αγρότες: αντί για κλιμάκωση εκτόνωση;

Για αύριο Δευτέρα 22 Φλεβάρη έχει κανονιστεί στο Μαξίμου η συνάντηση Τσίπρα-Αποστόλου-Κατρούγκαλου με όσα μπλόκα αποδέχτηκαν το κάλεσμα της κυβέρνησης για διάλογο. Από την άλλη, το μπλόκο της Νίκαιας και όσοι μέχρι και σήμερα ακόμα κατήγγελλαν το διάλογο, σχεδίαζαν κλιμακώσεις και μιλούσαν για «λαγούς» και άλλα συναφή, τώρα ζητάνε και αυτοί διάλογο και ξεχωριστή συνάντηση με τον πρωθυπουργό την επόμενη μέρα, Τρίτη 23 Φλεβάρη. Για να δικαιωθεί έτσι η κυβέρνηση, που δια στόματος Γεροβασίλη, έβλεπε μέσα απ’ τον διάλογο να ανοίγονται «πόρτες εκτόνωσης». Και εννοεί βέβαια «κερκόπορτες». Γιατί με πρόσχημα το διάλογο, αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση είναι να διασπάσει το μέτωπό των αγροτών και να εκτονώσει όχι τα οξυμένα προβλήματά τους αλλά τα μπλόκα και τις κινητοποιήσεις. Και την ίδια στιγμή που Τσίπρας και Αποστόλου ομνύουν στον διάλογο από την άλλη δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω στα αντιασφαλιστικά και φορομπηχτικά μέτρα. Γιατί ο «διάλογος» - το ξεκαθάρισε και αυτό η Γεροβασίλη – πάνω στις προτάσεις της κυβέρνησης θα γίνει και όχι σ’ αυτές των αγροτών. Και ούτε λόγος για απόσυρση του ασφαλιστικού-φορολογικού, για συζήτηση «από μηδενική βάση» και άλλα τέτοια. Αλλά και οι «διαρροές» από το Μαξίμου για μεταβατικά στάδια, μεγαλύτερο χρόνο προσαρμογής, «αυτονομία» του ΟΓΑ κλπ την αποφασιστικότητα και την αδιαλλαξία της κυβέρνησης δείχνουν παρά κάποια διάθεση για συμβιβασμό και εκτόνωση. Πρόκειται για δευτερεύουσες διευθετήσεις και φτηνές μεθοδεύσεις ώστε να εκτονωθούν οι αντιδράσεις, να σπάσουν τα μπλόκα και να περάσουν τα μνημονιακά μέτρα. Φτάνει μάλιστα η κυβέρνηση να υιοθετεί και την πρόταση του Μητσοτάκη για κατάσχεση («συμψηφισμό» το βάφτισαν) των αγροτικών επιδοτήσεων έναντι οφειλών στον ΟΓΑ. Επίδειξη πυγμής και αποφασιστικότητας κάνει λοιπόν η κυβέρνηση. Και όχι μόνο απέναντι στους αγρότες. Με το «κλείσιμο» των αγροτικών κινητοποιήσεων θέλει να στείλει «μήνυμα» συνολικά στο λαό. Έναν λαό που όπως έδειξε και η μεγάλη απεργία της 4 Φλεβάρη, παρά την υποχώρηση του κινήματος και παρά τους δυσμενείς σε βάρος του συσχετισμούς εξακολουθεί να το «παλεύει» και δεν είναι διατεθειμένος  θα αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα την κατακρεούργηση των δικαιωμάτων του. Και ακούσαμε ξανά τα γνωστά κυβερνητικά «επιχειρήματα»: για εκτροχιασμό της οικονομίας, για καθυστέρηση της αξιολόγησης, για τον κίνδυνο μα μη γίνει ρύθμιση του χρέους, για ρίξιμο της χώρας στα βράχια, για grexit και απώλεια των αγροτικών επιδοτήσεων… Μας τα είπαν κι άλλοι!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά κατάφερε η κυβέρνηση και «έσυρε» τους αγρότες στον προσχηματικό διάλογο. Άλλο βέβαια που δεν ήθελαν και οι διάφοροι αγροτοπατέρες που το μόνο άγχος τους είναι να γίνουν αποδεχτοί ως «κέντρα» και «συνομιλητές» της κυβέρνησης. Που ενώ μιλάνε για κλιμάκωση του αγώνα, σαν άλλα σκυλάκια του Παβλόφ τρέχουν από τους πρώτους μόλις ακούν διάλογο. Κυρίως όμως αυτό που κατάφεραν κυβέρνηση και αγροτοπατέρες είναι να ακυρώσουν-παραμερίσουν το αίτημα για απόσυρση του ασφαλιστικου-φορολογικού. Το «πάρτε τα πίσω» που ανέδειξε από τα κάτω ο αγροτόκοσμος παραμερίζοντας τα διάφορα κομματικά κατεβατά με αιτήματα που βραχυκυκλώνουν, διασπούν και αποπροσανατολίζουν τους αγρότες. Ένα αίτημα-στόχος που στρίμωχνε την κυβέρνηση γιατί συνένωνε πολιτικά σε ενιαίο μέτωπο όχι μόνο τους αγρότες αλλά συνολικά το λαό. Έτσι, μετά από ένα μήνα στα μπλόκα, με το δόλωμα του διάλογου-απάτη αλλά και με τη «πλάτη» που έβαλαν διάφοροι αγροτοπατέρες, η κυβέρνηση κατάφερε και επανέφερε τη συζήτηση στα «αγροτικά»: 35%, 51% ή 61% αγροτικό εισόδημα για τον κατά κύριο επάγγελμα αγρότη; 3,4 ή 5 οι ασφαλιστικές κατηγορίες στον ΟΓΑ; Ξεχωριστό ταμείο ο ΟΓΑ ή με ενισχυμένη αυτονομία στα πλαίσια του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης; Σε 3 ή σε 5 χρόνια η προσαρμογή των ασφαλιστικών εισφορών; κλπ Μια συντεχνιακή αντίληψη που διασπά το κοινό μέτωπο που είναι αναγκαίο για να μην περάσουν τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα. Αλλά και όσοι στα λόγια επιμένουν στο «πάρτε πίσω το νόμο-λαιμητόμο», στην πράξη δεν το πάλεψαν αλλά αντίθετα το υπονόμευσαν. Ανασύροντας  επιμέρους αιτήματα και ανακαλύπτοντας διαφοροποιήσεις και διαχωριστικές γραμμές οι οποίες στην πράξη ακυρώνουν κάθε συνένωση των αντιστάσεων, κάθε κοινό μέτωπο που θα στρίμωχνε τη κυβέρνηση και θα την ανάγκαζε σε υποχώρηση. Ένας «αγωνιστικός σεχταρισμός» που εξυπηρετούσε κομματικούς σχεδιασμούς και που σε τελική ανάλυση βοηθούσε την κυβέρνηση.

