκου Φιλίππου (με αφορμή τις εκλογές στο Σύλλογο Δασκάλων Καρδίτσας)  

Όσο απομακρυνόμαστε από τις τελευταίες εκλογές και ότι αυτές κατέγραψαν, θα πρέπει όλοι μας να αναμετρηθούμε με τη νέα πραγματικότητα και να οικοδομήσουμε τους όρους ανατροπής της. Μια πραγματικότητα η οποία αποτυπώνει ανάγλυφα τους αντιδραστικούς συσχετισμούς σε βάρος του λαού μας και των δικαιωμάτων του.

Βρισκόμαστε απέναντι σε μια πολύπλευρη συστημική αντιλαϊκή συστράτευση που ενσωματώνει το παλιό απαξιωμένο αστικό προσωπικό μαζί με τη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατική αριστερά των νέων διαχειριστών. Ένα μαύρο μέτωπο αποφασισμένο να περάσει δια πυρός και σιδήρου, όχι απλά τα μνημόνια, αλλά συνολικά μια αντιλαϊκή πολιτική που εκτείνεται από την οικονομία, την εργασία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, έως τη γεωστρατηγική ευθυγράμμιση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ δεν μας υπόσχεται την εφαρμογή μόνο του 3^ου Μνημονίου(που θα καταργούσε με ένα νόμο) και την επίθεση στο λαό που αυτή η κυβέρνηση έχει να επιτελέσει στη νέα θητεία της, αλλά είναι και το «διαρκές Μνημόνιο» της υπηρέτησης των αμερικανονατοϊκών πολεμικών σχεδίων στην περιοχή σε συνθήκες αναβρασμού και έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (πόλεμος –πρόσφυγες- θάνατος)!

Ειδικότερα στα καθ΄ ημάς, αυτά που μας υπόσχεται, δίπλα απ΄ τα κένα στα σχολεία, τις δραματικές περικοπές στο κόστος παροχών για την παιδεία, είναι το νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο συνδεδεμένο με τη αξιολόγηση (αποτίμηση…κατά το τρόικα- κουαρτέτο), φοροτυφώνα, επίδομα θανάτου αντί για σύνταξη, ανύπαρκτη υγεία και για όποιον επιμένει να αντιστέκεται και να αμφισβητεί την πολιτική τους, δίκες και καταδίκες(Σάμος, Κρήτη), τρομοκρατία!  Πρόκειται για συνέχιση με ευνοϊκότερους  όρους  για το σύστημα της ίδιας πολιτικής που διαλύει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία και των δικαιωμάτων μαθητών και εκπαιδευτικών, καλλιεργώντας τον «ρεαλισμό» του μονόδρομου της επίθεσης, σπέρνοντας την απογοήτευση και την παραίτηση -διαλύοντας συνειδήσεις – αφού και η…αριστερά  είναι «μια απ΄τα ίδια», προβοκάροντας και απαξιώνοντας κάθε τι πραγματικά αριστερό και προοδευτικό.

Η διαμόρφωση και η επικράτηση εντός μας ότι: «όλοι ίδιοι είναι» (και μάλιστα εκατομμυριούχοι), «δε γίνεται τίποτα», η μοιρολατρία, η αποδοχή, η παράδοση στην εξαθλίωση και στη βαρβαρότητα, η υποταγή μας, είναι χειρότερο από τα αμέτρητα μέτρα που έρχονται να προστεθούν σε όλα τα παλιά.

Βρισκόμαστε μπροστά στις εκλογές του σωματείου μας και σίγουρα αυτό το κλίμα θα αποτυπωθεί σ’ αυτές, είτε ως αποχή, είτε ως ανάθεση και παραίτηση απ’ την οικοδόμηση αγωνιστικής διεξόδου, τη μόνη ικανή να βάλει φρένο στην επέλαση της βαρβαρότητας και κατεδάφισης των όρων ζωής μας. Σε αυτό συνέβαλλαν και συμβάλλουν όλες οι δυνάμεις που είχαν και έχουν λόγο στα πράγματα, φροντίζοντας με τη στάση τους και την πολιτική τους να αποσυγκροτήσουν,  να παραλύσουν και διαλύσουν ότι αγωνιστικό είχε οικοδομηθεί ένα προηγούμενο διάστημα.

