ΕΛΜΕ: περί ενότητας, κοινής δράσης και λοιπών προεκλογικών

 ένα κάλεσμα της Κοινής Δράσης Εκπαιδευτικών Καρδίτσας…

 Να συζητήσουμε και να δράσουμε από κοινού

Επτά χρόνια μνημονίων …

Και η εκπαίδευση χορεύει στο ρυθμό του ΟΟΣΑ.

Η συνδικαλιστική σιωπή γίνεται εκκωφαντική.

Πώς θα υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο;

Πώς θα υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα;

Πώς θα ξαναχτίσουμε τα σωματεία μας;

Μόνα μας όπλα η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα.

Η Κοινή Δράση Εκπαιδευτικών καλεί κάθε συνάδελφο, κάθε αγωνιστή, που συμμερίζεται τον προβληματισμό μας και κατανοεί την ανάγκη να ζωντανέψουμε τα σωματεία μας, για να συζητήσουμε και να δράσουμε από κοινού.

-          Να παρέμβουμε αποφασιστικά, για να σπάσουμε τη σιωπή και ν’ αναμετρηθούμε με τα πραγματικά μας προβλήματα.

-          Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας κόντρα στην απογοήτευση και την ανάθεση.

Συζητάμε την Τρίτη 28/11 στις 9:00 μμ στο Παυσίλυπο

ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

…και ένα σχόλιο από τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών:

“Ενωθείτε εσείς οι συνδικαλιστές...”. Η φράση ακούγεται συχνά από συναδέλφους.  Όμως εδώ και πολύ καιρό έχει επιτευχθεί η ...μεγαλύτερη ενότητα στον κλάδο. Μια ενότητα τόσο στην ΟΛΜΕ όσο και στην τοπική  ΕΛΜΕ. ΔΑΚΕ -ΣΥΝΕΚ -ΠΕΚ(ΠΑΣΚ) ενωμένοι ακριβώς όπως και οι αντίστοιχοι πολιτικοί τους φορείς, αφού ψήφισαν μαζί το 3ο  μνημόνιο -και μετά καμώνονται ότι διαφωνούν- έτσι και οι παρατάξεις αυτές έχουν ψηφίσει μαζί όλες μα όλες τις αποφάσεις από την ομοσπονδία μέχρι το σωματείο.

Ουσιαστικά έχουν μετατραπεί σε διεύθυνση συνδικαλιστικού προσωπικού του υπουργείου, εξασφαλίζοντας την αναπαραγωγή τους με τα “κονέ” με την κυβέρνηση και τις διοικήσεις. Το αντίτιμο, η καθήλωση του κλάδου στην αδράνεια και την υποταγή. Το πνίξιμο κάθε αγωνιστικής απόπειρας. Εν κατακλείδι όλοι αυτοί είναι οι φύλακες της διαλυτικής, παραλυτικής κατάστασης που έχει επικρατήσει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Φυσικά πριν τις εκλογές θα στήσουν αντιπαραθέσεις και καβγάδες αλλά για το ...πάπλωμα. Τις θέσεις δηλαδή στη διοίκηση και στους κρατικούς μηχανισμούς.

Την “αριστερή” συμμόρφωση μ' αυτή την άθλια κατάσταση διατυπώνουν οι δυνάμεις της Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΜΕ) με την λογική τους ότι “δεν τραβάει-δεν μπορεί ο κλάδος” . Έτσι οι 70000 καθηγητές δεν μπορούν να οργανώσουν μια απεργία, έναν αγώνα και πρέπει να περιμένουν τους εργατοπατέρες της ΓΣEΕ-ΑΔEΔΥ πότε θα κάνουν την τουφεκιά τους. Πλεονάζουν οι αγωνιστικές και ταξικές κορώνες όταν δεν κινείται τίποτα και όταν κινείται βγάζουν όλη την αντικινηματική τους υστερία και φόβο όπως καταγράφηκε και στις κινητοποιήσεις του '13.

