ενάντια στη «σταθερότητα» της εξαθλίωσης και του άδικου πολέμου - Τον δικό του δρόμο να ανοίξει ο λαός!

Κάθε μέρα και βαρύτερος γίνεται ο εφιάλτης για τον εργαζόμενο λαό. Ο εφιάλτης του λογαριασμού για το ρεύμα, για το σούπερ μάρκετ, για τα πιο στοιχειώδη είδη για τη ζωή του. Η αλήθεια είναι πως οι σειρήνες του συναγερμού για τη λαϊκή επιβίωση δυνάμωσαν πολύ με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά άρχισαν πριν από αυτόν. Όπως είναι επίσης αλήθεια και ομολογούμενη και επισήμως ότι η κατάσταση αυτή θα επιδεινώνεται, ότι μπήκαμε σε μια μεγάλη περίοδο δοκιμασίας του λαού. Μπήκαμε σε μια περίοδο που το σύστημα και η κυβέρνησή του θα επιτεθούν ακόμα πιο άγρια στα λαϊκά δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα οξύνουν τις συνθήκες φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, με κύριο πρόσταγμα τη στοίχιση και την υποταγή στους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς δολοφόνους. Σε αυτή την περίοδο ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία καλούνται να κάνουν τα δικά τους βήματα συγκρότησης και ανάπτυξης της πάλης τους. Καλούνται να ξεπεράσουν το «δέος» που προκαλούν οι εξελίξεις και να μην υποταχθούν στις κυβερνητικές κραυγές ή στην «προστασία» των αστικών κομμάτων της λεγόμενης αντιπολίτευσης, που είναι συνένοχη για την κατάσταση της χώρας, που υπήρξε πολύτιμος συνεργός της κυβερνητικής πολιτικής της ΝΔ. Καλούνται να εμπιστευτούν τις δικές τους δυνάμεις, όταν αυτές συγκροτούνται στη βάση των δίκιων τους, κόντρα στις προσπάθειες χειραγώγησής τους από τις πολιτικές και τις δυνάμεις του συστήματος. Καλούνται να «ανακαλύψουν» τη συλλογική στάση, τον αγώνα, την αντίσταση, τη διεκδίκηση. Ακόμα περισσότερο, καλούνται να συγκροτήσουν τα δικά τους όργανα παρέμβασης και πάλης, τις δικές τους πρωτοβουλίες, κόντρα στις υποταγμένες και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που δεν είναι παρά το μακρύ χέρι των δυνάμεων του συστήματος μέσα στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. 

Η απεργία στις 6 Απρίλη πρέπει και μπορεί να είναι ένα βήμα αγώνα σε αυτή την κατεύθυνση! Να είναι ένα βήμα αγώνα που θα ακουστεί δυνατά η φωνή των εργατών, του λαού και της νεολαίας, ενάντια στον άδικο πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στις πολιτικές της εξαθλίωσης, της τρομοκρατίας και της εκμετάλλευσης. Ένα τέτοιο βήμα αγώνα, που θα βγάλει στους δρόμους τη φωνή και την οργή του εργαζόμενου λαού, είναι επιτακτικά αναγκαίο.

Π.Σ.