tertium non datur (δεν υπάρχει τρίτη επιλογή)

Μέρες πανελλαδικών εξετάσεων από σήμερα και ήδη άρχισαν να πέφτουν βροχή από υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους και άλλους “παράγοντες” τα μηνύματα και οι ευχές στους μαθητές για “καλή επιτυχία”. Αλήθεια, πόση υποκρισία και πόση πρόκληση είναι να εύχονται “επιτυχία” στη νέα γενιά, αυτοί που νομοθετούν και στηρίζουν τα μέτρα που χτυπούν το καθολικό δικαίωμα των νέων στις σπουδές, ορθώνοντας ταξικούς φραγμούς. Που επιτίθενται συνεχώς στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Που το σύστημα διδασκαλίας που σχεδιάζουν και υλοποιούν είναι η διδασκαλία του συστήματος και των σάπιων ιδεών του.

Οι τελειόφοιτοι, άλλοι αγχωμένοι, άλλοι παραιτημένοι- πεισμένοι ότι δεν θα τα καταφέρουν… Όμως στη νέα γενιά δεν αρμόζει ούτε η απογοήτευση, ούτε η παραίτηση (όπως προσπαθεί να περάσει το σύστημα) αλλά η μάχη και η διεκδίκηση. Για όλα όσα δικαιούται, για όλα όσα της στερούν… Και αυτή η μάχη, ΚΑΙ η μάχη των εξετάσεων, αξίζει και πρέπει να δοθεί. Με πείσμα, με ηρεμία, με αποφασιστικότητα αλλά και χωρίς αυταπάτες ότι τα θέματα των εξετάσεων θα κρίνουν το μέλλον τους.

Το μέλλον της νέας γενιάς ορίζεται και καθορίζεται και από άλλες, πάρα πολλές μάχες, καθημερινές μάχες, που θα πρέπει να δώσει για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της, στις σπουδές, στην εργασία, στις ελευθερίες, στη ζωή.

Γυρίζοντας την πλάτη στο μέλλον που φτιάχνουν όπως το θέλουν το κεφάλαιο, οι ιμπεριαλιστές, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση  τα δεκανίκια τους...

Βαδίζοντας τον δρόμο του αγώνα, της αντίστασης και της διεκδίκησης, της αναμέτρησης με το σύστημα και αυτούς που το υπηρετούν.

 Γνωρίζοντας ότι  το “κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα τους”, η νεολαία έχει ανάγκη να ξεγραφτεί απ τα κατάστιχα του συστήματος, ακολουθώντας τις κομμουνιστικές ιδέες, «τη νιότη του κόσμου».

Γιατί, με τα λόγια ενός κομμουνιστή δάσκαλου, οι επιλογές δεν είναι και πολλές: “… μπορείτε βέβαια ν' ακούσετε τι θα σας πούμε εμείς οι άλλοι, να τραβήξετε όμως το δρόμο, που θα νοιώσετε μέσα σας να σας δείχνει με εσωτερική αναγκαιότητα ο ίδιος ο εαυτός σας. Ν' ακολουθήσετε τη φωνή της συνείδησής σας, γιατί μέσα σ' αυτή θα μιλάει και κάτι πλατύτερο από το άτομό σας, η κοινωνική και ταξική συνείδηση, που ζει χωρίς άλλο μέσα σας.

Οι δρόμοι που ανοίγονται σήμερα μπροστά σας, δεν είνε πολλοί, είνε δυό. Είτε θελήσετε να τους αναγνωρίσετε είτε όχι, είτε προσπαθήσουν να σας τους κρύψουν μέσα στην ομίχλη ιδεαλιστικών σοφισμάτων, οι δρόμοι, που ανοίγονται μπροστά σας, είνε και μένουνε δυό: ή θα πάτε με το μέρος της συντήρησης και της αντίδρασης ή θα πάτε με το μέρος της επανάστασης. Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή”(Δημήτρης Γληνός, “Ποιοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά στους νέους”).