Κρυμμένες αλήθειες της Επανάστασης που έχουν αποσιωπηθεί ή παραποιηθεί επιχειρείται να ανασυρθούν από τη λήθη και τη διαστρέβλωση. Η εξαφάνιση της Φιλικής Εταιρείας, τα περιβόητα Δάνεια και γενικότερα η πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων απέναντι στον Αγώνα. Η στάση των προυχόντων απέναντι στους πρόσφυγες, μετά τη σφαγή στα Ψαρά, αλλά και στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, το "ιστορικό πρόβλημα" που ακούει το όνομα Καποδίστριας. Ιστορίες όπως του Πατσίφικο και του Παπουλάκου που ακολουθούν χρονικά την Επανάσταση, αλλά συνδέονται με χίλια νήματα μαζί της.
200 χρόνια μετά, ένα φάντασμα συνεχίζει να πλανιέται...
Το κεφάλαιο/ρωγμή 15 αναφέρεται στον “δικό μας” Γ. Καραϊσκάκη (Καρδίτσα και Άρτα βρίσκονται σε διαμάχη για τον τόπο γέννησης του Καραϊσκάκη), όπου στην αρχή διαβάζουμε:
“Η προσωπικότητα της Επανάστασης που άσκησε τη μεγαλύτερη γοητεία στη συλλογική μνήμη είναι αυτή του Γεωργίου Καραϊσκάκη, του “μούλου” που έφτασε να γίνει ο αρχιστράτηγος της επαναστατημένης Ελλάδας. Η ταπεινή καταγωγή, η μυθιστορηματική ζωή, η αθυροστομία του συνάρπαζαν, έγινε θεατρικό έργο, μυθιστόρημα, ποίηση, τραγούδι. Με τη στάση του στην κορύφωση της Επανάστασης και τη διάχυτη υποψία ότι δολοφονήθηκε, αποτέλεσε το ιδανικό πρότυπο και για την αριστερή ιστοριογραφία, η οποία τον αγιοποίησε, αποσιωπώντας όσα θεωρήθηκαν πως δεν ταίριαζαν με την εικόνα του αγνού, λαϊκού αγωνιστή. Αξιοπρόσεκτο πως τα ίδια στοιχεία αποσιωπώνται και από την επίσημη ιστορία, καθώς χαλάνε το αφήγημα του εθνικού ήρωα.
Αναφερόμαστε
στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, όταν η στάση του Καραϊσκάκη ήταν τουλάχιστον
αμφιλεγόμενη. Στην πραγματικότητα μόλις το 1825 τάχτηκε ανοιχτά με την
Επανάσταση. Και όμως, ακριβώς αυτά τα πρώτα χρόνια, όταν ταλαντευόταν ανάμεσα
στην προοπτική να εξασφαλίσει ένα μεγάλο αρματολίκι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία
ή να προσχωρήσει στους επαναστάτες, θα άξιζε να αναδειχτούν, διότι αποδεικνύουν
τη δύναμη της Επανάστασης να αλλάζει συνειδήσεις.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου