έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης: Στο ίδιο έργο θεατές!

«Δεν χρειαζόμαστε πανάκριβα έργα, ούτε περισσότερα φράγματα, αλλά να φτιάχνουμε σωστά τα αναχώματα και να καθαρίζουμε τα ποτάμια μας»(!). Αυτά είπε ο Κ.Μητσοτάκης χθες 22/11 στη Βουλή, στη συζήτηση που έγινε για τη Θεσσαλία.

Μητσοτάκης και ΝΔ, από τη μια μιλάνε για «πρωτόγνωρα» και «ακραία» καιρικά φαινόμενα και από την άλλη θέλουν φθηνά αντιπλημμυρικά έργα με χαμηλές προδιαγραφές που αποδείχτηκαν ότι αντέχουν μόνο σε ψιλοβρόχι.

Από τη μια μιλάνε προκλητικά για «κλιματική κρίση» (θέλοντας έτσι να συγκαλύψουν/απαλλάξουν το μεγάλο κεφάλαιο από τις ευθύνες του για τη λεηλασία της φύσης και την καταστροφή του περιβάλλοντος) και από την άλλη αδιαφορούν για έργα προστασίας του λαού, μοιράζοντας τα κρατικά κονδύλια και τα διάφορα ΕΣΠΑ σε έργα βιτρίνας και σε έργα για την εξυπηρέτηση του «επιχειρείν» και του μεγάλου κεφαλαίου.

Από τη μια μιλάνε για «ολοκληρωμένα σχέδια», για βαρύγδουπα «master plan» και για «μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς» και από την άλλη τα αντιπλημμυρικά έργα χαρακτηρίζονται ως «μη επιλέξιμα» και δεν χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, εκτός αν το φαινόμενο κριθεί επαναλαμβανόμενο (!).

Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση βάζει τα έργα προστασίας του λαού στο ζύγι του κόστους-οφέλους. Τα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης, τα φράγματα, τα έργα ορεινής υδρονομίας κλπ, έργα δηλαδή που προστατεύουν τη ζωή και το βιός του λαού, κρίνονται δαπανηρά και ασύμφορα, «πανάκριβα» όπως μας λέει ο Μητσοτάκης. Και αντί για τα «ακριβά» φράγματα, επιλέγουν «φθηνούς» καθαρισμούς ποταμών (!), πρόχειρα αναχώματα (!) και διαπλατύνσεις  πλημμυρίκων ζωνών (!). Και το νερό του χειμώνα να φεύγει ανεμπόδιστα στη θάλασσα, την ίδια στιγμή που η Θεσσαλία έχει πρόβλημα λειψυδρίας και ταπείνωσης του υδροφόρου ορίζοντα! Και από την άλλη, η κυβέρνηση να μιλά για κατάργηση των υδροβόρων καλλιεργειών όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι κλπ όταν στη Θεσσαλία κάθε χειμώνα έχουμε πλημμυρικά φαινόμενα!

Από το 1897 που ο Ανδρέας Καρκαβίτσας στο «Ζητιάνο» έγραφε για το Νυχτερέμι και το Λασποχώρι που κάθε χρόνο πλημμύριζαν και οι Καραγκούνηδες ζούσαν μέσα στη λάσπη και στις αρρώστιες, πέρασε πάνω από αιώνας. 125 χρόνια μετά, τα καμποχώρια της Θεσσαλίας εξακολουθούν να πνίγονται, χωριά ολόκληρα να ξεσπιτώνονται και δεκάδες οικογένειες να γίνονται πρόσφυγες στον ίδιο τους το τόπο.

Οι κάτοικοι στο Βλοχό, στη Μεταμόρφωση, στη Μαραθέα και στα άλλα πνιγμένα χωριά της Καρδίτσας, δεν έχουν να αντιμετωπίσουν «ακραία καιρικά φαινόμενα» όπως μας λέει η κυβέρνηση. Έχουν να αντιμετωπίσουν μια ακραία ταξική και ακραία αντιλαϊκή πολιτική που αδιαφορεί για το βιός και τη ζωή τους, που λεηλατεί το παρόν και το μέλλον τους. Απέναντι σε μια τέτοια πολιτική που άλλοτε μας καίει και άλλοτε μας πνίγει, μια πολιτική εγκληματική που αδιαφορεί για τη ζωή και το μέλλον του λαού, δεν φτάνει μόνο η οργή και η αγανάκτηση. Χρειάζεται αυτή η οργή και η αγανάκτηση να γίνουν μαζικό κίνημα, αγώνας, διεκδίκηση. Για να μην γίνουμε πρόσφυγες στον τόπο μας. Για νάχουμε ζωή και μέλλον.

Σ.Κ.