Ποιος μαυρίζει τον ήλιο του λαού μας;

Ο όλεθρος προχωράει χωρίς ορατό τέλος. Από τη Βόρεια ως τη Νότια Εύβοια και μέχρι το Γύθειο, και από τη Βαρυμπόμπη ως τα Γρεβενά, το Μαραθώνα, το Κρυονέρι… Κανείς δεν ξέρει -και πριν απ’ όλους οι υποτιθέμενοι ιθύνοντες αυτής της χώρας- πού θα φτάσει το κακό, από ποια βροχή ή σε ποια θάλασσα θα σταματήσει η καταστροφή. Πολύ περισσότερο, κανείς δεν ξέρει ποια και πόση θα είναι η επόμενη καταστροφή, που θα προστεθεί στις τωρινές, στις χθεσινές, στις περσινές…

Είναι όμως σίγουρο πως είναι κιόλας ανυπολόγιστες οι συνέπειες, που όλες τους βαραίνουν ακόμα περισσότερο το λαό της χώρας. Συνέπειες οδυνηρές, άμεσες και μακροπρόθεσμες. Καίγονται τα σπίτια και το βιός χιλιάδων και χιλιάδων ανθρώπων. Καταστρέφονται οι όποιες δυνατότητες είχαν να δουλέψουν, να καλλιεργήσουν, να ζήσουν. Καταστρέφεται ο τόπος που ζούσαν και η υγεία τους. Στο λεκανοπέδιο της Αττικής ο μισός πληθυσμός της χώρας καλείται να αναπνέει με αντιασφυξιογόνες μάσκες, εγκλωβισμένος μέσα μια πόλη-τέρας, πλημμυρισμένη με τοξικά αέρια.

Μπροστά σε όλα αυτά μεγαλώνει η λαϊκή αγωνία για τις επόμενες ώρες και μέρες. Δίπλα στην αγωνία μεγαλώνει η απελπισία αλλά και η οργή, μαζί με πλήθος ερωτημάτων για το γιατί και το πώς φτάσαμε ως εδώ, για το αν υπάρχουν απαντήσεις στο «μαύρο ήλιο» που σκέπασε τις ζωές μας.

Το σύστημα, η κυβέρνησή του και όλες οι δυνάμεις του, η κάθε μια με την απόχρωση της, σαν έτοιμες από καιρό, μαζί με τα κάθε είδους ψέματα και κατασκευές επιστρατεύουν δύο βασικές

κατασκευές: Η μία είναι αυτή του «παγκόσμιου φαινομένου», του «αντικειμενικού γεγονότος» από το οποίο δεν μπορεί να «εξαιρεθεί» η Ελλάδα. Η δεύτερη είναι η –κυρίως κυβερνητική– θεωρία «κάναμε και κάνουμε το καλύτερο δυνατό» απέναντι στην πύρινη λαίλαπα.

«Παγκόσμιο φαινόμενο»

Οι χάρτες της NASA που επιστρατεύτηκαν και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο δείχνουν το μισό πλανήτη τυλιγμένο στις φλόγες! Βάλανε δίπλα σε αυτό το πραγματικό γεγονός και αυτό που αποκαλούν «κλιματική αλλαγή» (ή ακόμα και «κλιματική κρίση») και φτιάχτηκε η θεωρία του «αντικειμενικού και παγκόσμιου φαινομένου»! Παγκόσμιο σίγουρα είναι, αλλά «αντικειμενικό» καθόλου δεν είναι! Το ότι καίγονται και καταστρέφονται χώρες, λαοί, πλουτοπαραγωγικές πηγές, από την Τουρκία ως τη Νότια Ευρώπη και από τη Νότια Αφρική ως τις ΗΠΑ και τον Καναδά είναι τόσο «αντικειμενικό» όσο «αντικειμενική» είναι η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εκμετάλλευση και η βαρβαρότητα που επικρατεί σε ολόκληρο τον πλανήτη!

