πρώτη γενική απεργία με τη «δεύτερη φορά» - ακόμη πιο δεξιά κυβέρνηση

του Αλέξη Φυτσιλή, καθηγητή από τις  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Η πανεργατική απεργία στις 12/11 γίνεται την ώρα που η συγκυβέρνηση “μάχεται”, διεξάγοντας “σκληρή διαπραγμάτευση”, αναζητώντας “πολιτική λύση” για να προκύψει ένας “έντιμος συμβιβασμός”.

Ναι, τα χουμε ξανακούσει και από τα ίδια στόματα και από άλλα, τα προηγούμενα χρόνια. Δίχως πρωτοτυπία ξαναπαίζεται το ίδιο έργο με εναλλαγή στους ρόλους πρωταγωνιστών και κομπάρσων. Μόνο που το φινάλε θα βρει πάλι το λαό με μεγαλύτερο πόνο και δυστυχία, να χύνει και άλλα δάκρυα και αίμα.

Αυτό που συντελείται  είναι “γενοκτονία” των εργαζομένων, των αγροτών, των ανέργων, των νεολαίων του τόπου μας. Εκκαθάριση  κάθε κοινωνικού δικαιώματος στην εργασία, στη παιδεία, στην υγεία, στη σύνταξη, στη κατοικία, στη τροφή. Δηλαδή όλα αυτά που ισοδυναμούν με ζωή, αντίθετα με αυτά που σχεδιάζει και υλοποιεί η συγκυβέρνηση που ισοδυναμούν με εξαθλίωση, πείνα, θάνατο.

Και μεις, στο ίδιο έργο θεατές;

Να παρακολουθούμε ταυτόχρονα και το άλλο έργο (και αυτό χιλιοπαιγμένο) των συνδικαλιστικών ηγεσιών να συνεχίζουν την αδράνεια, τις “τουφεκιές”, το συμβολικό και εικονικό συνδικαλισμό, που το μόνο που κάνουν είναι να προσθέτουν και άλλη απογοήτευση και ανημποριά.

Κόντρα στη λογική «ότι δε γίνεται τίποτα» που φέρνει την αποδοχή και τελικά τη παράδοση στη βαρβαρότητα να δούμε την απεργία στις 12 Νοέμβρη, σαν ευκαιρία να δείξουμε την οργή και τη δυσαρέσκειά μας. Σαν ευκαιρία να δείξουμε στο σύστημα ότι κακώς πανηγυρίζει επειδή μετά τα εκλογικά αποτελέσματα δήθεν «έχει το λαό στο χέρι». Για να δείξουμε ότι δε θα το βουλώσουμε, επειδή το μνημόνιο τώρα το εφαρμόζουν οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και όχι οι ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Σίγουρα μια 24ωρη δεν αρκεί για να κερδίσουμε τη ζωή μας, θα βοηθήσει όμως στο ξεκούνημα του κόσμου, στο σπάσιμο του μουδιάσματος και της ηττοπάθειας.

Συγχρόνως πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, πραγματοποιώντας άμεσα γενικές συνελεύσεις μαζικές που να οδηγήσουν σε νέα απεργία και σε συνολική κλιμάκωση. Μια κλιμάκωση που θα ανοίξει το δρόμο σε κινητοποιήσεις μάχης και όχι απλής δήλωσης αντίθεσης.

Γιατί οι  όροι εργασίας, σπουδών, διαβίωσής μας δεν είναι, δε μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης αλλά αναμέτρησης με το καθεστώς της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Δεν μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα συμβιβασμού αλλά σύγκρουσης με τους φορείς της εξαθλίωσης μας. Δεν μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα συνεννόησης και συνδιαχείρισης, αλλά ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ και ΠΑΛΗΣ.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ πρέπει να βρει το λαό στους δρόμους.

Να γίνει αφετηρία ενός  νέου κύκλου αγώνων, έμπρακτης αμφισβήτησης της υποταγής στα ξένα και ντόπια αφεντικά.