καθείς εφ’ ω ετάχθη

μια απάντηση των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών στην ανακοίνωση της Ενωτικής Κίνησης Εκπαιδευτικών με τίτλο «ΌΧΙ… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ»

Διαβάζοντας την ανακοίνωση της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ «ΟΧΙ …. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ»  διαπιστώσαμε ομοιότητες στα επιχειρήματά τους για να σύρουν τον κλάδο στον  κυβερνητικό «διάλογο» με τα παρακάτω:

«…δεν πρέπει να δοθεί η παραμικρή υπόνοια ότι ο Διάλογος σχεδιάστηκε ως πρόσχημα. Για να μη συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο να εμπλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την εκπαιδευτική κοινότητα σε αυτή την υπόθεση. Καλώ τους εκπαιδευτικούς να καταθέσουν τη γνώμη τους ακόμα και ατομικά…» Ν. Φίλης

ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ: Αναμεταδότες και υποστηρικτές των κυβερνητικών επιδιώξεων

«..όσοι λένε ότι είναι προσχηματικός ή δε θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτόν, ουσιαστικά προσπαθούν, προσχηματικά οι ίδιοι να επιμηκύνουν την περίοδο κρίσης του εκπαιδευτικού συστήματος και να την καταστήσουν διαρκές και δομικό στοιχείο της εκπαίδευσης...» Ι. Παντής γγ του υπ. Παιδείας

ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ: Αντιγραφείς των ίδιων επιχειρημάτων με διοικητικούς παράγοντες

«…Είναι λοιπόν απαράδεκτο εκπαιδευτικοί που υποτίθεται ότι πιστεύουν στα δημοκρατικά ιδεώδη να αρνούνται την αξία του διαλόγου και να λοιδορούν,  όσους έχουν αντίθετη άποψη. Είναι πασιφανές ότι οι παρατάξεις που αρνούνται τη συμμετοχή της ΟΛΜΕ στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία διακατέχονται από βαθύτατη αντιδημοκρατική νοοτροπία. Μισούν το διάλογο ως έννοια, γιατί είναι ξένος προς την πολιτική τους κουλτούρα..» ΔΑΚΕ Δ.Ε.

ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ: Βρήκαν το ταίρι τους στη ΔΑΚΕ

ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ…  Η  ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ έχει ενταχθεί στο στρατόπεδο του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Για αυτό και οι κοινές  αποφάσεις με τη ΔΑΚΕ για τη συνέχιση της αδράνειας του κλάδου ενώ καβγαδίζουν για το «πάπλωμα»(διοίκηση).

Όσο για τον «Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία», όταν ο λύκος καλεί τα πρόβατα στο τραπέζι, για να προτείνουν αυτά τους τρόπους σφαγής τους, η μόνη απάντηση είναι η αποχή από αυτό το τραπέζι. Με προαπαιτούμενα τα μνημόνια, τις εργαλειοθήκες ΟΟΣΑ-Ε.Ε., την αδιοριστία, την αξιολόγηση, το χτύπημα των δικαιωμάτων σε σπουδές-δουλειά, την οικονομική ασφυξία των σχολείων, το σύνολο δηλαδή των αντιλαϊκών ρυθμίσεων στην εκπαίδευση, και μόνο η λέξη «διάλογος» καταντάει σύντομο ανέκδοτο.

Άλλωστε έχουμε εμπειρία πολλών «διαλόγων» τα τελευταία χρόνια με γνωστή τη κατάληξή τους: Επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, στα μορφωτικά δικαιώματα  της νεολαίας, παραπέρα χτύπημα όσου δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα έχει απομείνει πια στην εκπαίδευση. Έχουμε εμπειρία και από τα ίδια επιχειρήματα που αναμασά ο κυβερνητικός συνδικαλισμός. Τα ακούγαμε και από τη ΠΑΣΚ ενώ η ΔΑΚΕ συνεχίζει. Νομιμοποιούν τους «διάλογους» και μετά «πέφτουν από τα σύννεφα» όταν διαπιστώνουν τα αντιδραστικά σχέδια των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Τέλος για την αναφορά στην εκλογή διευθυντών και αιρετών όπου  ο κλάδος  δεν υιοθέτησε τη γραμμή της αποχής που καλούσαν οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ σύντομα δυο ζητήματα.

1. Όταν η διοίκηση καθιστά υποχρεωτική τη ψηφοφορία για τα ΠΥΣΔΕ επιβάλλοντας κλειστά σχολεία και όταν αντίστοιχα για τους διευθυντές την προηγούμενη μέρα των εκλογών, ο τότε υπουργός (Κουράκης) κατέστησε την ψηφοφορία υποχρεωτική και άρα την αποχή από αυτήν πειθαρχικό παράπτωμα τότε όντως δικαιώνεται η γραμμή σου, με τις πλάτες της διοίκησης βεβαίως-βεβαίως.

2. Δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε στην κατεύθυνση να πιάνουν τα «πόστα» στο διοικητικό μηχανισμό για να αναπαράγονται οι ίδιοι και μαζί τους η γραμμή της υποταγής και της ήττας στο συνδικαλιστικό μας κίνημα. Επιμένουμε στην Αντιδιαχειριστική, κατεύθυνση γιατί ο δρόμος της υπεράσπισης και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, δεν περνάει μέσα από την «συνεννόηση –απορρόφηση» των σωματείων μας από τη διοίκηση, τα συμφέροντα και τις πολιτικές του συστήματος που αντικειμενικά αυτή υπηρετεί. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από μαζικά και αγωνιστικά σωματεία που θα  δυναμώσουν  την πάλη τους ενάντια στα μέτρα και στην πολιτική του συστήματος

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ:

ΟΧΙ …. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ

 Πρώτη απόλυτη τοποθέτηση: O Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία είναι προσχηματικός. Μια κυβέρνηση μνημονίου δεν μπορεί να κάνει διάλογο. 

Δεν μπορούμε όμως (και δεν πρέπει) να αφήσουμε το θέμα της εκπαίδευσης να το χειρίζονται μόνοι τους πανικόβλητοι υπουργοί  πολλαπλασιάζοντας τα λάθη και τα ατοπήματα.

Δεύτερη απόλυτη τοποθέτηση: Μη μετέχετε σε οτιδήποτε σας ζητηθεί από το υπουργείο, γιατί… σχετίζεται με την αξιολόγηση…

Οι ίδιοι που τα λένε τώρα αυτά έλεγαν παλιά «η αδιαφορία είναι συνενοχή».

Οι ίδιοι καλούσαν σε  αποχή: καμία συμμετοχή, λέγανε, στις εκλογές  αιρετών και διευθυντών. Οι συνάδελφοι, όμως, δεν τους άκουσαν…

Θέλουμε πάντα να είμαστε οι… «μεγάλοι απόντες»;

Συμμετέχουμε, για να δηλώσουμε τις θέσεις μας, να προωθήσουμε τα αιτήματά μας και να διεκδικήσουμε.

Είμαστε πρωταρχικό  κύτταρο της εκπαίδευσης και γι’ αυτό οι πλέον αρμόδιοι για να το κάνουμε.  Δεν πρέπει να αποφασίζουν άλλοι για εμάς.

Οι μνημονιακές πολιτικές δεν αντιμετωπίζονται με στείρο αρνητισμό και καταγγελτικό λόγο.

Υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούμε να τα αφήσουμε άλυτα:

<  Δαπάνες για την παιδεία.

<  12 χρονη υποχρεωτική δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.

<  Πανελλήνιες εξετάσεις – αποσύνδεση του Λυκείου από σύστημα πρόσβασης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.

<  Αναβάθμιση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.

<  Αριθμός μαθητών στο τμήμα. Επιβάλλεται η μείωση του ανώτατου αριθμού.

<  Όχι σε αξιολόγηση – χειραγώγηση. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη.

<  Διδακτικό ωράριο – επαναφορά του στα ισχύοντα του 2013.

<  Μόνιμοι διορισμοί. Θεσμοθέτηση νέου συστήματος διορισμού.

<  Αναλυτικά προγράμματα σπουδών, συγγραφή βιβλίων, δωρεάν ξενόγλωσσα βιβλία.

Η  συμμετοχή κάνει τη διαφορά

Δε χωρούν αντιφάσεις  του τύπου: ΝΑΙ στο διάλογο, ΟΧΙ στη σύγκληση των συλλόγων, μπορεί ο καθένας μόνος να στέλνει τις προτάσεις του(ακούστηκε ως πρόταση από τη ΔΑΚΕ!!) Έτσι έχουν συνηθίσει κάποιοι: οι προτάσεις να γίνονται μεμονωμένα, να έχουν χρώμα, να περνούν από πολιτικά γραφεία και «ημέτερους», να θυμίζουν παλιές αυταρχικές τακτικές πατρωνίας!

Δεν θα ικανοποιηθούν όλα μας τα αιτήματα, αλλά δικαιούμαστε να συμμετέχουμε στη λήψη αποφάσεων.

Οφείλουμε να αποφασίζουμε: άρνηση και μηδενισμός ή αντιπροτάσεις;

Θα αποφασίζουν οι αντιπρόσωποι ή οι εκπαιδευτικοί;

Ποιος από την κοινή γνώμη θα μας επιβραβεύσει, αν ακούσει ότι δεν πάμε σε διάλογο, ενώ τόσα χρόνια τον ζητάμε!!

Ποιος  θα μας επαινέσει για την διαλλακτικότητά μας, αν οχυρωνόμαστε πίσω από τη θέση πως «ό,τι είναι προαποφασισμένο δεν το συζητάμε, δεν το διερευνούμε»;

Οι προτάσεις μας:

1. Αποδοχή της πρόσκλησης του υπουργού  σε διάλογο με επιφυλάξεις.

2. Συμπόρευση με το «Ναι» της ΟΛΜΕ για το διάλογο, υπό όρους(ουσιαστικός, συμμετοχικός, διεκδικητικός)

3. Οι αποφάσεις των συλλόγων, όποιες κι αν είναι αυτές, να αποσταλούν στην ΕΛΜΕ, η ΕΛΜΕ να τις ομαδοποιήσει και να τις αποστείλει σε ΟΛΜΕ και Υπουργείο.

Είναι σαφείς οι προβληματισμοί και οι θέσεις μας.

Συνάδελφοι, αποφασίστε κατά συνείδηση! Αλλά αποφασίστε.

ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