Η επικράτηση ενός μείγματος αυταπατών με μπόλικες δόσεις συνδιαχείρισης, η αντίληψη ότι από το Γενάρη έχουμε τη «δικιά μας κυβέρνηση» και αρκεί να κάνουμε προτάσεις προς αυτή για να τις υιοθετήσει, άντε και με λίγο κινηματικό σπρώξιμο, η καλλιέργεια κλίματος αναμονής, αφόπλισε τους συναδέλφους, αποπροσανατόλισε, συσκότισε και «θόλωσε»  τους στόχους, στρώνοντας το δρόμο για το πέρασμα της νέας επίθεσης. Αφού λοιπόν «εκλέξαμε δημοκρατικά» τους νέους Δ/ντές, αφού σχεδόν αποδεχτήκαμε την «αποτίμηση», αφού τα ακουμπήσαμε – αναθέσαμε όλα στη νέα «αριστερή κυβέρνηση»  συμμετέχοντας στα όργανα του κράτους και της διοίκησης και αφού δικαιώθηκε με το παραπάνω ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ, σήμερα κάποιοι που συνέβαλαν τα μέγιστα σε όλα αυτά, έρχονται να ανακαλύψουν και να φορτώσουν ξεδιάντροπα στον κόσμο ότι «δεν τραβάει», δεν κινητοποιείται, δεν καταλαβαίνει…!

Αλλά και όταν ο κλάδος και οι συνάδελφοι έδειξαν κάποιες αγωνιστικές διαθέσεις και το μόνο που χρειάζονταν ήταν το έναυσμα, η βοήθεια, η στήριξη, κάποιοι ανακάλυπταν ότι οι όροι δεν ήταν έτοιμοι και μέχρι να …ετοιμαστούν, το πολύ-πολύ καμιά 24/ωρη κατά το πρότυπο ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ και πίσω απ’ αυτούς.

Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα με ευθύνη ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΠΑΜΕ δεν υπήρχε προεδρείο, αλλά δεν ήταν αυτό η αιτία της αδρανοποίησης και παραίτησης του κόσμου. Ήταν οι λαθεμένες αντιλήψεις για το ρόλο και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης, η κυριαρχία των αυταπατών, η αναμονή των εκλογών και της…αριστερής διακυβέρνησης, η κυριαρχία της  συνδιαχείρισης  με τη διοίκηση και τα όργανά της.

Ήταν και είναι όλα αυτά που συντηρούν την παράλυση και την αδράνεια στον κλάδο, που αναπαράγουν το συνδικαλισμό της ήττας και της υποταγής και που θα πρέπει να πεταχτούν στο σκουπιδοτενεκέ γιατί είναι αυτά που μας κρατούν στη γωνία, άβουλους θεατές και όχι πρωταγωνιστές!

Μπροστά μας είναι τα δύσκολα που απαιτούν άλλου είδους συγκρότηση, άλλες λογικές και συμπεριφορές.  Απαιτούν ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ με αυτούς που μας στερούν τη ζωή μας. Γιατί όλα όσα ψάχνουμε βρίσκονται στον αντίποδα των λογικών που κυριαρχούν δεξιά και αριστερά. Δε μπορούν να προκύψουν παρά μόνο ως αποτέλεσμα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΠΑΛΗΣ για την ανατροπή των πολιτικών της βαρβαρότητας.  Απαιτείται να ξανασυνδεθούμε με το νήμα των αγώνων της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, τα ξένα και ντόπια αφεντικά και τα δεκανίκια τους.  Σίγουρα ένας δρόμος δύσκολος και βασανιστικός κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς και στη διαλυτική στάση της ΔΟΕ, αλλά και ο μόνος πραγματικός και αποτελεσματικός! Γιατί το εύκολο, το άμεσο, το «εδώ και τώρα» αποδείχτηκε ψεύτικό και απατηλό.

Με την ευκαιρία των εκλογών μας για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. να ανοίξει η συζήτηση ανάμεσά μας για όλα αυτά. Να μαζικοποιήσουμε τις διαδικασίες για να αποφασίσουμε και να υλοποιήσουμε πρόγραμμα δράσεων – διαδηλώσεων- απεργιών για την ανατροπή του 3^ου Μνημηνίου και των δύο προηγούμενων. Ενάντια στα ιμπεριαλιστικά δεσμά ΕΕ – ΗΠΑ – ΔΝΤ και στην κυβερνητική πολιτική, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

Μόνιμη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με ανθρώπινους μισθούς, με ασφάλιση – περίθαλψη για όλους.

Ενάντια σε κάθε αξιολόγηση – δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες - Να αρθούν ΟΛΕΣ οι συνδικαλιστικές διώξεις!

Ενάντια σε διαθεσιμότητα, κινητικότητα, απολύσεις, ελαστικές εργασιακές σχέσεις - Μόνιμοι διορισμοί!

Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς- Δωρεάν σπουδές για όλους.

Συνδικάτα ταξικά και αγωνιστικά - όχι κυβερνητικά και συνδιαχειριστικά.

Τσιάρας Δημήτρης - Φιλίππου Νίκος

υποψήφιοι με τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