στην τελική ευθεία η αντιασφαλιστική επίθεση

ΟΛΟΙ στην πανδημοσιοϋπαλληλική Απεργία στις 7 Απρίλη

ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών

Θα καθορίσει τις εξελίξεις το κλίμα μοιρολατρίας; Θα τα καταφέρει το σύστημα έτσι απλά να εκμεταλλευτεί την απογοήτευση των εργαζομένων και να περάσει τη νέα αντιασφαλιστική επιδρομή; Θα πανηγυρίσουν η κυβέρνηση, η προηγούμενη κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο μια νέα τους επιτυχία στην χωρίς τέλος πορεία συντριβής των λαϊκών και εργατικών δικαιωμάτων;

Ενώ ήδη από τον Αύγουστο έχουν ψηφιστεί δραματικές αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης και νέες περικοπές σε συντάξεις, επικουρικές, ΕΚΑΣ και εφάπαξ, που προστέθηκαν στις τεράστιες μειώσεις που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια, ο νέος αντιασφαλιστικός νόμος σαρώνει αποφασιστικά ότι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις σε ασφάλιση - περίθαλψη:

·         Ο χωρισμός της σύνταξης σε "εθνική" και "ανταποδοτική" περιορίζει την υποχρέωση του αστικού κράτους να δίνει ένα μηδαμινό ποσό-επίδομα που δεν διασφαλίζει ούτε καν την επιβίωση των συνταξιούχων. Επιπλέον, μετατρέπει το συλλογικό δικαίωμα στη σύνταξη σε "προσωπική" υπόθεση. Ο νέος τρόπος υπολογισμού βασίζεται στις αποδοχές όλων των χρόνων δουλειάς του ασφαλισμένου, με μικρότερα ποσοστά αναπλήρωσης, ώστε να καταλήγει σε σύνταξη πολύ μικρότερη από τη σημερινή.

·         Το κόλπο με τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά» αποτελεί απόδειξη των μειώσεων που θα γίνουν στις συντάξεις. Δραστική είναι και η περικοπή των επικουρικών με βάση τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος που μετονομάζεται σε "συντελεστή βιωσιμότητας". Παράλληλα, αυξάνονται οι κρατήσεις για τους εργαζόμενους με άλλοθι την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών.

·         Και βέβαια, η υποτιθέμενη κυβερνητική εκτίμηση ότι με την... ανάπτυξη που θα έρθει το 2018, θα αυξηθούν οι συντάξεις δεν είναι τίποτα άλλο από την κωμωδία της επικοινωνιακής κυβερνητικής πολιτικής. Το αντίθετο θα συμβεί. Νέες και νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις είναι μπροστά.

Ταυτόχρονα, κάθε μέρα που περνάει η επίθεση του συστήματος κλιμακώνεται και οι εξελίξεις γίνονται πιο αντιδραστικές σε όλα τα επίπεδα. Τα κύματα της προσφυγιάς δε σταματάνε όσο ο (τροφοδοτούμενος από ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών) πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται. Οι «πολιτισμένες» χώρες της ΕΕ αφού συμμετείχαν στο μακέλεμα του συριακού λαού, τώρα λένε στους πρόσφυγες να γυρίσουν πίσω στις βόμβες και οξύνουν τη φασιστικοποίηση των κρατών τους. Η ελληνική κυβέρνηση πανηγυρίζει για την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, παρουσία που ανεβάζει κατακόρυφα τους κινδύνους στην περιοχή. Και, με μπόλικη «ευαισθησία» αποκαλύπτεται ωμά, σέρνοντας με χειροπέδες («μίας χρήσης» λένε!) δυστυχείς πρόσφυγες σε κανονικά κέντρα κράτησης (οι γνωστοί «χώροι φιλοξενίας»).

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου το πολιτικό προσωπικό του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού διαγκωνίζεται για το ποιος είναι πιο ακροδεξιός, κλιμακώνεται και η επίθεση στους εργαζόμενους. Πληρώνονται έτσι τραγικά οι αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν στο λαό και που οδήγησαν στα συντρίμμια των ελπίδων του. Πληρώθηκαν οι αντιλήψεις ότι το σταμάτημα της επίθεσης θα το φέρει το «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα» και η κυβερνητική εναλλαγή. Πληρώνονται επίσης όλες οι αντιλήψεις εικονικού κινήματος και θεαματικών ενεργειών έξω από πραγματικές πολιτικές συγκρούσεις με το σύστημα, αντιλήψεις με τις οποίες τόσο πολύ έχει εμποτιστεί η ρεφορμιστική αριστερά.

Είναι σαφές ότι δεν αρκεί μια 24ωρη απεργία. Είναι όμως εξίσου σαφές ότι η συμμετοχή σε αυτήν την 24ωρη απεργία (που κάνει η ΑΔΕΔΥ με βαριά καρδιά) θα ανοίξει η θα κόψει την όρεξη του συστήματος. Και, αντίστοιχα, θα κλείσει ή ίσως θα ανοίξει δρόμους μαζικής λαϊκής κινητοποίησης. Μια κινητοποίηση που είναι η μόνη που μπορεί να βάλει φραγμό στο μαύρο μέλλον της δουλειάς και της ζωής χωρίς δικαιώματα στη δουλειά, στη σύνταξη, στην περίθαλψη, στις ανθρώπινες συνθήκες.

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών