Βασίλης Τσιράκης | ξερολιθιά

Παρουσίαση του μυθιστορήματος του Βασίλη Τσιράκη “ξερολιθιά” θα γίνει το

Σάββατο 12 Ιούνη,

ώρα 7:30 μμ, στο Παυσίλυπο

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Κική Δημητρίου, δικηγόρος και η Ελένη Καραμήτρου, φιλόλογος. Αποσπάσματα θα διαβάσει η φιλόλογος Ζωή Καραγιώργου και θα συντονίζει η Αγγελική Γκαραγκάνη.

Ο Βασίλης Τσιράκης γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1961. Τα εφηβικά του χρόνια τα πέρασε στον Βόλο, ενώ από το 1980 ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ. Εργάζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση και αρθρογραφεί για θέματα τέχνης και πολιτισμού στον περιοδικό Τύπο και στο διαδίκτυο.

Εργογραφία: Θεσσαλονίκη 2003 (ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, 2003), Οι ποδηλάτες του χρόνου, μυθιστόρημα, εκδόσεις Κοχλίας, 2004, Ακορντεόν, βιολί και φυσαρμόνικα, μυθιστόρημα, εκδόσεις ΚΨΜ, 2007, Μετεωρολογικό δελτίο, θεατρικό, Παραβάτες της σκηνής, 2009, Ένα συν ένα, ταινία μικρού μήκους µμυθοπλασίας, 2010. Το παγκάκι, ταινία μικρού μήκους, 2014. Εναλλακτική λύση, ταινία μικρού μήκους μυθοπλασίας, 2015 (Βραβείο διαγωνισμού σεναρίου London Greek Film Festival). Κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του: Σελανίκ (2012), Τα χρόνια ανάµεσα (2016) και Οι αλώβητοι (2019).

Από το δελτίο τύπου διαβάζουμε για το βιβλίο:

Αθήνα, φθινόπωρο 2004. Η Ολυµπιάδα έχει τελειώσει, η Αθήνα έχει αλλάξει και µαζί της έχει αλλάξει, ή µάλλον καταρρεύσει, η ζωή τεσσάρων κατοίκων της.

Ο Άγγελος: Στέλεχος του δηµιουργικού τµήµατος της διαφηµιστικής R&B.

Η συγκολλητική ουσία στα κομμάτια ενός σπασμένου αγγείου δεν μπορεί να είναι ακριβότερη από την αξία του...

Η Ηρώ: Επιτυχηµένη ερµηνεύτρια στον χώρο του τραγουδιού.

Οι Κινέζοι χρησιµοποιούσαν ως συγκολλητική ουσία τον χρυσό…

Η Σόνια: Οικονοµική µετανάστρια από τη Σερβία.

Στην Ιαπωνία µετά τη συγκόλληση έβαφαν µε έντονο χρώµα το ράγισµα για να το ξεχωρίζουν και να µην το λησµονούν...

Ο Παύλος: Μηχανικός στα ολυµπιακά έργα.

Όµως εσύ, έτσι ή αλλιώς, τώρα δεν είσαι παρά ένας άνεργος που η συγκολλητική του ουσία έχει σωθεί...

Και ένας συγκολλητής στο εργοστάσιο µεταλλουργίας 
πασχίζει να ενώσει τα κοµµάτια του κατακερµατισµένου 
κόσµου, ενώ από κοντά ο παλιός µάστορας επιµένει: «Η ξερολιθιά µάς διδάσκει πως στη ζωή δεν έχουμε ανάγκη το περιττό και το ανούσιο. Αρκεί η µια πέτρα δίπλα στην άλλη».

Όσο για το μικρό προσφυγόπουλο, εμφανίζεται πάντα εκεί που δεν το σπέρνουν. Μήπως τελικά αυτό θα τους οδηγήσει στη λύτρωση;