Η κατάσταση αυτή έχει υπεύθυνο που δεν είναι άλλος από το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το σύστημα της εκμετάλλευσης και του κέρδους που έχει επιβάλει όλες τις προϋποθέσεις της καταστροφής των λαών και των εργατών του πλανήτη. Το σύστημα που, ιδιαίτερα στη σημερινή φάση και περίοδο, αποχαλινωμένο από την υποχώρηση και την αποσυγκρότηση της εργατικής και λαϊκής πάλης, δεν «δίνει δεκάρα» για να συγκροτήσει υποδομές, μηχανισμούς και σχέδια προστασίας της ανθρώπινης ζωής και του πλανήτη από τις όποιες φυσικές καταστροφές. Το σύστημα που βρίσκεται σε κατάσταση σήψης και κλιμακούμενης βαρβαρότητας, όπως είδαμε και πολύ πρόσφατα με τις πλημμύρες στην Ευρώπη, με τη Ρηνανία να μην έχει τίποτε να «ζηλέψει» από τη Μάνδρα!

Και είναι αυτό ακριβώς το σύστημα -και όχι γενικά «ο ανθρώπινος παράγοντας»- που έχει καταφέρει μεγάλες ζημιές και πολύ σοβαρά πλήγματα στις ισορροπίες του πλανήτη και του κλίματος του. Είναι αυτό ακριβώς το σύστημα που, για τις δικές του ανάγκες και τα δικά του αδιέξοδα, εντατικοποιεί την υπερεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και μεγεθύνει διαρκώς, με χίλιους δύο τρόπους την καταστροφή του αέρα, των νερών, της γης. Αυτό το σύστημα είναι που επιβάλλει την υπερπαραγωγή μαζί με την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και πλουτοπαραγωγικών πηγών, τις τερατουπόλεις μαζί με την ερήμωση τεράστιων περιοχών και την καταστροφή των πιο μεγάλων και πιο μικρών πνευμόνων και όρων ζωής του πλανήτη. Από τον Αμαζόνιο ως την Αρκτική και από την Πεντέλη και τον Ωρωπό ως τα Άγραφα και τη Δίρφυ. Αυτό το σύστημα είναι που δολοφονεί σταθερά και καθημερινά την υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων, που δηλητηριάζει την ίδια τη δυνατότητα της ζωής στον πλανήτη, ακόμα και με πυρηνικά, πολεμικά ή «ειρηνικά»!

Σε αυτήν την κούρσα καταστροφής η ντόπια αστική τάξη έχει εδώ και δεκαετίες «πρωταγωνιστήσει» ως τάξη εξαρτημένη από τους ιμπεριαλιστές της Δύσης. Ως μια τάξη κομπραδόρικη και αεριτζίδικη, πρόθυμη σε κάθε αρπαχτή, αδίστακτη για τις ολέθριες συνέπειες που αυτή θα έχει για το λαό και τη χώρα. Και όλα τα σχέδια που αποτυπώθηκαν στις πρόσφατες συνταγματικές αλλαγές, όλες οι «πράσινες» κατευθύνσεις του κακόφημου σχεδίου «Ελλάδα 2.0», επιβεβαιώνουν ότι το σύστημα και η κυβέρνησή του ετοιμάζουν τα πολύ χειρότερα!

«Κάναμε το καλύτερο δυνατό»

Η θρασύτατη και ασύστολη κυβερνητική προπαγάνδα διαψεύδεται με τον πιο οδυνηρό για το λαό τρόπο, κάθε ώρα που περνάει τούτες τις μαύρες μέρες. Δεν έχουν καταφέρει να σβήσουν έστω κι ένα μέτωπο φωτιάς από τα δεκάδες που κατακαίουν τη χώρα. Αντίθετα, κάθε «ύφεση» αποδεικνύεται προσωρινή και την διαδέχεται νέα αναζωπύρωση και εξάπλωση, ενώ ξεπηδούν διαρκώς και νέα μέτωπα φωτιάς. Αποδεικνύεται, δηλαδή, η πλήρης έλλειψη προσωπικού, μέσων και σχεδίων πυρόσβεσης, και απολύτως ανύπαρκτη κάθε πρόληψη των κινδύνων σε μια χώρα με τις συγκεκριμένες μορφολογικές συνθήκες και σε μια περίοδο που ήταν γνωστός ο επερχόμενος παρατεταμένος καύσωνας. Έτσι, κουμάντο κάνει και πάλι ο «στρατηγός άνεμος», οι… πάγιες ιδιαιτερότητες που διαμορφώνονται σε ένα πεδίο πυρκαγιάς και οι «αναλύσεις» των διατεταγμένων δημοσιολόγων για τα «δευτερόλεπτα» μέσα στα οποία έγινε τάχα το κακό! Ακόμα και η υδροδότηση και η ηλεκτροδότηση εκατομμυρίων ανθρώπων βρίσκονται στον αέρα!

