για την απεργία και συγκέντρωση της 16/7

Ευπρόσωπη σε μαζικότητα αλλά κάτω από τις αναγκαιότητες και τις απαιτήσεις της περιόδου ήταν η σημερινή απεργιακή συγκέντρωση στη Καρδίτσα. Στηρίχτηκε κυρίως από εκπαιδευτικούς (βασικά καθηγητές) και εργαζόμενους στους ΟΤΑ. Ελάχιστος ήταν ο υπόλοιπος κόσμος που συμμετείχε και μηδαμινά τα ποσοστά απεργίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Οι καθηγητές ήρθαν με προσυγκέντρωση από τα γραφεία της Β/βάθμιας εκπαίδευσης όπου κάνουν κατάληψη, ενώ με προσυγκέντρωση από το Δημαρχείο ήρθαν και οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ. Ξεχωριστή συγκέντρωση έκανε το ΠΑΜΕ που για άλλη μια φορά αρνήθηκε να γίνει κοινή πορεία των δύο συγκεντρώσεων και για άλλη μια φορά παρέταξε «κορδόνια» απέναντι στους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Η πορεία του ΠΑΜΕ κατέληξε στη κεντρική πλατεία ενώ οι υπόλοιποι συνέχισαν μέχρι τα γραφεία της Β/βάθμιας και κατέληξαν στο δημαρχείο όπου ανανέωσαν το ραντεβού για την Τετάρτη 17/7 που ΕΛΜΕ και ΟΤΑ βάζουν λεωφορεία για το συλλαλητήριο της Αθήνας.
Αυτό που φάνηκε και στη σημερινή απεργία και συγκέντρωση είναι ότι, ενώ η οργή και η αγανάκτηση περισσεύουν στο κόσμο, από την άλλη έχουμε μια κάμψη του κινήματος. Παρότι οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν είναι περισσότεροι από τις «προ μνημονίων» εποχές, εντούτοις είμαστε αρκετά πίσω από τις κινητοποιήσεις που γίνονταν πριν τις εκλογές. Αυτή η κινηματική ύφεση δίνει έδαφος και στους εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου που με τις «πλάτες» του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να αναβαθμίσουν την παρουσία τους και να «αναβαπτιστούν» κινηματικά. Και βέβαια δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που τους θέλει συνομιλητές του. Είναι και άλλοι που, στο όνομα του «όλοι μαζί», με τη στάση τους συνδράμουν στην επιχειρούμενη αναστήλωση του εργατοπατερισμού αδυνατώντας (;) να κατανοήσουν ότι η ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί να γίνει με τα παλιά «υλικά» ούτε με τους φθαρμένους και αναξιόπιστους επαγγελματίες συνδικαλιστές που ευθύνονται για τη σημερινή άσχημη κατάσταση. Οι διαχωρισμοί με τις λογικές του χθες, με τις λογικές της ανάθεσης, των σωματείων σφραγίδων, των συνδικαλιστών που «ξέρουν» κλπ είναι περισσότερο απαραίτητοι από ποτέ. Αν θέλουμε να υπάρξει μια άλλη πορεία στα πράγματα.

ΣΚ