περί αξιολόγησης: 7 ερωτήσεις και η αναγκαία απάντηση των εκπαιδευτικών

του Αλέξη Φυτσιλή

από τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

1.       ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΑΠΟΔΙΔΕΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ;

Η χρήση του συγκεκριμένου όρου παραπέμπει σε ένα ακόμη ΨΕΜΑ. Όπως τα χαράτσια βαφτίζονται εισφορές αλληλεγγύης, η απελευθέρωση των απολύσεων  -καταπολέμηση της ανεργίας, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και οι μισθοί εξαθλίωσης - ανταγωνιστικότητα έτσι και η αντιδραστική επίθεση σε εκπαίδευση και εκπαιδευτικούς ντύθηκε με το μανδύα της αξιολόγησης. Ας μη δίνουμε σημασία στο τι λένε, ας κατανοήσουμε τι εννοούν και τι επιδιώκουν.

2.       TI ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ (ΑΥΤΟ)ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ;

·         Να σηκώσουν τείχος ελέγχου, πειθάρχησης και τρομοκράτησης του κλάδου

·         Να “μεταλλάξουν” τον εκπαιδευτικό σε πειθήνιο ιμάντα μεταβίβασης των μαύρων αντιδραστικών σχεδίων του συστήματος και των κυβερνήσεών του.

·         Να διασπείρουν τον ιό του ανταγωνισμού, του διαχωρισμού, της κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών.

·         Να ρίξουν  την ευθύνη για όλα τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργούν στο καθηγητή, στο δάσκαλο, στο νηπιαγωγό τεκμηριώνοντας “επιστημονικά” την απόρριψη από την εκπαιδευτική διαδικασία των μαθητών των εργατικών-λαϊκών οικογενειών

·         Να μετακυλήσουν την ευθύνη της οικονομικής λειτουργίας των σχολείων (τέτοια αυτονομία!) στις πλάτες των γονιών.

3.       ΜΑ  ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ  ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ;

Τι να πούμε... Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό το πώς με τόση …αξιολόγηση στην κοινωνία, η ποιότητα των συνθηκών εργασίας, υγείας  και ζωής των εργαζομένων πάει από το κακό στο χειρότερο. Αλήθεια πως αξιολογήθηκαν οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι του τόπου μας και διώχτηκαν από τη χώρα αναζητώντας εργασία στο εξωτερικό.

4.       ΜΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ;

Εδώ και αν έχουμε γεμίσει μύθους. Από την Φιλανδία που δεν έχει σύστημα αξιολόγησης, μέχρι τις ΗΠΑ και την Αγγλία που με όχημα την αξιολόγηση είτε απολύονται εκπαιδευτικοί, είτε κλείνουν σχολεία είτε υποχρηματοδοτούνται καθιστώντας τα σχολεία β’ κατηγορίας. Το ερώτημα παραμένει, εκεί που υπάρχει σύστημα αξιολόγησης, ας μας πουν αν ωφελήθηκαν μαθητές και εκπαιδευτικοί από αυτό;

5.       ΑΝ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ;

Απλώς η χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση θα έφτανε στον εκπαιδευτικό μέσω της χειραγώγησης – κατηγοριοποίησης όλης της σχολικής μονάδας. Η ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων φέρνει και τους εκπαιδευτικούς πολλών διαλογών, την πολυδιάσπασή τους, τη ρετσινιά ότι δουλεύουν σε σχολείο όχι καλά «αξιολογημένο».

6.       ΜΗΠΩΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ (ΑΥΤΟ)ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ;

“Αυτά δε γίνονται.” Αυτή δεν είναι η απάντηση των κυβερνώντων και των (ει)δικών τους όταν αναδεικνύουμε όλο το διάστημα της πανδημίας τη λήψη μέτρων στα σχολεία (πχ  τμήματα με 27 μαθητές); Τέτοια ανάδειξη και ...λύση! Για να μη συνεχίσουμε στο θέμα της υγείας, της περίθαλψης των ΜΜΜ κοκ.

