να βγει ο Νίκος ζωντανός και νικητής!

Η σύσκεψη που καλούν εργαζόμενοι και συνδικαλιστές σήμερα στις 7:30 μμ στο Εργατικό Κέντρο της πόλης μας γίνεται σε μια κρίσιμη στιγμή. Μετά από 30 ημέρες απεργίας πείνας και αρχίζοντας από σήμερα και απεργία δίψας, ο αγώνας του Ν. Ρωμανού είναι πλέον κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Δίπλα στα υπόλοιπα κεντρικά πολιτικά ζητήματα όπως η παράταση του μνημονίου, η επίσπευση της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, η πιθανότητα βουλευτικών εκλογών… Για το λόγο αυτό αξιοποιείται και από την κυβέρνηση και από την αντιπολίτευση για τους συνολικότερους πολιτικούς τους σχεδιασμούς.

Ο Σαμαράς μέχρι στιγμής κινείται στη «γραμμή Μπαλτάκου»: Καμιά υποχώρηση, επίδειξη πυγμής, μηδενική ανοχή… Θέλει να συσπειρώσει τους «νοικοκυραίους» και κυρίως θέλει να κερδίσει από τα δεξιά ενόψει βουλευτικών εκλογών. Προβάλλεται ως το κόμμα «του νόμου και της τάξης» στοχεύοντας στους συντηρητικούς ψηφοφόρους της «βαθιάς» Δεξιάς και επιδιώκοντας έτσι να διεμβολίσει τους όμορους πολιτικούς χώρους (Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ κλπ). Ταυτόχρονα με την επίδειξη αποφασιστικότητας «μπετονάρει» την κοινοβουλευτική του ομάδα με στόχο τους «180». Αδίστακτοι, αδιάλλακτοι και κινούμενοι σ’ αυτή τη σκληρή γραμμή ο Σαμαράς και η ΝΔ δεν διστάζουν να ρισκάρουν κι αυτή την ίδια τη ζωή του Ν.Ρωμανού.

Υπάρχουν βέβαια και πιο «διαλλακτικές» φωνές στο στρατόπεδο της συγκυβέρνησης. Από το ΠΑΣΟΚ και τον Λοβέρδο μέχρι το συγκρότημα Λαμπράκη… Φωνές που αντί της «δεξιάς διεύρυνσης» που επιδιώκει ο Σαμαράς αυτοί βλέπουν μια διεύρυνση προς το κέντρο και την κεντροαριστερά. Με άρθρα, προτάσεις, νομοθετικές πρωτοβουλίες κλπ ανοίγουν έδαφος για την «ρυμούλκηση» ανεξάρτητων βουλευτών προς το στρατόπεδο των «180» και «ρίχνουν γέφυρες» προς τη ΔΗΜΑΡ ή και ακόμα προς το ΣΥΡΙΖΑ και τους ψηφοφόρους του. Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ κινείται φυσικά στον αντίποδα. Με προτάσεις, νομοθετικές πρωτοβουλίες κλπ, από μόνος του ή από κοινού με ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ κλπ προσπαθεί και αυτός να φτιάξει το δικό του μέτωπο και να διαμορφώσει το μπλοκ των «121».

Ούτε λίγο ούτε πολύ, μια διελκυστίνδα με απώτερους στόχους άλλους, γενικότερους και ξένους μ’ αυτά που διεκδικεί και αγωνίζεται ο Ρωμανός. Όπου η παρέμβαση του λαού και της νεολαίας έχει βέβαια πανελλαδικά διαμορφώσει μια δυναμική αλλά συνολικά και ιδιαίτερα στη πόλη μας υπολείπεται  από τις αναγκαιότητες και τη κρισιμότητα των στιγμών. Γιατί το ζήτημα του Ρωμανού προφανώς και δεν αφορά μόνο τον ίδιο. Μας αφορά όλους. Έχει να κάνει με τα δικαιώματα και τις ελευθερίες συνολικά του λαού και της νεολαίας. Έχει να κάνει με την εντεινόμενη φασιστικοποίηση του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, με την κρατική τρομοκρατία, με τα ΜΑΤ, τα χημικά, τους ασφαλίτες, τις ομάδες ΔΙΑΣ/ΔΕΛΤΑ που πλέον έγιναν «συνήθεια» και στην πόλη μας, με την ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων, με την περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων ως αναγκαίο και απαραίτητο «συμπλήρωμα» της βάρβαρης πολιτικής της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης.

Πολλά λοιπόν κρίνονται. Για το λαό, για τη νεολαία, για το πολιτικό σύστημα, για τις πολιτικές εξελίξεις και διεργασίες, για την «επόμενη μέρα»… Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα κρίνονται πολλά για τον ίδιο τον Ρωμανό και τη ζωή του. Γι αυτό το πρώτο και το κύριο που χρειάζεται είναι να αναπτυχθεί ένα πλατύ και μαζικό κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον αγώνα του, για την άμεση ικανοποίηση του αιτήματός του για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών. Και αυτό το κίνημα για να έχει αποτελέσματα πρέπει να είναι πλατύ και μαζικό. Να «χωράει» κάθε εργαζόμενο, κάθε νεολαίο, κάθε δημοκράτη, κάθε αγωνιστή. Χωρίς να απαιτεί «ιδεολογικές ταυτότητες», χωρίς να θέτει «ιδεολογικά προαπαιτούμενα», χωρίς να αυτοπεριχαρακώνεται, χωρίς να αυτοϋπονομεύεται.

Μαζικό κίνημα λαού και νεολαίας. Είναι ο μόνος δρόμος. Για να μπλοκάρουμε τους σχεδιασμούς τους. Για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας. Για να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα και στη φασιστικοποίηση. Για να καταφέρουμε ρήγματα στην πολιτική τους. Για να βγει ο Νίκος ζωντανός και νικητής.

ΣΚ