αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση και πορεία για την Παλαιστίνη

Συγκέντρωση και πορεία για την Παλαιστίνη έγινε χθες Δευτέρα 7/10 στη Καρδίτσα. Η κινητοποίηση οργανώθηκε με αφορμή τον έναν χρόνο από την έναρξη της γενοκτονικής επίθεσης από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ αλλά και τη νέα έκφραση της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Για άλλη μια φορά στο κέντρο της πόλης κυμάτισε η Παλαιστινιακή σημαία και ακούστηκαν αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα. Η συγκέντρωση-πορεία συνδιοργανώθηκε από οργανώσεις και συλλογικότητες της πόλης, με κοινό κάλεσμα και κοινή αφίσα, μετά από ανοιχτή σύσκεψη που καλέστηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ(μ-λ). Από τη σύσκεψη αυτή αποφασίστηκε και εκδήλωση-συζήτηση για τα ζητήματα του πολέμου, για την ιμπεριαλιστική διαπάλη, για την αναγκαιότητα συγκρότησης αντιπολεμικού-αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος μέσα από τον συντονισμό και την κοινή δράση δυνάμεων και αγωνιστών που αναγνωρίζουν αυτήν την αναγκαιότητα. Εκδήλωση η οποία και έγινε το απόγευμα του Σαββάτου 5/10 στο Εργατικό Κέντρο, με μικρή όμως συμμετοχή. Στη συγκέντρωση στη κεντρική πλατεία συμμετείχαν με πανό  το Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αγώνα, το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι και το ΚΚΕ(μ-λ). Ακολούθησε πορεία στον κεντρικό πεζόδρομο με αντιπολεμικά-αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, συνθήματα καταγγελίας της συνεχιζόμενης σφαγής σε Παλαιστίνη-Λίβανο και συνθήματα αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση. Παρά το ιδιαίτερα θετικό της κινητοποίησης, γεγονός είναι ότι το αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα -στη πόλη μας αλλά και στη χώρα- βρίσκεται πίσω από τις αναγκαιότητες της περιόδου, αφού μια σειρά δυνάμεις της αριστεράς (της «επίσημης» αλλά και της «εκτός των τειχών») δεν το έχουν στην «ατζέντα» των προτεραιοτήτων τους. Η χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης σε όλα τα μέτωπα (Ουκρανία, Μέση Ανατολή…) «δείχνει» τα καθήκοντα και τις αναγκαιότητες που μπαίνουν για κάθε συλλογικότητα, για κάθε αγωνιστή: Οι λαοί, μαζί και ο δικός μας λαός, βρίσκονται μπροστά στους μεγαλύτερους κινδύνους. Οι δυνάμεις που αντιλαμβάνονται την μέγιστη ανάγκη για οικοδόμηση αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, μέσα από την ενότητα στη δράση και την ανταλλαγή/διαπάλη απόψεων, οφείλουν να αναπτύξουν παραπέρα και να πυκνώσουν τις προσπάθειες για την συγκρότηση του λαού και της νεολαίας στην κατεύθυνση αυτή. Γιατί η οικοδόμηση αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος, η συγκρότηση Μέτωπου Πάλης των Λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, είναι η μοναδική ρεαλιστική διέξοδος. Διέξοδος που πάει χέρι-χέρι με τον αγώνα του κόσμου της δουλειάς ενάντια στη φτώχεια και την καταπίεση, για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές και πολέμους.