7.       ΜΑ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΗ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Δε νομίζουμε να έχουν ξεχαστεί τα παλιότερα για ανεπαρκείς και μη προβιβάσιμους σε προκαθορισμένα ποσοστά(!), αλλά και τώρα οι εκπαιδευτικοί των πρότυπων-πειραματικών που αξιολογούνται και δεν κρίνονται κατάλληλοι, υποβιβάζονται σε “απλούς” καθηγητές βλέποντας την έξοδο. Στα ΑΕΙ η χρηματοδότησή τους κατά 80% καθορίζεται από την αξιολόγησή τους. Αν βέβαια εξακολουθούν να υφίστανται καθώς το ΥΠΑΙΘ  ενημέρωσε ότι αρκετά θα κλείσουν κατόπιν αξιολόγησης βεβαίως-βεβαίως.

ΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ;

Να αναγνωρίσουμε σωστά ότι η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στα λαϊκά  δικαιώματα στην εκπαίδευση. Αρνείται την ύπαρξή τους και επιδιώκει τη συντριβή τους. Είναι ξεκάθαρο ότι απαιτείται ΚΙΝΗΜΑ. Συγκρότηση του με γενικές συνελεύσεις, διαδηλώσεις, απεργίες.

Η κήρυξη της απεργίας – αποχής των εκπαιδευτικών από τις διαδικασίες αξιολόγησης ως παράνομης μετά την προσφυγή της κυβέρνησης, δείχνει την αδυναμία της όχι μόνο να πείσει τον κλάδο να μπει στην… στρούγκα της δήθεν αυτοξιολόγησης αλλά και να τον τρομοκρατήσει με τις απειλές για πειθαρχικές ποινές. Ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα σχολικών μονάδων που αρνούνται τις υπουργικές διαδικασίες έχει διαμορφωθεί. Στην Καρδίτσα 34 σχολεία από τα 38 τάχθηκαν υπέρ της αποχής. Είναι σημαντικό να τονιστεί πως οι εκπαιδευτικοί και  των δύο βαθμίδων της εκπαίδευσης που αρνήθηκαν να συνεδριάσουν για να νομιμοποιήσουν τις διαδικασίες αυτοαξιολόγησης  το έκαναν όχι με την ασφάλεια των κλειστών σχολείων, αλλά με ενεργές τις κυβερνητικές απειλές για μειώσεις μισθών και όλες τις άλλες… σουρεαλιστικές ποινές που σκαρφίστηκε. Κατά συνέπεια το ποσοστό άρνησης που διαμορφώνεται έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία και βαρύτητα από αυτό  της περσινής χρονιάς.

Απέναντι στην κυβερνητική επιχείρηση που επιδιώκει να ορίσει το «νόμιμο» για το οποίο θα μας «επιτρέπει» να αγωνιστούμε έχουμε και πρέπει να αντιτάξουμε τη μαζικότητα και το δίκαιο του αγώνα μας! Ο αγώνας μας είναι δίκαιος γιατί αρνείται την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, γιατί αρνείται οι εκπαιδευτικοί να γίνουμε πειθήνια γρανάζια σε ένα σχολείο πολύ πιο ταξικό και αντιδραστικό!

Να προχωρήσουμε σε Γενικές Συνελεύσεις που θα αποφασίσουν συνέχιση της απεργίας - αποχής από τις διαδικασίες αυτοαξιολόγησης, τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα και την κήρυξη απεργιακού αγώνα, η διάρκεια του οποίου θα αποφασίζεται σε εβδομαδιαία βάση με την δημιουργία και στήριξη απεργιακών ταμείων και κάθε πρόσφορου μέσου μαζικής στήριξης του αγώνα.

Μαζί με την νεολαία, τους μαθητές και τους φοιτητές ο μαζικός κλάδος των εκπαιδευτικών μπορεί να γίνει πόλος αναφοράς ενός μεγαλύτερου λαϊκού ξεσηκωμού. Αρκεί να το τολμήσει! Η απεργία στις 11 Οκτώβρη και οι απεργιακές πορείες να είναι μια έμπρακτη υλοποίηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου μαζί με μαθητές και φοιτητές. Η 11 Οκτώβρη πρέπει να είναι ένα μαζικό μεγάλο χαστούκι στην κυβερνητική επίθεση. ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ! Όλοι ΑΠΕΡΓΟΙ! Όλοι στη συγκέντρωση 10.30 στη κεντρική πλατεία.