ευχές για τους υποψήφιους των πανελλήνιων εξετάσεων: υποκρισίας το ανάγνωσμα…

“Πρόκειται για μια δοκιμασία δημιουργική που θα τους οδηγήσει σε νέα μονοπάτια γνώσης και μάθησης.” Βασίλης Τσιάκος, Δήμαρχος Καρδίτσας.

“Εύχομαι να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και τα «θέλω» τους.” Σπύρος Λάππας, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ -Π.Σ. Καρδίτσας

“Θα ήθελα να ευχηθώ ολόψυχα κάθε επιτυχία στους στόχους σας για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.” Γιώργος Κωτσός, βουλευτής Ν.Δ. ν. Καρδίτσας

“Ακόμη κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό, η συμμετοχή είναι εκείνη που μας προσθέτει σημαντική εμπειρία και συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων μας για μια νέα προσπάθεια με καλύτερη προοπτική.” Κωστής Νούσιος, Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Καρδίτσας

“Νέες προκλήσεις και ευκαιρίες θα «γεννιούνται» διαρκώς.” Κώστας Τσιάρας, Υπουργός Δικαιοσύνης, Βουλευτής Ν.Δ. ν. Καρδίτσας

Είναι ειλικρινά θλιβερά αηδιαστική αυτή η κάλπικη αισιοδοξία και υποτιθέμενη εμψύχωση.

9.000 λιγότεροι “αυριανοί επιστήμονες”-εισακτέοι φέτος σε σχέση με πέρυσι και 28.000 λιγότεροι με βάση τη χρονιά εφαρμογής των ιστορικά πολυπόθητων νόμων Κεραμέως, των επιπτώσεων της Ε.Β.Ε./ τράπεζας θεμάτων και λοιπών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ένα νοικοκυριό. Ένας ακόμα λογαριασμός στο κεφάλι του λαού.

Δεν θέλει αυτή η χώρα (αλλά και στις υπόλοιπες λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο της οικονομίας και ανεξαρτησίας) να βοηθήσει τα νέα παιδιά να πετύχουν τους στόχους τους, δεν θέλει να γεννιούνται “νέες προκλήσεις και ευκαιρίες.” Θα τους βάζουν διαδοχικά εμπόδια μέχρι

να τα παρατήσουν και να αποδεχτούν την πραγματικότητα: Μια εξαρτημένη-διαλυμένη οικονομία σε ένα εκμεταλλευτικό και άδικο σύστημα. Ούτε ένα πτυχίο με επαγγελματικά δικαιώματα δεν θα πάρετε ρε, τρέξτε μια ζωή, δουλέψτε ασταμάτητα, αλλά ούτε το σχολείο δεν θα βγάλετε...

Και από πάνω οι …ατομικές ευθύνες στο 18χρονο που “τα θέλει όλα έτοιμα και γρήγορα”, που “υποτιμά το πτυχίο” και ας έχει μπει στον εργασιακό μεσαίωνα από τα 15… Να τα ήξερε καλύτερα, να μην μιλάει πολύ, να κυνηγά βουλευτές για να τον σώσουν από τις αμαρτίες των εφηβικών χρόνων… Μόνο του, αποκομμένο από την συντριπτική πλειοψηφία που υποφέρει από τους ίδιους λόγους.

Εμείς λέμε και να παλέψουν σε κάθε τομέα της ζωής τους με θάρρος κόντρα στην αδικία, αλλά και σε εκείνον που όλες αυτές οι κούφιες ευχές προσπαθούν να αποκρύψουν, σ’ αυτόν της οργανωμένης πάλης και της πολιτικοποίησης. Της υπεράσπισης της ζωής τους. Δύσκολο έργο αλλά αναπόφευκτο. Οι πανελλήνιες γίνονται ακόμα πιο άδικες για τις φτωχές λαϊκές οικογένειες, οι εργασιακές συνθήκες ακόμη πιο βάναυσες και αυτή η κατάσταση δεν δικαιολογείται από κανένα θεσμό, κρίση, πανδημία, πόλεμο. Ας αμφισβητήσουμε τον ρεαλισμό τους στον δρόμο, στις γενικές συνελεύσεις, στα σωματεία, στη συλλογική πάλη, όχι στη σάλα της Βουλής!

Α.Κ.