με σωματεία όχι κυβερνητικά και συνδιαχειριστικά αλλά ταξικά και αγωνιστικά

ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ 

ΠΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΕΕ-ΔΝΤ

                                                                                                         

 των Μ.Καπνιά, Δ.Τσιάρα και Ν.Φιλίππου                                    (ενόψει των εκλογών στο σύλλογο δασκάλων για εκλογή αντιπροσώπων στο συνέδριο της ΔΟΕ)

Με  το  κείμενό  μας  αυτό  επιχειρούμε  να  βοηθήσουμε  ώστε  να  γίνει  κατανοητή  η  δική  μας  αντίληψη   για  την  σημερινή  πραγματικότητα  και  τις  ανάγκες  της  θέτοντας  αρχικά  τρία  βασικά  ζητήματα:

-          Κάθε συνδικαλιστικό  σχήμα-κίνηση έχει στόχους είτε αυτοί δηλώνονται είτε όχι. Τίποτα δεν λειτουργεί στο κενό. Το ζήτημα είναι λοιπόν τι προσανατολισμό έχεις, τι κατεύθυνση  θέλεις να προωθήσεις. Αυτό βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την αναγνώριση της πραγματικότητας

-          Η  αναγνώριση  αυτής της  πραγματικότητας  αποτελεί οδηγός αναγνώρισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, των αιτιών που τα γεννούν, των δυνάμεων που κινούνται για τη λύση τους, τις μορφές που θα πρέπει να πάρει η κατεύθυνση λύσης τους κοκ

-          Τέλος για να προλάβουμε ενστάσεις, ότι τα παραπάνω ζητήματα δεν αφορούν την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς τονίζουμε τα κοινωνικά- οικονομικά- πολιτικά τελικά ταξικά προβλήματα αντανακλώνται και στον εκπαιδευτικό χώρο.

      Στη βάση των παραπάνω ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην πραγματικότητα που βιώνουμε μέσα και έξω από τα σχολεία μας.

Η νέα κυβερνητική διαχείριση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) έχει αποδεχθεί το πλαίσιο της εξάρτησης της χώρας μας από Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Έχει  αποδεχτεί  δηλαδή όλους αυτούς τους παράγοντες (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, που έχουν μαυρίσει και συνεχίζουν να μαυρίζουν τη ζωή μας. Κινείται στις ίδιες αντιλαϊκές μνημονιακές ράγες. Ως εκ τούτου, έχει αποδεχθεί για τα καλά το ρόλο του διαχειριστή αυτής της κατάστασης και όχι την αλλαγή της.

Με βάση το παραπάνω, η γραμμή της διαπραγμάτευσης, καταλήγει να αποτελεί μια επικοινωνιακή φούσκα που ανοίγει το δρόμο στην υποταγή με «αριστερή» φρασεολογία αλλά και δίνει το δικαίωμα στην προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να εμφανίζει την πολιτική  της  εξάρτησης και  της  λιτότητας  ως μονόδρομο.

Προεκλογικές δεσμεύσεις, μια προς μια, μετατοπίζονται  μέρα με τη μέρα, πάντα με δεξιά κλίση Η φτώχεια, η ανεργία, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η αδιοριστία, η συντριβή της ασφάλισης – περίθαλψης, όλο το αντιδραστικό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι εδώ. Και θα συνεχίσει να είναι ακόμα πιο έντονα όταν πέσουν οι νέες υπογραφές.

Συνάδελφοι – συναδέλφισσες,

Η  δημόσια εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να υποφέρουν από τις συνέπειες των μνημονιακών μέτρων που παραμένουν αναλλοίωτα. Οι προωθούμενες ρυθμίσεις (επαναφορά των σε διαθεσιμότητα συναδέλφων, αντικατάσταση πειθαρχικού, κατάργηση τράπεζας θεμάτων για τις εξετάσεις) δεν αποτελούν κυβερνητικό έργο αλλά δικαίωση των αγώνων της προηγούμενης περιόδου και έρχονται κουτσουρεμένα καθώς εντάσσονται στις μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης (πάγωμα μισθών, κινητικότητα, περικοπή διορισμών, κ.ά).

