απεργία 6/4: με σχετική μαζικότητα οι συγκεντρώσεις

Καλύτερες του αναμενόμενου ήταν οι σημερινές απεργιακές κινητοποιήσεις στη Καρδίτσα. Παρά τα ξεχωριστά καλέσματα και τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις (πράγμα που για έναν κόσμο λειτουργεί αποτρεπτικά στο να συμμετέχει) ήταν αρκετοί οι εργαζόμενοι που κατέβηκαν στο δρόμο. Μια απεργία που παρότι δεν είχε ξεκάθαρο διεκδικητικό στόχο και αίτημα αιχμής (στις ομιλίες και στα ψηφίσματα τσουβαλιάζονταν ατέλειωτα κατεβατά αιτημάτων), παρότι δεν εντάσσονταν σε μια προοπτική συνέχειας και κλιμάκωσης (ο πρόεδρος του Ε.Κ. ανανέωσε το ραντεβού για την… Πρωτομαγιά!) εντούτοις ήταν τα ίδια τα προβλήματα, ο πόλεμος, η ακρίβεια, οι φουσκωμένοι λογαριασμοί, η φτώχεια… που μαζικοποίησαν τις συγκεντρώσεις. Βέβαια, αν από τη μια υπάρχουν οι ανάγκες των εργαζόμενων και τα προβλήματα που τους κατεβάζουν στο δρόμο, από την άλλη υπάρχουν και τα «βαρίδια»: η άσχημη κατάσταση στο εργατικό κίνημα, τα διαλυμένα σωματεία και συνδικάτα, ο υπονομευτικός ρόλος των εργατοπατέρων και των ρεφορμιστών… Έτσι, παρά τις «ευπρόσωπες» συγκεντρώσεις, πάλι η συνολική εικόνα ήταν πολύ πίσω από τις απαιτήσεις και τις αναγκαιότητες της περιόδου. Μόλις 7% το απεργιακό ποσοστό στους δασκάλους, 10% στους καθηγητές, μονοψήφιο το ποσοστό στους ΟΤΑ, σχεδόν μηδαμινά τα ποσοστά στον ιδιωτικό τομέα… Από τις τράπεζες, απεργούς είχαμε μόνο στην Εθνική ενώ καθολική σχεδόν συμμετοχή είχαμε στον ΟΤΕ. Εργατικό Κέντρο, ΑΔΕΔΥ, ΕΛΜΕ, ΣΕΠΕ, Εμπορικός Σύλλογος κλπ καλούσαν συγκέντρωση για 10:30 στη κεντρική πλατεία ενώ σωματεία και φορείς που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ (ιδιωτικοί υπάλληλοι, ΕΟΑΣΚ, Ένωση Ιατρών Νοσοκομείου και Κ.Υ. κλπ) καλούσαν την ίδια ώρα στη πλατεία Πλαστήρα (Παυσίλυπο). Νωρίτερα, στη κεντρική πλατεία, σε διακριτή συγκέντρωση από ΕΚ και ΑΔΕΔΥ, καλούσε και το ΚΚΕ(μ-λ) ενώ το Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αγώνα είχε ξεχωριστή συγκέντρωση, μια ώρα αργότερα, επίσης στη κεντρική πλατεία. Το προηγούμενο διάστημα έγιναν αλλεπάλληλες προσπάθειες από το ΚΚΕ(μ-λ) για συντονισμό οργανώσεων και συλλογικοτήτων και για κοινή δράση τόσο για το ζήτημα του πολέμου όσο και για το ζήτημα της απεργίας. Παρότι οι πρωτοβουλίες αυτές αντιμετωπίστηκαν με αδιαφορία, απαξίωση και αυτοαναφορικές λογικές, τα ζητήματα παραμένουν. Ο πόλεμος και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών οξύνονται, οι λαοί και ο λαός μας πληρώνουν ήδη τις συνέπειες, τα χειρότερα είναι μπροστά μας και η αναγκαιότητα οικοδόμησης λαϊκών αντιστάσεων είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Όσο κι αν κάποιοι υποτιμούν ή/και δεν κατανοούν αυτή την αναγκαιότητα.