συλλαλητήριο ΕΛΜΕ: προεόρτια «θερμού» φθινοπώρου

Έγινε χθες Τετάρτη στη κεντρική πλατεία το προγραμματισμένο συλλαλητήριο της ΕΛΜΕ. Μάλλον για συγκέντρωση μπορείς να πεις παρά για συλλαλητήριο, μιας και ο κόσμος που συμμετείχε υπολείπονταν κατά πολύ από τις αναγκαιότητες της περιόδου. Παρόλα αυτά, πάνω από 100 άτομα, κυρίως καθηγητές, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΕΛΜΕ. Σίγουρα, η καλοκαιρινή ραστώνη και η περίοδος διακοπών των σχολείων έπαιξαν ρόλο στη μικρή συμμετοχή. Έχει όμως τις ευθύνες του και το ΔΣ της ΕΛΜΕ που η διοργάνωση του συλλαλητηρίου θύμιζε «αγγαρεία δουλειά» (ελάχιστη έως καθόλου η προπαγάνδιση του συλλαλητηρίου τις προηγούμενες ημέρες ενώ ούτε μικροφωνική δεν υπήρχε στο χώρο της συγκέντρωσης, που στήθηκε μετά από κάνα μισάωρο και αφού μαζεύτηκε κάμποσος κόσμος). Κυρίως όμως και πρώτα απ’ όλα παίζει ρόλο η κακή ψυχολογία στο χώρο των εκπαιδευτικών και η συνολικότερη κατάσταση του κινήματος. Το φιάσκο της απεργίας-μη απεργίας του Μάη, η για δεκαετίες κυριαρχία συστημικών και ρεφορμιστικών απόψεων, το αδυνάτισμα της λογικής του αγώνα και η αντικατάσταση του από παζάρια, αυταπάτες και αναμονή εκλογικών «λύσεων». 

Στο συλλαλητήριο, εκτός από την ΕΛΜΕ, καλούσε και το Εργατικό Κέντρο, τα σωματεία ΟΤΑ, οικοδόμων, ιδιωτικών υπαλλήλων κλπ που όμως καλά-καλά δεν συμμετείχαν ούτε τα μέλη των Διοικητικών τους Συμβουλίων. Εκτός από τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ, μίλησαν ο πρόεδρος του Εργατικού κέντρου, ο πρόεδρος του σωματείου ΟΤΑ και εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών (!!). (Το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών προφανώς εισάγει νέα ήθη θεωρώντας ότι η συγκέντρωση είναι συνέλευση με ομιλίες και αντιπαραθέσεις παρατάξεων…). Διαβάστηκε επίσης ψήφισμα του Δημοτικού Συμβούλιου και μήνυμα του (επίσης σε διαθεσιμότητα) προέδρου της ΕΛΜΕ Θ. Κοτσιφάκη.

Παρά τις αδυναμίες και παρά τη μικρή σχετικά συμμετοχή, εκπαιδευτικό συλλαλητήριο μέσα στο κατακαλόκαιρο δεν έχουμε ξαναδεί. Αυτό είναι το βασικό, αυτό είναι το ενθαρρυντικό και αυτό είναι που αξίζει να κρατήσουμε. Φανερώνει και την όξυνση των προβλημάτων αλλά και τις διεργασίες που γίνονται στις συνειδήσεις πολλών. Και κυρίως φανερώνει τις αγωνιστικές διαθέσεις ενός κόσμου, που – υπό προϋποθέσεις – προεξοφλούν ένα «θερμό» φθινόπωρο.