Με αυτά τα δεδομένα, η κυβερνητική προπαγάνδα, αναζητώντας να παρουσιάσει έργο, κατέφυγε στο να στέλνει μηνύματα από το «112» με μια και μόνο εντολή: «Εκκενώστε»! Η οργανωμένη εκκένωση ενός οικισμού ή ενός χωριού μπορεί να είναι σε συγκεκριμένες συνθήκες μια αναγκαία -αλλά προφανώς η τελευταία- επιλογή. Η γενίκευση της επιλογής αυτής από την κυβέρνηση, ακόμα και για κωμοπόλεις με πολλές χιλιάδες κατοίκους και παραθεριστές όπως το Γύθειο, δεν είναι τίποτε άλλο από μια ομολογία αποτυχίας. Και η υποκρισία του πρωθυπουργού και όλων των κυβερνητικών παραγόντων που δικαιολογούν την πρακτική αυτή στο όνομα της υπεράσπισης «της υπέρτατης αξίας που είναι η ανθρώπινη ζωή» είναι προκλητική! Αλήθεια, πού θα πάνε αυτές οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που καλούνται εν μέσω καύσωνα και σε μια ατμόσφαιρα δηλητηριασμένη να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους; Πού θα βρουν τις απαιτούμενες ασφαλείς και ανθρώπινες συνθήκες; Και κυρίως, πού θα επιστρέψουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι και πώς θα ζήσουν μετά; Με τα σπίτια τους, τα μικρομάγαζά τους, τα μαντριά τους, τις στάνες τους, τα ζωντανά τους, τις καλλιέργειές τους και όλο τους το βιός να έχουν γίνει στάχτη. Με τις πλημμύρες να τους απειλούν πολύ περισσότερο, με τις αρρώστιες -ακόμα τους καρκίνους- να πολλαπλασιάζονται, το μόνο που δεν υπερασπίζεται αυτή η κυβερνητική πρακτική είναι την πράγματι υπέρτατη αξία, τη ζωή τους!

Αδίστακτοι, αλλά όχι ανίκητοι

Η κυβέρνηση έχει πάρει τις αποφάσεις της. Να διαχειριστεί την καταστροφή χωρίς να χρεωθεί την ευθύνη της. Να αξιοποιήσει, στη συνέχεια, την καμένη γη και τις στρατιές των κατεστραμμένων ανθρώπων υπέρ των συμφερόντων που έτσι κι αλλιώς υπηρετεί. Είναι κι αυτή η καταστροφή μια ευκαιρία -όπως η πανδημία- για μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο, για περισσότερα χτυπήματα στους εργάτες και στο λαό.

Η «αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ θέλει βέβαια να προσποριστεί τη λαϊκή οργή, αλλά πάνω από όλα ζητάει από το λαό «ενότητα»! Στην πραγματικότητα, βάζει πλάτη στην κυβερνητική διαχείριση με μια επανέκδοση τού «θα λογαριαστούμε μετά» με το οποίο πορεύτηκε στηρίζοντας τις επιλογές του συστήματος όλο το προηγούμενο διάστημα της πανδημίας.

Ο λαός καλείται να κάνει τις δικές του επιλογές. Μπροστά στο νέο συστημικό-κυβερνητικό έγκλημα δεν μπορεί να μείνει σιωπηλός, φοβισμένος, άπραγος. Πρέπει να καταγγείλει και να διεκδικήσει. Την προστασία του, το βιός του, τα δάση του, τον αέρα που χρειάζεται να αναπνέει, τη ζωή του.

Όπως δεν «τα φάγαμε μαζί», δεν «τα κάψαμε μαζί»! Το σύστημα και οι κυβερνήσεις του είναι υπεύθυνες για το έγκλημα διαρκείας που κάθε χρόνο μεγαλώνει. Καμιά ενότητα δεν μπορεί να έχει μαζί τους ο λαός! Μόνο απέναντί τους μπορεί να σταθεί, με μαζικούς αγώνες. Είναι αδίστακτοι, αλλά όχι ανίκητοι, αν βρουν μπροστά τους την οργανωμένη, μαζική λαϊκή πάλη!