κόντρα στη φασιστικοποίηση και τις φονικές πολιτικές του συστήματος… Να βγουν στο προσκήνιο μαζικοί αγώνες

Κηλίδες αίματος σε ένα φόντο όλο και πιο σκούρο. Νεκρός ο εργάτης στην Cosco μετά από 12ωρη δουλειά και ενώ καλούνταν σε κόντρα βάρδια. Νεκρός και ο νεαρός Ρομά στο Πέραμα μετά από αφηνιασμένη καταδίωξη από την Αστυνομία και καταιγισμό πυροβολισμών. Στα «επιχειρήματα» υπεράσπισης αυτής της βαρβαρότητας, λιγοστεύουν οι αναφορές σε «μεμονωμένα» και «ατυχή» περιστατικά και πληθαίνουν οι πιο ωμές «λογικές»: για την «ανάπτυξη» και τη «θεσμική νομιμότητα» που πρέπει να προστατευτούν από τους πολλαπλούς «κινδύνους». Ποιοι είναι οι «κίνδυνοι»; Είναι οι Ρομά, είναι οι φοιτητές που αρνούνται τους «υγειονομικούς» ελέγχους, είναι οι αντιρρήσεις και οι αντιστάσεις στον μεσαίωνα που φέρνει ο νόμος Χατζηδάκη. Είναι οι διαδηλωτές που καταγγέλλουν τη συμφωνία με τις ΗΠΑ που κάνει τη χώρα προκεχωρημένο φυλάκιο για την περικύκλωση της Ρωσίας, βάση και πλατφόρμα αιματοκυλισμάτων των λαών της περιοχής.

Οι «κίνδυνοι» είναι οι… γραφικές μειοψηφίες που δεν εννοούν να καταλάβουν και να προσαρμοστούν στο παρόν και στο μέλλον που φέρνει η πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησής του. Είναι οι «μειοψηφίες» που δεν πείθονται ούτε καν από την υπεύθυνη στοίχιση της αντιπολίτευσης σε αυτή την πολιτική, αλλά ούτε και από την απροσχημάτιστη επιστράτευση των συνδικαλιστικών ηγεσιών υπέρ αυτής της πολιτικής.

Το ζήτημα είναι ότι αυτές οι «μειοψηφίες» δεν είναι καθόλου γραφικές! Γιατί τότε δεν θα «άξιζαν» αυτή τη μανιασμένη καταδίωξή τους από τους κρατικούς μηχανισμούς, δεν θα χρειάζονταν να βρουν απέναντί τους την «πολύμορφη» συμπαράταξη των αστικών δυνάμεων, που σέρνει μαζί της και όλες τις ενδιάμεσες πολιτικές δυνάμεις που διαρκώς συμμορφώνονται με τις πρώτες. Το ζήτημα είναι ότι οι φωνές και οι προσπάθειες αντίστασης αναφέρονται και «αντιστοιχούν» στη συσσωρευόμενη οργή των εργατών, του λαού, της νεολαίας. Αυτοί είναι που πράγματι δεν «καταλαβαίνουν» και δεν «πείθονται» από αυτό που διαμορφώνουν στη ζωή τους οι πολιτικές της κυβέρνησης και του συστήματος. Και το μέγα ζήτημα, που είναι ζωτικό να παλευτεί σε μια συγκυρία κρίσιμη σαν τη σημερινή, σε μια πολιτική κατάσταση μεταβατική σε μεγάλους κινδύνους αλλά και σε σημαντικές δυνατότητες για τη λαϊκή πάλη, είναι και πρέπει να είναι πολύ σαφές: Να βγει αυτή η οργή στο προσκήνιο με μαζικούς αγώνες! Για να ανατραπούν πλευρές αυτής της πολιτικής. Για να διαμορφωθούν νέοι όροι συγκρότησης της εργατικής και λαϊκής πάλης, αναγκαίοι για τον δρόμο των αντιστάσεων, των διεκδικήσεων και της αναμέτρησης που χρειάζεται να ανοιχτεί.

                                                                                                                              ΠΣ #904/30.10.21