Όσο για το πολυδιαφημισμένο μέτρο της εκλογής Διευθυντών, οι όποιοι Διευθυντές «εκλεγούν» θα κληθούν να διοικήσουν το σχολείο της αδιοριστίας, της περικοπής τμημάτων, της λιτότητας έχοντας  καθορισμένο  θεσμικό  πλαίσιο! Ο δε σύλλογος διδασκόντων, μετατρέπεται σε μηχανισμό αξιολόγησης, για να την υποστεί στη συνέχεια και ο ίδιος  μιας  και προετοιμάζεται νέα αξιολόγηση με άλλο όνομα.

Στις συνθήκες αυτές, οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν κανένα λόγο να υποστείλουν  ή  να  αυτοπεριορίσουν  τις διεκδικήσεις τους Ούτε να γίνει το κίνημα μια από τις κυβερνητικές συνιστώσες η οποία θα ασκεί εποικοδομητική – συμπληρωματική παρέμβαση, για να της «βάλει μυαλό» ή θα πιέζει για «αλλαγή» πορείας. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να προτάξουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Την πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Εμπιστευόμαστε, δηλαδή, τις δικές μας δυνάμεις και αγωνιζόμαστε για την ανασυγκρότηση του κινήματος, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ! Για μόνιμη κα σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με ανθρώπινους μισθούς, με ασφάλιση – περίθαλψη για όλους. Ενάντια σε κάθε αξιολόγηση –για δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Ενάντια σε κινητικότητα, απολύσεις, ελαστικές εργασιακές σχέσεις για σταθερές εργασιακές σχέσεις και μόνιμους διορισμούς. Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς- για δωρεάν σπουδές για όλους.

Και όλα αυτά θα πρέπει να ενισχύουν μια συνολική πολιτική κατεύθυνση:

Αντιιμπεριαλιστική,γιατί εναντιωνόμαστε στην εξάρτηση της χώρας μας από ΗΠΑ και ΕΕ. Αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε  τους  ληστές  των  δικαιωμάτων  μας  και  του  πλούτου  της  χώρας  μας  ως  εταίρους-συμμάχους. Γιατί οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες

Αντικαπιταλιστική, γιατί αυτό το σύστημα  είναι υπεύθυνο για την  ανεργία την εξαθλίωση τον φασισμό, την ταξικότητα της εκπαίδευσης.

Αντιδιαχειριστική, γιατί θεωρούμε ότι το σύστημα δε μεταρρυθμίζεται αλλά ανατρέπεται. Αρνούμαστε τις καρέκλες της συνδιοίκησης, της υποτιθέμενης συμμετοχής στις αποφάσεις των ΠΥΣΠΕ, που βρίσκονται απέναντί μας,. Αντίθετα, δίνουμε βάρος στις γενικές συνελεύσεις, όπου ο κάθε συνάδελφος καταθέτει και θέτει προς ψήφιση την άποψή του, πολιτικοποιείται, αναγνωρίζει εχθρούς και φίλους, οργανώνει την πάλη του.

Συνάδελφοι-συναδέλφισσες,

Διαβάζοντας τα παραπάνω νομίζουμε ότι απαντάμε-διευκρινίζουμε γιατί  δεν   συμμετέχουμε  στο  ψηφοδέλτιο  της  ΕΝΩΤΙΚΗΣ  ΔΡΑΣΗΣ. Αλλά θα προσθέσουμε και κάτι ακόμα. Η ΚΟΙΝΗ-ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ «τάραξε τα νερά» στα εκπαιδευτικά-συνδικαλιστικά δεδομένα στο σύλλογό μας, συμβάλλοντας θετικά στη συλλογική στάση, την αντίσταση, τη διεκδίκηση . Σήμερα μοιάζει να επιθυμεί την ηρεμία, για να σαλπάρει σε άλλα λιμάνια. Αυτά της κυβερνητικής στήριξης με μπόλικη κριτική βεβαίως αλλά  και της στελέχωσης των θέσεων διοίκησης. Δεν θα τους ακολουθήσουμε.

Από τη μεριά μας θα επιμείνουμε να παλεύουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση προωθώντας τη ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ με σαφείς όμως  διαχωρισμούς από αυτές τις λογικές.

Μαρία  Καπνιά

Δημήτρης  Τσιάρας

Νίκος Φιλίππου