η ανάγκη του λαού για ειρήνη και ζωή με δικαιώματα δεν συμβαδίζει με τους τυχοδιωκτισμούς και την υποτέλεια της αστικής «μας» τάξης

αλληλεγγύη, κοινός αγώνας των λαών 
ενάντια σε πόλεμο, ιμπεριαλισμό, εθνικισμό 

1. Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο αντιδραστικός ανταγωνισμός των εξαρτημένων από τον ιμπεριαλισμό αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Η πυκνή ανάπτυξη στρατιωτικών ναυτικών δυνάμεων και από τις δύο πλευρές στην περιοχή του Καστελόριζου, καταδεικνύει ότι αυτός ο ανταγωνισμός, ακόμα και αν εμπεριέχει σαν αθέατη όψη τη διαρκή διαπραγμάτευση τόσο αναμεταξύ τους όσο και με τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα, στην κύρια του πλευρά χαρακτηρίζεται από υψηλή επικινδυνότητα. Είναι ένας ανταγωνισμός που απηχεί τις σταθερές αντιθέσεις και φιλοδοξίες των τοπικών αστικών τάξεων για αναθέσεις ρόλων – από τους ιμπεριαλιστές- στην περιοχή. Ένας ανταγωνισμός που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος για τον ελληνικό, τον τουρκικό, τον κυπριακό αλλά και όλους τους λαούς της περιοχής, διότι εξελίσσεται σε

ένα ρευστό και φλεγόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον και είναι ενταγμένος στην οξύτατη αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας, Ευρωπαίων, Κίνας) και κύρια της αμερικανορωσικής διαπάλης για τον έλεγχο της περιοχής.

2. Μπορεί η τούρκικη NAVTEX να είναι μια προσεκτικά μελετημένη κίνηση, ωστόσο το γεγονός αυτό δεν αναιρεί το τυχοδιωκτικό και επικίνδυνο χαρακτήρα αυτής της κίνησης. Μιας κίνησης που έχει ανεβάσει το θερμόμετρο της έντασης αφού εντάσσεται στη διακηρυγμένη θέση της τουρκικής ελίτ «ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία» και βρίσκεται σε σαφή αντιπαράθεση με τους άξονες Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου, με τους οποίους η αστική τάξη της χώρας μας ήλπιζε (ελέω Αμερικής) ότι θα διευρύνει το ρόλο της.

3. Η αστική τάξη της Ελλάδας, μαθημένη από την γέννησή της να αναζητά στήριξη στις πλάτες των ιμπεριαλιστικών αφεντικών και «προστατών» της, απάντησε στην πρόκληση της τουρκικής πλευράς με διαβήματα σε ΟΗΕ, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, αλλά και με την έκδοση αντι-navtex (μαζί με την Κύπρο) θέλοντας να μην μείνει πίσω σ’ αυτό το επικίνδυνο αντιδραστικό σπιράλ κινήσεων και προκλήσεων. Παράλληλα δημιούργησε ένα κλίμα «πολεμικής ετοιμότητας και αποφασιστικότητας» επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά πως το μείγμα «ρεαλισμού» και «λεονταρισμού» έχουν κοινό παρανομαστή, εχθρικό με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού μας.

4. Η τοποθέτηση του Γερμανού ΥΠΕΞ στην συνάντησή του με τον Μητσοτάκη και η επικοινωνία Μέρκελ με Ερντογάν όσο και αυτή των ΗΠΑ μέσω του Στέητ Ντιπάρτμεντ -που βαραίνει πολύ περισσότερο- δείχνουν ότι ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας (με τις οξύτατες εσωτερικές του αντιθέσεις) ενεργοποιήθηκε άμεσα επιδιώκοντας τον έλεγχο των εξελίξεων προς το συμφέρον του επιβεβαιώνοντας τον πάγιο επιδιαιτητικό του ρόλο.

Η Γερμανία θέλει να αποφύγει, σε μια φάση που η συνοχή της ΕΕ δοκιμάζεται καθημερινά, μια κατάσταση αναταραχής στο μαλακό υπογάστριο της ΕΕ. Θέλει επίσης να συνεχίσει τη διαδικασία επίτευξης μιας ειδικής σχέσης ΕΕ - Τουρκίας, με δεδομένο και τον διαρκή εκβιασμό του Ερντογάν μέσω του προσφυγικού.

