«τοπική αυτοδιοίκηση»: Ούτε τοπική, ούτε αυτοδιοίκηση

Καθημερινά και με ρυθμούς πολυβόλου τα δελτία τύπου, οι φωτογραφίες και οι ανακοινώσεις για τις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Οκτώβρη. «Βροχή» από υποψήφιους δήμαρχους, περιφερειάρχες, συμβούλους, κοινοτάρχες… Από τη μια ένας «πληθωρισμός» υποψηφίων και από την άλλη πλήρης απουσία θέσεων και απόψεων γι’ αυτό που πλασάρεται ως «τοπική αυτοδιοίκηση». Μια «τοπική αυτοδιοίκηση» κατ’ όνομα μόνο, που ούτε τοπική είναι, ούτε αυτοδιοίκηση. Ένας θεσμός που εδώ και χρόνια αποψιλώθηκε από τα όποια λαϊκά και αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά είχε και πλέον έχει μετατραπεί σε «μακρύ χέρι» της κυβέρνησης, προέκταση του κεντρικού κράτους, μοχλός για την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής: Φορομπηχτική πολιτική («ανταποδοτικά τέλη», «τροφεία» κ.α.), εργασιακή ανασφάλεια (συμβασιούχοι, 8μηνα, ελαστικές σχέσεις εργασίας κ.α.), ιδιωτικοποιήσεις και εκχώρηση «φιλέτων» σε ιδιώτες (δημοτικός φωτισμός, Παυσίλυπο κ.α.), υποβάθμισης κοινωνικών υπηρεσιών και κοινωνικών υποδομών, έργα βιτρίνας με εγκατάλειψη-υποβάθμιση των χωριών και των γειτονιών κλπ   

χάρτης με τα όρια του
Δήμου Καρδίτσας

Από το 2000 και μετά (με «Καλλικράτη», «Καποδίστρια», «Κλεισθένη» κ.α.) οι δήμοι έχασαν την όποια λαϊκή «αίγλη» τους, απομακρύνθηκαν όλο και περισσότερο από το λαό και φτάσαμε σε υδροκέφαλους δήμους, σε δήμους-τέρατα όπως πχ ο Δήμος Καρδίτσας που εκτός από την πόλη περιλαμβάνει και 33 χωριά (!) και φτάνει από Μακρυχώρι μέχρι… Καροπλέσι και Νεράιδα!
Η κυβέρνηση της ΝΔ με τον νόμο Βορίδη (Ν.4804/21) έφερε αλλαγές σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση που ενισχύουν τα αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά της «τοπικής αυτοδιοίκησης» ώστε να αποκλειστεί η όποια ανεξάρτητη λαϊκή παρέμβαση, να πριμοδοτηθούν τα κυρίαρχα κόμματα και να διασφαλιστεί το δημαρχοκεντρικό μοντέλο και ο ασφυκτικός έλεγχος των δήμων: Καταργήθηκε το 50% για την εκλογή δημάρχου και πλέον ο δήμαρχος εκλέγεται με 43%!. Καταργήθηκε η απλή αναλογική και πλέον τα 3/5 των συμβούλων πάνε «μπόνους» στον πρώτο συνδυασμό (!), δηλ. οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν εκλέγονται αναλογικά αλλά ο πρώτος συνδυασμός που πχ πήρε 43% των ψήφων θα έχει το 60% των συμβούλων! Εφαρμόζεται και στις τοπικές εκλογές ο αντιδημοκρατικός κόφτης του 3% που ισχύει στις βουλευτικές εκλογές ώστε να αποκλειστούν μικροί συνδυασμοί. Μεμονωμένες και ανεξάρτητες υποψηφιότητες εκτός συνδυασμών αποκλείονται. Μπαίνουν πρόσθετα εμπόδια στην κατάρτιση συνδυασμών αφού πετάγονται εκτός όσοι συνδυασμοί δεν έχουν υποψήφιους τουλάχιστον όσες και οι έδρες του δημοτικού συμβουλίου (!) ενώ αποκλείονται και όσοι συνδυασμοί δεν κατεβάζουν ψηφοδέλτια στο 80% των κοινοτήτων! Καταργήθηκε η ξεχωριστή κάλπη για τις κοινότητες και πλέον έχουμε ενιαίο ψηφοδέλτιο δήμων-κοινοτήτων ώστε να αποκλειστεί κάθε «ρωγμή» και κάθε «από τα κάτω» κίνηση ανεξάρτητη από τους κυρίαρχους συνδυασμούς. Ακυρώνονται στην ουσία τα δημοτικά συμβούλια που ούτε λίγο-ούτε πολύ μετατρέπονται σε «διακοσμητικά» όργανα αφού οι κυριότερες αρμοδιότητές τους μεταφέρονται στις  επιτροπές του Δήμων και οι όποιες αποφάσεις τους για σημαντικά ζητήματα έχουν κυρίως γνωμοδοτικό χαρακτήρα (όπως πχ η αδειοδότηση για εγκατάσταση ανεμογεννητριών κ.α.)… Αυξάνεται η θητεία από 4 σε 5 χρόνια ώστε νάχουμε «τοπικούς άρχοντες» πιο ανεξέλεγκτους και πιο αλαζόνες μιας και η όποια «λογοδοσία» τους -έστω αυτή των εκλογών- πάει ανά 5ετία…

Ένας τέτοιος χαρακτήρας της «τοπικής αυτοδιοίκησης» δεν επιτρέπει αυταπάτες για δυνατότητες παρέμβασης μέσω των δημοτικών συμβουλίων, πολύ περισσότερο δε στις Περιφέρειες που είναι πέρα για πέρα «ξένες» για το λαό και έχουν ακόμα πιο έντονα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά.   
Για τα προβλήματα του τόπου μας, για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη Καρδίτσα και στα χωριά της, αυτό που χρειάζεται δεν είναι ένα ακόμη ψηφοδέλτιο για το δήμο ή την περιφέρεια, δεν είναι μερικοί ακόμα υποψήφιοι. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι συνδυασμοί και ψηφοδέλτια που στήνονται παραμονές των εκλογών (για να ξεχαστούν την επομένη των εκλογών…) αλλά απαιτείται συγκρότηση του λαού και πάλη για τα μικρά και μεγάλα τοπικά προβλήματα. Αυτό που χρειάζεται, στη πόλη και στα χωριά, είναι η οργάνωση των κατοίκων σε τοπικές κινήσεις-συσπειρώσεις-πρωτοβουλίες, οι εστίες αγώνα-αντίστασης-διεκδίκησης. Για να αναδειχτούν τα προβλήματα, για να διεκδικήσουμε λύσεις. Και αυτό δεν κρίνεται στις εκλογές της 8 Οκτώβρη, αλλά καθημερινά. Τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές…
Σ.Κ.