Sleepless Beauty Festival ή είναι η μπατζίνα και ο καπουτσίνο εναλλακτική;

Στα πολλά πανηγύρια, γιορτές και ανταμώματα του δεκαπενταύγουστου, μας προέκυψε εσχάτως και Sleepless Beauty Festival. Ένα “εναλλακτικό φεστιβάλ” (έτσι αυτοπροβάλλεται) που όπως διαβάζουμε στο πρόγραμμά του, ανάμεσα σε συναυλίες, πεζοπορίες, αγώνες μπάσκετ κ.ά. περιλαμβάνει και διαγωνισμό πίτας μπατζίνας, διαγωνισμό φρέντο καπουτσίνο καθώς και διαγωνισμό για τον πιο γρήγορο σερβιτόρο!  Δεν ξέρουμε από πότε η μπατζίνα, ο καπουτσίνο και ο γρήγορος σερβιτόρος θεωρούνται “εναλλακτική”… Αλλά από κάτι τέτοια “εναλλακτικά φεστιβάλ” που σερβίρουν τη ρηχότητα του lifestyle, τη γκλαμουριά του τίποτα και διάφορες αμερικανιές με το περιτύλιγμα του “εναλλακτικού”, χίλιες φορές προτιμότερα τα παραδοσιακά λαϊκά πανηγύρια με γίδα βραστή και πλιγούρι. Εκεί τουλάχιστον δεν μας πλασάρουν τον… barista και τον… γρήγορο σερβιτόρο (!) ούτε σαν “εναλλακτική” ούτε σαν πρότυπο για τη νέα γενιά… Χίλιες φορές να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε σε λαϊκές γιορτές και παραδοσιακά πανηγύρια που προάγουν τη συλλογικότητα και τον κοινοτισμό παρά “εναλλακτικές” φαεινές που στήνονται με κριτήριο το κέρδος και το promotion επιχειρηματικών συμφερόντων. Και αν Αγοραστός, Τσιάκος και λοιποί χορηγοί του Sleepless Beauty Festival θέλουν να προβάλλουν αυτά τα φιλελέ πρότυπα, αν η προοπτική που έχουν να προσφέρουν στο λαό και τη νέα γενιά είναι αυτή του barista και του σερβιτόρου (έχουμε άλλωστε και τη “βαριά βιομηχανία” του τουρισμού – τρομάρα μας…) υπάρχει και η άλλη εναλλακτική. Αυτή που προτάσσει το συλλογικό, τη λαϊκή αυτενέργεια, τη προοδευτική πολιτιστική αναζήτηση και δημιουργία απέναντι στον καταναλωτισμό, το lifestyle και στα τυποποιημένα MADE IN USA πολιτιστικά πρότυπα και μοντέλα.  Η εναλλακτική του συλλογικού αγώνα και της διεκδίκησης για όλα όσα μας στερούν, για όλα όσα μας ανήκουν. Για μια ζωή στο ύψος των ονείρων μας. Η μόνη πραγματική εναλλακτική! 

ΣΚ