Η αναφορά του Στέητ Ντιπάρτμεντ σε «αμφισβητούμενες περιοχές», υποδηλώνει την σταθερή επιδίωξη των ΗΠΑ να ασκήσουν τον επικυριαρχικό και επιδιαιτητικό τους ρόλο με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζεται ότι η ελληνική και η τουρκική αστική τάξη θα στοιχηθούν πίσω από τις ΗΠΑ και θα υπηρετήσουν τις βασικές στρατηγικές τους επιδιώξεις.

5. Οι τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύουν περίτρανα για μια ακόμη μια φορά πως η αναγόρευση των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο σε κρίσιμο «κυριαρχικό δικαίωμα των χωρών» δε γίνεται στη βάση της «εφαρμογής του διεθνούς δικαίου» και πολύ περισσότερο για την προκοπή των λαών. Οι ΑΟΖ έχουν γίνει εργαλείο στα χέρια των ιμπεριαλιστών για να προωθούν τους σχεδιασμούς τους έναντι των αντιπάλων τους και για να ασκούν τον επιδιαιτητικό τους ρόλο στις τοπικές αστικές τάξεις. Επιπλέον οι ΑΟΖ έγιναν ο καθρέφτης πάνω στον οποίο αντανακλάστηκαν οι μαξιμαλισμοί και οι σύγχρονοι μεγαλοϊδεατισμοί των αστικών τάξεων, που προσβλέπουν στην στήριξη του ιμπεριαλιστικού παράγοντα ή παίζουν με τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις για να κερδίσουν ρόλο και θέση στην περιοχή. Μια περιοχή που έχει μετατραπεί σε ένα ακόμα πιο κρίσιμο –σε σχέση με παλιότερες δεκαετίες- γεωπολιτικό και ενεργειακό «μήλον της έριδος» για τους Αμερικανούς, τους Ρώσους, τους Ευρωπαίους αλλά και τους Κινέζους ιμπεριαλιστές.

6. Από αυτή την άποψη όσες δυνάμεις και μέσα στην Αριστερά υποκλίνονται στο αστικό αφήγημα για «νόμιμη διεύρυνση του χώρου κυριαρχίας» μέσω των ΑΟΖ, και πολύ περισσότερο διατυπώνουν καταγγελίες για ενδοτισμό και υποχωρητικότητα, αυτό που κάνουν είναι να υποτάσσουν την εργατική τάξη και το λαό στην αστική τάξη, τις επιδιώξεις της, τους τυχοδιωκτισμούς της, αλλά και την υποταγή της στους ιμπεριαλιστές πάτρωνές της. Παρέχουν μέγιστες υπηρεσίες στο σύστημα αφοπλίζοντας ιδεολογικά και πολιτικά το λαό, ορθώνοντας εμπόδια στη τη δικιά του - σε ταξική βάση- συγκρότηση και πάλη.

7. Ο λαός μας δεν έχει κανένα λόγο να υποτάξει τα δικά του συμφέροντα στα συμφέροντα του συστήματος. Να υποταχτεί στις ανάγκες της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας, που καθημερινά του κλέβει το μόχθο και παράλληλα τον αντιμετωπίζει σαν αναλώσιμο υλικό πολέμου.

Ο λαός μας, ο λαός της Τουρκίας, και όλοι οι λαοί της περιοχής, έχουν ριζικά αντίθετα συμφέροντα από αυτά των εξαρτημένων αστικών τάξεων των χωρών τους. Έχουν ριζικά αντίθετα συμφέροντα με τους ιμπεριαλιστές που κανοναρχούν και πυροδοτούν τις επικίνδυνες εξελίξεις.

Το δικό τους συμφέρον βρίσκεται στην πάλη για την ειρήνη και στην καταδίκη κάθε προκλητικής ενέργειας που φέρνει πιο κοντά τον πόλεμο. Βρίσκεται στην πάλη ενάντια στον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία, για τη ανάπτυξη της δικιάς τους φιλίας και αλληλεγγύης. Βρίσκεται στη συγκρότηση του κοινού τους μετώπου ενάντια τον πόλεμο, τους ιμπεριαλιστές που αποτελούν την πηγή του, και τις εξαρτημένες αστικές τάξεις που τον τροφοδοτούν με τους ανταγωνισμούς τους.