ανεμογεννήτριες στα Άγραφα: «Όχι εδώ, αλλού»;

Εντάξει, ο τίτλος δεν είναι απόλυτα ακριβής. Ίσως μάλιστα να είναι υπερβολικός, ίσως ακόμα και άδικος. Το «Όχι εδώ, αλλού» δεν προβάλλεται ευθέως από καμιά τοπική συλλογικότητα και από κανέναν φορέα που εναντιώνονται στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα Άγραφα. Όταν όμως αναδεικνύονται  μονοδιάστατα οι «τοπικές», οι «ιστορικές» και οι «περιβαλλοντικές» πλευρές του ζητήματος και από την άλλη υποβαθμίζονται, αποσιωπώνται ή και συγκαλύπτονται άλλες -ίσως σπουδαιότερες- πλευρές, τότε υπάρχει θέμα. Από τη μια λοιπόν λέγονται πολλά και γράφονται πολλά  για την «αισθητική των βουνών μας», «την ταυτότητα του τόπου μας», «το ιστορικό και πολιτιστικό απόθεμα», την «ιστορική και οικολογική φυσιογνωμία της περιοχής»… Βεβαίως και όλα αυτά υπάρχουν. Υπάρχουν στα Άγραφα όπως υπάρχουν και σ’ όλες σχεδόν τις περιοχές της χώρας που στήνονται ανεμογεννήτριες. Υπάρχει όμως και η ιδιωτικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που προωθείται μέσω των ΑΠΕ… Υπάρχει η ενεργειακή φτώχεια, οι αυξήσεις στο ρεύμα και τα νέα βάρη που φορτώνονται στη λαϊκή οικογένεια χάρη της κερδοφορίας των «επενδυτών»…  Έχουμε λεηλασία της φύσης και μαζί  πλιάτσικο-εκχώρηση δημόσιας γης με καταπατήσεις ή/και πολυετείς μισθώσεις, ξεπούλημα δημόσιου πλούτου στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο… Και πάνω απ’ όλα, με όχημα τις ΑΠΕ, με πρόσχημα την λεγόμενη “απολιγνιτοποίηση” και με ψέματα για “πράσινη μετάβαση” κλπ υπονομεύεται και η όποια ενεργειακή ασφάλεια. Έχουμε βάθεμα της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, αφού όλο και περισσότερο η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα εξαρτάται από ασταθείς παράγοντες (αέρας, ήλιος…) και εισαγόμενες πρώτες ύλες (φυσικό αέριο, πετρέλαιο…) όπου την «κάνουλα» (παραγωγή, διακίνηση κλπ) την ελέγχουν οι ιμπεριαλιστές. Η ΝΔ (με το Σχέδιο «Ελλάδα 2.0») και ο ΣΥΡΙΖΑ (με το Σχέδιο «Ελλάδα +») ομονοούν στη «Πράσινη Μετάβαση». Ευθυγραμμίζονται με τις επιδιώξεις ΗΠΑ και ΕΕ που μέσω επενδύσεων σε ΑΠΕ  θέλουν και να δώσουν επενδυτική διέξοδο σε λιμνάζοντα κεφάλαιά τους και παράλληλα να απωθήσουν-περιορίσουν την ενεργειακή διείσδυση που επιχειρεί η Ρωσία μέσω της «διπλωματίας των αγωγών».  Με την διείσδυση των ΑΠΕ στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας δεν έχουμε «απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα» όπως μας λένε τα διάφορα συστημικά παπαγαλάκια, αλλά αύξηση της εξάρτησης από εισαγόμενο φυσικό αέριο: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ (https://www.admie.gr/agora/enimerotika-deltia/miniaia-deltia-energeias ), η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το 2004 ήταν 2% από ΑΠΕ και 16% από φυσικό αέριο. Το 2020 και ενώ οι ΑΠΕ έφτασαν τα καλύπτουν το 36% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, δεν είχαμε μείωση αλλά αύξηση (!) του ποσοστού συμμετοχής του φυσικού αέριου στο 43%!  Θα μιλήσουμε για όλα αυτά; Θα τα αναδείξουμε; Θα τα προτάξουμε; Ή θα αρκεστούμε σε ένα στείρο τοπικισμό και σε μια «περιβαλλοντική μονομέρεια» που μπορεί μεν να βολεύει διάφορους θεσμικούς-συστημικούς τοπικούς παράγοντες αλλά δεν βοηθάει να συνδεθεί ο αγώνας ενάντια στις ανεμογεννήτριες με τη συνολικότερη πάλη και τους συνολικότερους στόχους του λαϊκού κινήματος. 

ΣΚ