κόντρα στον αντιδραστικό προεκλογικό κουρνιαχτό, να φυσήξει άνεμος μαζικών αγώνων!

Ούτε αντιπυρετικό για τα παιδιά του δεν βρίσκει ο λαός στα φαρμακεία, το μηνιάτικο –για όσους το παίρνουν– τελειώνει την πρώτη εβδομάδα, οι νέες αυξήσεις στα τρόφιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης είναι σε διψήφια ποσοστά, τα λαϊκά σπίτια μπήκαν στο στόχαστρο των αρπακτικών, οι μικρομεσαίοι αγρότες ξεκληρίζονται… Η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοινώνει γενικευμένη ύφεση για το 2023, ο ΟΟΣΑ αντιτίθεται σε «μεγάλη αύξηση του κατώτατου μισθού» γιατί «βλάπτει την παραγωγικότητα», αλλά πάντως διαπιστώνει πως ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας είναι ο δεύτερος πιο κοντά στο όριο της φτώχειας σε σύγκριση με τις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ.
Κάπου… αλλού από αυτήν την πραγματικότητα, συνεχίζει αδίστακτη η κυβερνητική προπαγάνδα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός να μιλάει για «ανάπτυξη», για «αύξηση και μοίρασμα του πλούτου», για «μείωση της ανεργίας», για «εύρωστο τραπεζικό σύστημα», για ακόμα πιο «ευοίωνες προοπτικές»… Τα πιο ξετσίπωτα ψέματα εκφέρονται σαν οι αδιαμφισβήτητες αλήθειες, τα χτυπήματα στα λαϊκά-εργατικά δικαιώματα παρουσιάζονται σαν επιτυχίες που πρέπει να χειροκροτηθούν. Το κυβερνητικό θράσος έχει «πλάτες» τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά και «πατάει» στο δοσμένο πολιτικό συσχετισμό, στη στήριξη σύμπασας της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης που σε αυτές τις συνθήκες επιδίδεται στους πιο φτηνούς θεατρινισμούς, σαν αυτόν του Τσίπρα που… καλεί τον Ντογιάκο να τον συλλάβει!
Όσο φουντώνει ο προεκλογικός καυγάς των αστικών κομμάτων και των παραφυάδων τους, τόσο πιο αντιδραστικός και ξένος αναδείχνεται για τα λαϊκά συμφέροντα. Από αυτόν τον καυγά –που τελεί υπό την επίβλεψη και τις καθοριστικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους– ο λαός δεν έχει να περιμένει παρά νέες, πιο αντιδραστικές λύσεις για τα συμφέροντα του συστήματος, νέα και μεγαλύτερα δεινά. Έξω από αυτούς και ενάντια στην πολιτική τους βρίσκονται οι απαντήσεις για το λαό και τη νεολαία. Η εργατική-λαϊκή δύναμη, οργανωμένη σε μαζική πάλη αντίστασης και διεκδίκησης, είναι η μόνη που μπορεί να διαμορφώσει άλλα δεδομένα, να φέρει επιτυχίες, να απαλλάξει το λαό από το ρόλο του θεατή που εκβιάζεται από ένα τοξικό και αντιδραστικό σκηνικό (…)
Η πολιτική χειραφέτηση του λαού από τους εκβιασμούς και τη γραμμή των κομμάτων του συστήματος δεν μπορεί να γίνει με την αναπαραγωγή των εκλογικών αυταπατών από… αριστερά. Η πραγματικότητα βοά για το ποια θα είναι η «επόμενη μέρα» των εκλογών. Το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης θα συνεχίσει να παραδέρνει στα ίδια και μεγαλύτερα αδιέξοδα, και ο λαός θα βρίσκεται αντιμέτωπος με ακόμα πιο μεγάλα δεινά. Συνεπώς, είναι μια προεκλογική κατασκευή η «υπόσχεση» πως μετά τις εκλογές (με το «μεγάλο» ή «καλύτερο» ποσοστό) «θα παλέψουμε για αγώνες» που σήμερα δεν επιδιώκουμε! Η αγωνία της «εκλογικής συνεύρεσης» και συγκόλλησης πρέπει να γίνει αγωνία και επιδίωξη συντονισμού και κοινής δράσης για μαζικούς αγώνες σήμερα! Αυτό είναι το πεδίο (και) για την πολιτική-εκλογική χειραφέτηση λαού και νεολαίας, αυτό είναι το πεδίο που αποκτά ρόλο για τη ζωή του ο λαός και συγκροτείται-δυναμώνει η Αριστερά και οι δυνάμεις που αναφέρονται στην υπόθεση του λαού.

Π.Σ.