συνέλευση δασκάλων: προβληματισμοί, αγωνίες αλλά και μηνύματα αντίστασης

του Νίκου Φιλίππου

Αρκετά μαζική, για τα δεδομένα της περιόδου, ήταν η χθεσινή (2/12) γενική συνέλευση του συλλόγου δασκάλων, με θέμα την οργανωμένη αντίδραση και συντονισμό του κλάδου για την αντιμετώπιση της προωθούμενης «αξιολόγησης». Παραβρέθηκαν αρκετοί συνάδελφοι και αυτό που εκφράστηκε ήταν η αγωνία τους, αλλά και τη διάθεσή τους να συνταχθούν με τις κατευθύνσεις και τις δράσεις που προτείνει ο σύλλογος.

Απουσίαζαν παντελώς οι …αξιότιμοι διευθυντές - πλην ελαχίστων -, όπως δυστυχώς και ο μεγαλύτερος όγκος των συναδέλφων. Αυτό για τη σημερινή κρίσιμη φάση που βρισκόμαστε είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και η αδυναμία μας. Η απουσία των διευθυντών φανερώνει απ’ τη μια την αδυναμία του συλλόγου να τους πείσει και να τους πάρει με το μέρος του στον κατά τα άλλα κοινό αγώνα. Αλλά το πιο επικίνδυνο για τους περισσότερους, ότι επιλέγουν το αντίπαλο στρατόπεδο για να τα ακουμπήσουν, αποδεχόμενοι το ρόλο του αξιολογητή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την έκβαση της μάχης, αλλά και για το κλίμα και τις σχέσεις πλέον που σιγά-σιγά θα διαμορφώνονται σε κάθε  σχολείο και σύλλογο.

Η συνέλευση έγινε σε μια κρίσιμη περίοδο, όπου η Δ/νση καλεί τους  διευθυντές να καταθέσουν το portfolio για την αξιολόγησή τους και στη συνέχεια ακολουθεί, βάσει χρονοδιαγράμματος, η αξιολόγηση όλων μας. Ενώ υπάρχει η δυνατότητα –βάσει της διαρκούς απεργίας της ΑΔΕΔΥ που καλύπτει τους πάντες από κάθε συμμετοχή στη διαδικασία- δυστυχώς οι Δ/ντές επιλέγουν τη συνειδητή συμμετοχή, είτε ενδίδοντας στην τρομοκρατία της Δ/νσης, είτε ευελπιστώντας- συντασσόμενοι με τη Δ/νση- κυβέρνηση - στην ανέλιξή τους, πατώντας κυριολεκτικά επί των πτωμάτων των συναδέλφων τους! Διαπιστώθηκε δε, από καταγγελίες των παρευρισκομένων, ότι πολλοί Δ/ντές δεν ενημερώνουν τους συναδέλφους για τις αποφάσεις του συλλόγου και προχωρούν τις διαδικασίες παρακάμπτοντας το σύλλογο διδασκόντων, παρανομώντας ευθέως έναντι των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του συλλόγου διδασκόντων.

Αυτό δε που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στο σώμα –και κυριολεκτικά διαπομπεύτηκε-  ήταν η στάση της ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ) η οποία δια του εκπροσώπου της (Ταξιάρχη  Δημήτρη) - ο οποίος είναι και μέλος του Δ.Σ- τάχτηκε ανοιχτά και ξεδιάντροπα με την «αξιολόγηση» δηλώνοντας ότι θα συμμετέχει στη διαδικασία κόντρα σε αυτά που και ο ίδιος ως μέλος του Δ.Σ υπέγραφε! Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι η ΠΑΣΚ όσα ονόματα και αν αλλάξει θα παραμένει η συνεπής κυβερνητική παράταξη -που όσο θα υπάρχει- θα συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες της, όχι στον κλάδο, αλλά εκεί που πάντα τις προσέφερε. Στην κυβέρνηση και στο σύστημα! Και αν πολλές φορές κατάφερνε να ξεγελά μερίδα συναδέλφων, ήρθε ο καιρός που αναγκάστηκε να ξεγυμνωθεί και να δουν όλοι το απαίσιο και κατάπτυστο πρόσωπό της. Άξιος ο μισθός της … αλλά κάπου εδώ τελειώνουν τα ψέματα και αυτό ίσως είναι θετικό για τη συνέχεια!

Τελικά και μετά από αρκετές ώρες που παρέμειναν σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι, δόθηκαν κατευθύνσεις για το άμεσο παρόν και μέλλον, ενώ όλο και περισσότεροι συνάδελφοι προβληματίστηκαν σοβαρά πάνω στην πρότασή μας για συγκρότηση του κλάδου με στόχο τη δημιουργία όρων αναμέτρησης και σύγκρουσης με αυτή την πολιτική. Αρχίζει σιγά-σιγά να ωριμάζει στη σκέψη πολλών ότι πρέπει να τελειώνουμε με τις εικονικές μάχες και τις συμβιβασμένες ηγεσίες μας και ότι πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Μένει αυτό να προσδιοριστεί πιο συγκεκριμένα και να αναληφθεί η ευθύνη απ’ τις δυνάμεις που πραγματικά θέλουν να δώσουν τη μάχη και είναι σίγουρο ότι όταν οι συνάδελφοι αντιληφθούν και πεισθούν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ το δρόμο του αγώνα, ότι η αναμονή λειτουργεί διαλυτικά και υπέρ του συστήματος, θα ακολουθήσουν αυτό το δρόμο, φυσικά με τα κόστη του…