Είναι ανάγκη και υποχρέωση να βγούμε από τέλμα της αδράνειας και υποταγής. Συμβολή σ' αυτή την κατεύθυνση έχει η κοινή δράση δυνάμεων-αγωνιστών καθηγητών. Μια κοινή δράση όμως που θα στοχεύει στη συγκρότηση αντιστάσεων και όχι στην παράδοση αγώνων και αγωνιστών στο πολιτικό παζάρι ή στη συγκρότηση ενός νέου ΣΥΡΙΖΑ αφού ο παλιός “μας πρόδωσε”. Ούτε βέβαια στο μασκάρεμα της κοινής δράσης σε παράταξη που θα ζητάει ρόλο στη συνδιοίκηση, θα αποδέχεται διορισμό από τη διοίκηση για να ελέγξει τα προσόντα των υποψήφιων διευθυντών. Σ' αυτή τη κοινή “δράση” είμαστε απ' έξω και ενάντιά της.

Στη βάση αυτής της λογικής, μας “ξάφνιασε” δυσάρεστα -το διατυπώνουμε ευγενικά- το “κάλεσμα σε κοινή δράση” από την Κοινή Δράση Εκπαιδευτικών (Εκπαιδευτική Δράση). Υπονομεύεται και δεν υπηρετείται η κοινή δράση όταν την θυμόμαστε λίγο πριν τις εκλογές της ΕΛΜΕ ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα- την έχουμε “ξεχάσει” ενώ έχουν συμβεί μια σειρά αρνητικές εξελίξεις στην εκπαίδευση. Υπονομεύεται και δεν υπηρετείται η κοινή δράση όταν την χρησιμοποιούμε σαν συνδικαλιστικό κόλπο και  “πολιτικό χειρισμό” που θέλει από τη μια να φιλοτεχνήσει ένα ενωτικό προφίλ, επιχειρώντας παράλληλα να “εκθέσει” τους “άλλους” (τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ;;;) σαν αρνητές της ...ενότητας.

Όμως φτάνει πια με τους τακτικισμούς, τις κομπίνες και τους πολιτικαντισμούς. Απαιτείται ειλικρίνεια, ευθύτητα και να λέμε όλη την αλήθεια στους συναδέλφους. Να γνωρίζουν οι καθηγητές της περιοχής ότι σαν ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ επιχειρήσαμε να συμπορευθούμε με συναγωνίστριες/ές που αντιδρούσαν στην κριτική υποστήριξη της “πρώτη φορά αριστερά” κυβέρνησης. Εισπράξαμε άρνηση (δις). Δικαίωμα του καθένα να έχει τα πολιτικά του σχέδια, μόνο που δεν μας βρίσκουν σύμφωνους η (ξαφνική;;) συμμετοχή στα ΠΥΣΔΕ και στις λίστες των Παρεμβάσεων και η συνύπαρξη με τη ΛΑΕ. Τέλος πάντων σταματάμε εδώ τονίζοντας  ότι η Κοινή Δράση δεν έχει ιδιοκτήτες, ούτε χρειάζεται τους εμπόρους της.

Από τη μεριά μας έχουμε συμβάλλει σε κάθε κίνηση-παρέμβαση-δράση μαζί με άλλες δυνάμεις  και με τους συναδέλφους της Εκπαιδευτικής Δράσης και θέλουμε να συνεχιστεί αυτό. Για να ανθίσει η αντίσταση, για να μπει τέλος στην απογοήτευση και την ανημποριά, για να σηκώσουμε αγώνες απέναντι στην επίθεση του συστήματος. Για να απομονώσουμε τις δυνάμεις του συστήματος και για να ξεπεράσουμε τις δυνάμεις της υποταγής. Όχι όμως  με κόλπα ακόμα και αν καταλαβαίνουμε το άγχος των εκλογών. Η ψηφοθηρία ποτέ δεν έφερε την αλλαγή.

 Οι  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ θα συνεχίσουν να κινούνται με το δίπολο ενότητα και πάλη. Θέλουμε να δρούμε από κοινού στα ζητήματα που απασχολούν τους εκπαιδευτικούς. Και παράλληλα θα κριτικάρουμε και θα διαχωριζόμαστε με κάθε άποψη και θέση με την οποία διαφωνούμε και τη θεωρούμε επιζήμια για το κίνημα.