Παρόλα αυτά ο πρωτόγνωρος αγροτικός ξεσηκωμός δημιούργησε πρόβλημα στην κυβέρνηση. Καθυστέρησε την κατάθεση-ψήφιση τόσο του ασφαλιστικού όσο του φορολογικού των αγροτών. Και παράλληλα έπαιξε ρόλο πυροκροτητή συνολικά για το λαϊκό κίνημα. Τα αγροτικά μπλόκα συντέλεσαν πολύ στη μαζικοποίηση της απεργίας της 4 Φλεβάρη και στο αγωνιστικό «ξεμούδιασμα» του κόσμου. Και θα μπορούσαν να  παίξουν ρόλο για να έχουν συνέχεια και κλιμάκωση οι αγώνες. Φτάνει να συνενώνονταν – πολιτικά και όχι χωροταξικά – με τα υπόλοιπα κομμάτια του λαού και των εργαζόμενων σε ένα Μέτωπο Αντίστασης και Πάλης για να αποκρουστεί η αντιλαϊκή επίθεση και να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Μόνο που κάτι τέτοιο απαιτεί άλλη πολιτική γραμμή και άλλους συσχετισμούς μέσα στους αγρότες αλλά και συνολικά στο λαϊκό κίνημα. Είναι το μεγάλο κενό που χάσκει. Και που μένει να καλυφτεί για νάχουν οι αγώνες νίκες.     

ΣΚ