Λένιν: 100 χρόνια από το θάνατό του

Σαν σήμερα, 21 Γενάρη του 1924, πεθαίνει στο Γκόρκι έξω από τη Μόσχα, ο Λένιν, ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ όπως ήταν το πραγματικό του όνομα. Μικρή αναφορά στο θάνατο του Λένιν βρίσκουμε και στο μυθιστόρημα «Οι ρίζες του ποταμού» του καρδιτσιώτη λογοτέχνη, από το χωριό Κανάλια, Ζήση Σκάρου (1917-1997). «Οι ρίζες του ποταμού» είναι μυθιστορηματική τριλογία που αναφέρεται στο λαϊκό και εργατικό κίνημα της χώρας μας από την εθνικοαπελευθερωτική εξέγερση των Θεσσαλών αγροτών το 1854 (τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία), ως την απελευθέρωση της Ελλάδος από το ναζιστικό ζυγό το 1944. Στο δεύτερο τόμο της τριλογίας με τίτλο «Αστοί και εργάτες» (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 1984) όπου ο Ζ.Σκάρος αναφέρεται στα πρώτα βήματα διαμόρφωσης και συνδικαλιστικής-πολιτικής συγκρότησης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, διαβάζουμε:

«Εκείνες τις μέρες είχε συγκινήσει ασυνήθιστα τον κόσμο ο θάνατος του Λένιν. Ανεξάρτητα απ’ την προσωπικότητα του πρωτεργάτη της Οκτωβριανής Επανάστασης, τ’ όνομά του έπιανε στις συνειδήσεις των ανθρώπων τη θέση συμβόλου ενός νέου κόσμου. Κ’ η τύχη του νέου αυτού κόσμου ήταν το ιδιαίτερο που με το θάνατο του Λένιν γεννούσε τόσο διαφορετικά συναισθήματα, απ’ την πιο μεγάλη χαρά ως την πιο μεγάλη θλίψη. Όταν ο ρωσικός λαός συνεχίζοντας το δρόμο του απόδειξε πως ο νέος κόσμος δεν ήταν ζήτημα προσωπικής υπόθεσης, πολλές ελπίδες έσβησαν κι ακόμα περισσότερες ζωντάνεψαν.(…) «Ο Λένιν πέθανε, ζήτω ο Λενινισμός!». Αυτό ήταν το σύνθημα των κομμουνιστών στην προσπάθειά τους να αναδιοργανώσουν το κόμμα και να ξεδιαλύνουν τον ιδεολογικό του προσανατολισμό».

Γράφει κι άλλα ο Σκάρος για κείνη την εποχή, με πολλές αναφορές σε πραγματικές ιστορικές και κοινωνικές καταστάσεις, με αναφορές σε γεγονότα και πρόσωπα που τότε έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ταξική πάλη στην Καρδίτσα και στην Ελλάδα (Σιάντος, Πουλιόπουλος, Κορδάτος κ.α.) και άνοιξαν το δρόμο για την είσοδο της εργατικής τάξης της χώρας μας στο προσκήνιο της ιστορίας. Για να επιβεβαιωθεί αυτό που ο ίδιος ο Λένιν είχε πεί: «Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε!»

Σ.Κ.