μαζικούς μόνιμους διορισμούς θα επιβάλει μόνο ένα μαζικό εκπαιδευτικό κίνημα

Η κυβέρνηση, λίγο πριν τις εκλογές, τάζει μαζικούς διορισμούς, ενώ, ταυτόχρονα, το «προσοντολόγιο» που ψήφισε, πετάει απ’ το σχολείο-απολύει οριστικά έναν σημαντικό αριθμό συμβασιούχων-αναπληρωτών. Μιμείται τη ΝΔ, η οποία πριν τις εκλογές του 2015 έταζε 10.000 διορισμούς, αφού πρώτα είχε φροντίσει να βγάλει σε διαθεσιμότητα χιλιάδες εκπαιδευτικούς.  Όλα τα κόμματα εξουσίας λειτουργούν βάσει των επιταγών της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ που επιβάλουν αξιολόγηση για να γίνει πρόσληψη, αξιολόγηση μετά την πρόσληψη, μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Η συζήτηση για τον τρόπο πρόσληψης, προσοντολόγιο ή διαγωνισμός ΑΣΕΠ, που αναζωπυρώνεται, δεν μπορεί να κρύψει πως οι μόνιμοι μαζικοί διορισμοί που υποτίθεται ότι δρομολογούνται στη γενική ή την ειδική εκπαίδευση, είναι αέρας κοπανιστός. «Προφανώς είναι στον αέρα» όλες οι προσλήψεις «από τη στιγμή που δεν έχουν προέλθει από κάποια μελέτη, να δούμε τις ανάγκες», επιβεβαιώνει ξεκάθαρα με δηλώσεις του ο Βλάχος της ΝΔ. Στο «δούλεμα» των αναπληρωτών συμμετέχει και η ΔΟΕ με ανακοίνωσή της, λέγοντας ότι οι διορισμοί κινδυνεύουν λόγω… παράβολων! Την ίδια στιγμή, διάφορες κινήσεις της κυβέρνησης, συγχωνεύσεις-μετακινήσεις μαθητών, οδηγούν στη μείωση των προσλήψεων αναπληρωτών.

Οι αυταπάτες καταρρέουν. Σήμερα, όλοι οι συμβασιούχοι της εκπαίδευσης απολύονται. Δεν έχουν μόνο να αντιμετωπίσουν ένα καλοκαίρι ανεργίας. Επικρατεί μεγάλη ανασφάλεια αν θα δουλέψουν ως αναπληρωτές από Σεπτέμβρη και σύγχυση για το ποια θα είναι τα κριτήρια διορισμού που θα ισχύσουν τελικά. Αυτά του «προσοντολόγιου» ή τα παλιά; ; Πάνω σε αυτή τη σύγχυση μπορεί να παιχτούν διάφοροι τυχοδιωκτισμοί. Έξι μήνες μετά την ψήφιση του νόμου Γαβρόγλου, όχι μόνο δε λύθηκαν τα προβλήματα αλλά οξύνθηκαν.

Το δικαίωμα των συμβασιούχων-αναπληρωτών στην μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα είναι το δικαίωμά τους στη ζωή, δεν μπορεί να μπει σε δεύτερη μοίρα, δεν προσπερνιέται, θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή.

Παρόλο που μαζικές κινητοποιήσεις του Γενάρη δεν μπόρεσαν να νικήσουν και να ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική, μπορούμε από αυτές να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για να οργανωθούν αποτελεσματικά οι επόμενοι αγώνες:

-          Οι κινητοποιήσεις απέδειξαν πως οι εκπαιδευτικοί έχουν δυνάμεις να απεργήσουν και να διαδηλώσουν μαζικά. Διέψευσαν αυτούς που θεωρούν πως το εκπαιδευτικό κίνημα έχει τελειώσει. Ο πιο μαζικός κλάδος εργαζομένων έδειξε ότι μπορεί να παλέψει.

-          Είναι ζωτικής ανάγκης ζήτημα να ξεπεραστεί η πολυδιάσπαση των αναπληρωτών. Μόνιμοι και αναπληρωτές πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Η διάλυση και οι εντατικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των μονίμων πάει χέρι χέρι με την αδιοριστία. Η ενότητα είναι προϋπόθεση για να έχει προοπτική οποιοσδήποτε αγώνας.

-          Το αίτημα που μπορεί να ενώσει όλους τους αναπληρωτές είναι: «μαζικοί μόνιμοι διορισμοί-μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών». Οι «επεξηγήσεις» που προστίθενται, όπως «με βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία», μπαίνουν στη λογική των κριτηρίων, δημιουργούν σύγχυση, νοθεύουν το βασικό αίτημα και οδηγούν στον κατακερματισμό.

-          Η προάσπιση του δικαιώματος στη δουλειά πρέπει να καθορίζει τις κινήσεις του κινήματος. Το κίνημα δεν πρέπει να υποκύπτει στην προπαγάνδα  περί «εύρυθμης λειτουργίας των σχολείων», που σημαίνει να λειτουργούν χωρίς διαμαρτυρίες και σύμφωνα με τους αντιδραστικούς νόμους που χτυπούν τα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών. Τα νούμερα που κάποιοι προτείνουν για διορισμό για να «λειτουργήσουν τα σχολεία σωστά», όσο μεγάλα κι αν είναι, φανερώνουν την υπόκλιση στην αναφερόμενη προπαγάνδα των κυβερνήσεων.

-          Καμία αυταπάτη για το ρόλο των συνδικαλιστικών ηγεσιών που θα συνεχίσουν να υπονομεύουν τους αγώνες. Πρέπει να κινηθεί ο κλάδος ανεξάρτητα και σε κόντρα σε αυτές. Να τις ξεπεράσει.

-          Χρειάζεται οργάνωση. Να μπει τέλος στους εικονικούς συντονισμούς, τις εικονικές τηλεοπτικές συγκρούσεις και τις αυτόκλητες καθοδηγήσεις. Για να γίνει αυτό πρέπει τα εκπαιδευτικά σωματεία, ΣΕΠΕ-ΕΛΜΕ, να συντονιστούν πάνω σε αγωνιστικές αποφάσεις -απεργία με λογική κλιμάκωσης- που θα παρθούν από πραγματικά μαζικές Γενικές Συνελεύσεις. Βασικό προαπαιτούμενο είναι η μαζικοποίηση των Γ.Σ

-          Ένα κίνημα δυναμώνει και νικά όταν αναμετρηθεί με τον αντίπαλο. Οι διαμαρτυρίες, έστω και μαχητικές,  που γίνονται για να ακούσει τα αιτήματά μας ο υπουργός, ο πρωθυπουργός ή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λειτουργούν διαλυτικά και απογοητεύουν. Κανένας διάλογος με την κυβέρνηση.

Οι μαζικοί μόνιμοι διορισμοί είναι ένας εφικτός στόχος που μπορεί να πετύχει ένα μαζικό εκπαιδευτικό κίνημα.

Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να βαδίσουν τον δύσκολο δρόμο, τον δρόμο τον λιγότερο περπατημένο, τον δρόμο του αγώνα.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΟΝΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ, ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